Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe ga ik om met de heimwee en neuroses van mijn zoontje?

Ik ben gescheiden en heb een 1x in de 2 weken regeling met de vader van mijn kinderen. Zij wonen dus bij mij en mijn nieuwe partner. Zoontje van 12 kan niet naar zijn vader, schoolreisjes of vriendjes want kampt met heimwee. Alles al geprobeerd. Hij kan ook niet slapen als wij al slapen, dwz dat hij zeker wil weten of wij nog wel een uurtje wakker zijn, als hij gaat slapen, anders lukt het niet. Hij wilde tot voor kort ook niet op zijn eigen kamertje slapen, maar wel in de bedstee in de keuken, omdat hij dan dichter bij ons is. Wij hebben hem weer in zijn kamertje kunnen krijgen toen de school begon. Dat gaat goed. Hij is erg snel van de kaart. Ik maak me zorgen over het gebrek aan contact met zijn vader, maar durf hem niet te dwingen omdat ik niet wil dat hij het vertrouwen in mij verliest. Wat te doen?

Toegevoegd na 1 dag:
Wil graag nog even melden dat het moderatieteam op verzoek van een van de beantwoorders heeft besloten 2 van mijn reacties te verwijderen. Ik heb het team gevraagd dan maar het hele antwoord te verwijderen, want zoals het er nu staat, slaat het nergens meer op. Ik vertrouw op de intelligenten onder jullie!

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
2.9K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Dit klinkt wel zorgelijk voor een kind van 12.
Eén ding is zeker: je kunt ex-partners zijn, maar niet ex-ouders. Kinderen ontlenen hun bestaan aan ouders. Ouder en kind horen bij elkaar. Het is voor een gezonde ontwikkeling belangrijk dat zij van beide ouders mógen en kúnnen blijven houden. Contact met beide ouders is daarvoor in de meeste gevallen van belang.

Verlies van basisvertrouwen, verlies van één ouder in de dagelijkse leefwereld. Intense emoties zoals onzekerheid en angst, verdriet, soms ook opluchting. Praktische veranderingen zoals misschien verhuizen en naar een andere school, misschien het verdelen van hun spullen tussen het huis van papa en dat van mama.
Extra inspanningen om bij beide ouders te verblijven en hun spulletjes bij zich te houden, zich aan te passen. Als gevolg van een echtscheiding kunnen kinderen zich soms anders gaan gedragen.

Praat veel met je zoon, als hij al 12 is kan hij echt al veel begrijpen. Maak hem duidelijk dat zijn vader altijd zijn vader blijft.
Is er wat te doen aan vaker een contact met de vader?
Mag hij zijn vader bellen wanneer hij wil?
Als die verstandhouding een beetje goed is, is dat belangrijk voor je zoon.

Niets dwingen, maar wel open staan vooral voor de wensen van je kind.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Andere antwoorden (8)

Ik zou als ik in jouw schoenen stond, eens overleggen met de huisarts. Want het lijkt me zinvol als er zo snel mogelijk iets gebeurt, en wat, dat zal afhangen van wat er geboden wordt en wat je zoon aanspreekt - misschien is een groepje voor kinderen van gescheiden ouders wat voor hem, of misschien een soort therapie om te oefenen zodat hij zelfvertrouwen kan opbouwen en niet meer zo bang is.

Zoek hulp, want het is niet nodig dat het zo moeilijk is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik wil nog iets aanvullen op het antwoord van Hippo. Ga heel goed bij jezelf na, of je voldoende positiviteit naar zijn vader uitstraalt. Spreek nooit, maar dan ook nooit negatief over de vader. Maar altijd over Pappa, dit en dat.
Een nerveus kind vangt alles op. Als je kunt, laat de vader weten dat het kind erg kwetsbaar is op dit moment, misschien wil hij hem bv thuis ophalen en een keer met hem naar de film of voetballen o.i.d. om het op te bouwen.
Dus ook de vader een positief voorstel doen: wil je keer met hem naar de film o.i.d. want dat vindt hij zo leuk?

Houdt er rekening mee dat vaders-zonder-kinderen ook heel kwetsbaar zijn.

Verder het advies van Hippo is heel goed. En er is ook nog een goede site voor kinderen van gescheiden ouders. Ik hoop dat ik hem nog kan vinden. Hij zit ook in de antwoorden op GV
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik vraag mij af wanneer dit is ontstaan. Kan het misschien verlatingsangst zijn? Je vertelt dat je bent gescheiden.
Als hij het daarvoor ook al had is het misschien iets anders.
Tot voor kort wilde hij niet op zijn eigen kamer slapen. Mogelijk heb je hem te lang bij jullie laten slapen want hij is al 12. Je schrijft over hem alsof je het over een klein kind hebt omdat je de woorden "zoontje" en "kamertje" gebruikt. Ik heb een dochter van 12 en die is al een grote meid op haar manier natuurlijk, dat wel. Daar gebruik ik dergelijke verkleinwoorden niet meer voor.
Ik krijg de indruk dat hij te lang als klein kind is gezien, behandeld en dat hij er daarom moeite mee heeft om zich wat groter te gedragen.

Wat de achterliggende reden ook is, het is iets om serieus naar te (laten) kijken en te begeleiden. Mogelijk kun je via je huisarts naar een Jeugd-/kindertherapeut om met hem te werken aan deze angsten.
Het is terecht dat jij je zorgen maakt om het gebrek aan contact met zijn vader. Dwingen is nooit de weg, dus heel goed dat je dat pad niet opgaat. Krijgt hij er nog een probleem bij ipv dat er iets wordt opgelost.
Er is een reden voor hem om dit gedrag/deze (overlevings)strategie te kiezen. Het is goed om hier een professional mee te laten werken, zodat hij op kan groeien naar volwassenheid en zich prettig en veilig gaat voelen ook al zijn jullie niet in de buurt. Op de middelbare school zal dit een lastig probleem voor hem zijn, dat nu behandeld/begeleid moet worden.

Succes en wijsheid gