In het begin voelt het aan alsof je darmen rommelen. Althans bij mij was dat zo. Mijn zoon was een dwarsligger, dat betekende dat zijn hoofd onder mijn hart lag en zijn voetjes in mijn rechter zij. In het begin denk je dat hij nog wel draait dus lekker doorgegaan met mijn yoga en dan merkte ik eigenlijk pas dat hij extra ging bewegen. Je zou denken dat hij dan juist rustig zou zijn, maar dat ene uurtje was hij extra aktief. Dan trapte hij in mijn zij en dat zag je dan pas goed. Ik kon het voetje gelukkig terug duwen, want het was een rot gevoel.
Meneer lag wel lekker zo, dus hij draaide niet! De gynaecoloog probeerde het nog wel, maar hij was toen al wilssterk. Ik stelde me altijd voor dat hij als in een hangmatje ligt en kon me voorstelllen dat hij het wel lekker vond zo. Toen de gynaecoloog me zei dat het een keizersnee zou worden, omdat hij zich niet meer kon draaien, ben ik gestopt met yoga en voelde ik het zijtrappen niet meer. Hij heeft zich erg rustig gedragen en voelde hem alleen als ik mijn hand over zijn bolletje streelde en voor hem zong of tegen hem praatte. Dan kriebelde hij op een bepaalde manier. Toen ik 2 weken over tijd was kreeg ik de keizersnee en ik kan zeggen dat ik geen wee gehad heb, want hij had helemaal geen zin om te komen. Toen de gynaecoloog hem eruit haalde liet hij dat duidelijk merken, ik zag een kindje boven het scherm uitgetild worden dat echt kwaad huilde, rood van woede was hij, sloeg met zijn vuistjes en ik dacht; " Oei, die laat merken dat hij er is, schreeuw maar jongen zo hard je kan Goed voor je bloedstroom en longen!" Toen hij even bij me mocht liggen, voor hij gewassen zou worden was hij direct rustig toen hij mijn stem hoorde, mijn man en ik keken elkaar aan met betraande ogen met een overstromend hart voor elkaar en dit kleine mannetje.
En op de achtergrond klonk een Weense wals.....