Waarom kan praten over je gevoelens binnen een relatie zo ontzettend moeilijk zijn?

Ik zou zeggen zet je gevoelens en gedachten op papier. Dan kan je de verwijten er uit laten. Geef dit aan hem op een rustig moment en vraag of hij het meteen wil lezen. Ik ga ervan uit dat hierop een gesprek/discussie zal volgen maar misschien lukt het je om rustig te blijven als alles al op papier staat.

Mocht dit niet lukken... tja, dan toch wellicht die relatietherapeut...

Succes!!!

Dat praten binnen een relatie moeilijk kan zijn komt vaak doordat je de ander niet wilt kwetsen.
Ga allebei eens opschrijven wat je dwars zit, doe dit allebei op een gekleurd papiertje , elk een andere kleur met op elk papiertje een vraag of een probleem.
Gooi die briefjes (elk evenveel) in een trommel en nu mag ieder op zijn beurt een briefje van de ander pakken en er antwoord op geven.
Zo doe je dat 1x per avond tot de briefjes op zijn dan komt het vast wel goed.

Wat bij ons wonderen heeft verricht is het volgende :
Boek een paar overnachtingen in een stay-okay of zo, dat is erg goedkoop.
Huur een paar fietsen en ga het bos in met z'n tweeen.
Voor ons was dat iets wat we echt nog nooit gedaan hadden. Rustig fietsend, of wandelend alle tijd nemen om uit te zoeken waarom het nou toch zo fout gaat.
Jullie hebben het goed met elkaar voor en toch lukt het maar niet.
Als je in zo'n gesprek goed naar de ander luistert en niet als verwijten opvat wat hij zegt, kun je wel eens tot heel andere inzichten komen.
Vertel ook wat jou dwarszit en wat je graag veranderd zou willen zien.
Ga er na dat weekeinde vanuit dat je het echt heel erg goed met elkaar voor hebt, maar dat e.e.a. wat ontspoord is.
Ook hier geldt : Oefening baart kunst.
Desnoods doe je een paar weken daarna nog zo'n zelfde exercitie.
Sta naar je partner toe niet te veel op je strepen, behandel hem vriendelijk en je krijgt vriendelijkheid terug.

Zet 'm op !!!

Ja, ik heb een suggestie, luister naar jezelf, wat wil jij? Wat verwacht jij? Nog zo 40-50 jaar?? Of trek je jouw conclusies bijtijds, ik denk het wel. En wellicht vind je iemand die wel bij je past.

Probeer vanuit de ik vorm je gevoel te uiten op basis van de feiten. "Bijvoorbeeld: als ik thuiskom en jij blijft televisie te kijken, dan voel ik me alleen". Dan houd je het gevoel bij jezelf en dan 'val' je hem minder aan dan "kun je die tv niet uitzetten!!"

Dus je voelt iets bij jezelf, je vraagt je af door welke actie gebeurt dat, en dan koppel je dat en geef je verslag.

Het is een begin. Ik hoop dat je veel antwoorden krijgt waarmee je iets kan. Waar ik zelf overigens veel aan heb in mijn relatie: Zoek het niet waar je het niet kunt vinden. Maar dat weet je zelf het beste of het er wel of niet inzit en of je dat accepteert. Succes en kies voor je eigen geluk!

Ik heb het boek "Dat bedoelde ik niet" van
Deborah Tannen.
Het was voor mij een eye-opener.

Meestal gaat het niet om wat je zegt, maar om hoe je het zegt. Het succes of mislukken van relaties staat of valt met de manier waarop je de dingen zegt. In dit boek geeft Deborah Tannen aan hoe je zo effectief mogelijk kunt converseren. Mannen en vrouwen moeten elkaars taal leren begrijpen om beter met elkaar te kunnen opschieten.

Een psycholoog ontraadde mij het beroemde "mannen komen van mars en vrouwen van venus", omdat dat zo uitgaat van stereotypen en de zaak niet echt positief benaderd.

Het boek van Deborah Tannen legt de verschillen tussen mannen en vrouwen goed uit, zonder partij te kiezen.

Ten eerste, erg vervelend voor je. Problemen in een relatie zijn altijd moeilijk, maar als je bij elkaar wilt blijven dan hoort dat er nu eenmaal bij en moet dat opgelost worden, maar dat wist je al en je wilt juist weten hoe;).

Praten zonder verwijten te maken lukt je niet zeg je. Ik stel voor om er eerst eens over na te denken en als het ware een soort tekst voor te bereiden voor je de confrontatie aangaat.

Hier wat tips:
Begin met een rustig moment uit te zoeken. 's ochtends aan de koffietafel terwijl jullie allebei eigenlijk zo weg moeten is niet echt een goed moment. Kies bijvoorbeeld een dat uit in het weekend dat jullie allebei geen plannen hebben, niet al te moe zijn en dus even rustig de tijd hebben.

Begin met het voorstellen van het feit dat er een probleem is. Leg uit dat je het gevoel hebt dat het niet zo lekker gaat en vraag wat hij daarvan vindt.

Laat hem beginnen met praten en laat hem uitpraten. Spreek desnoods af dat je hem 5 of 10 minuten geeft om te praten, waarin je beloofd hem niet te onderbreken, tenzij hij je wat vraagt of totdat hij écht uitgepraat is.

Luister naar wat hij vindt en neem hem serieus. Voel je niet meteen aangevallen, maar denk na over wat hij zegt. Heeft hij gelijk? Waarin zou jij kunnen veranderen om de situatie te verbeteren? Zeg het ook als je je gekwetst voelt, maar reageer volwassen en constructief.

Dan komt jouw deel. Het tekstje dat je voorbereid hebt zeg maar, en nu moet hij luisteren en mag je niet onderbreken. Probeer echter zo min mogelijk verwijten te maken en benadruk dat je de dingen vanuit jouw perspectief ziet.

Vraag wat hij vindt van wat jij hebt gezegd. Of hij de dingen hetzelfde ziet en of hij vindt dat jij gelijk hebt.

Eventuele discrepanties daar valt over te discussiëren, maar je moet ergens beginnen.

Sluit af met een soort conclusie. Beslis of je samen verder wil en zo ja, dan zullen jullie allebei aan de relatie moeten werken, want een goede relatie gaat niet vanzelf en vereist veel werk. Bepaal in welke dingen ieder moet veranderen om het de ander een beetje gemakkelijker te maken. Als je alleen al je best doet en je open stelt dan wordt dat vaak al gewaardeerd. Willen investeren is heel belangrijk in een relatie.

Mocht het praten echt niet lukken. Probeer dan je gevoelens in een brief op te schrijven. Een geschreven brief, niet getypt, want dat gaat veel te snel. En check hem 20 keer om te voorkomen dat je dingen zegt die te kwetsend zijn. Wees kritisch over jezelf.

ik heb een relatie van 8 jaar gehad.. ik kan me hier in herkennen., mijn oplossing van toen was dat ik er maar een einde aan heb gemaakt. hoe ongelooflijk en hard het toen ook voor me was , voor iedereen eigenlijk... ik heb het gedaan .. en heb gedacht. aan alles komt een einde,, en dit was dus het einde van de relatie, dus nieuwe kansen nieuwe relaties..

als ik dat niet had gedaan waren we misschien nog wel bij elkaar, maar was het toch niet meer het zelfde geworden als voorheen. en dan na een tijdje dan is de koek echt op.......beter toen dan nu zeg ik maar.

je kan overwegen om een bezoek te brengen aan de therapeut.
Naar aanleiding van het stukje dat je schreef ziet het er naar uit dat jullie huwelijk al bijna te ver heen is.


ik wens je veel sterkte, je zal het echt nodig hebben. 6 jaar huwelijk is niet niks. zet alles eens op een rijtje en zoek de oplossing waar jij het beste van word...

succes.

mensen groeien in hun leven en in hun gedachtengang.Vaak,naar mate je ouder word,je relatie langer duurt,ga je toch over dingen anders na denken.Dan lopen er veel tegen het probleem aan van....ik groei,hij/zij niet,en dan word het moeilijk.Het niveau van denken,of met situatie,s omgaan ligt niet meer op dezelfde lijn.Het is vaak geen onwil van de tegen partij,het is gewoon de gedachten van,het is wel goed zo,alles is toch prima,waarom al die discussie,s enz enz.

Je weet zelf waar het mis is,je kan er niet over uit komen samen wat jouw allemaal niet lekker zit.Je hebt het idee dat die persoon totaal niet in je geïnteresseerd is,niet luistert,geen respect heeft voor je.Misschien ben jij wel harder gegroeid als je partner en heeft die persoon totaal geen idee van wat er mis is,misschien wil je partner niet weten dat er iets mis is.Vragen,vragen,laat je partner zijn gal eens spuien zonder meteen in de aanval te gaan en/of verwijten te maken.Luister eens wat die te vertellen heeft.Wil die niet,of kan die het niet.Tja dan zou ik zeggen,steek je energie maar beter in anderen dingen.

Het praat al een heel stuk makkelijker,als je een 3e,neutrale persoon inschakelt,maar dan wel één die ter zake kundig is. Een bemiddelaar dus.

mijn suggestie is als volgt, in plaats van jullie ongenoegen naar elkaar toe te willen uiten en t gelijk te halen daarin is het misschien beter om eens duidelijk te krijgen wat jullie alle twee nu willen van jullie relatie, wat zijn jullie verwachtingen van elkaar, van het samenzijn? als jullie dat duidelijk hebben kunnen jullie je wellicht richten op de overeenkomsten daarin? juist even geen focus op alles wat er mis is want dat is kennelijk een doodlopende weg. misschien blijken jullie wel hele andere verwachtingen te hebben of misschien willen jullie eigenlijk hetzelfde maar zijn jullie verstrikt geraakt in het richten op de ontevredenheid...
dus misschien een gesprek of brief gericht op het positieve om van daar uit weer een andere manier te vinden?
ik hoop dat je hier wat aan hebt en mee kan, sterkte

Je hebt voor het eerst kennisgemaakt met de '7 years itch' Moge er nog vele opvolgen.
Niet opgeven, je blijven inspannen. Met een ander krijg je dat ook weer. Dus dat heeft geen zin.
Praten en vooral samen ergens heengaan wazar het rustig is. Niet te lang. En teder naar elkaar toe zijn, wel lichamelijk, maar zonder seks.

Misschien is het iets om een keer een boek van Richard Carlson te lezen. Titel Op andere gedachten.Het is een boek wat prachtig is geschreven en je komt jezelf tegen.
Alle twee het boek lezen en dan om de tafel.
succes en sterkte ermee.

Groetjes
Jan

Als praten niet lukt kun je schrijven.

Zo ben ik er zelf ook overheen gekomen.
Hoe meer je van je problemen af wil zal je minder kwetsbaar zijn in het schrijven.
En je partner zal meer bewust zijn over het gaande.


succ6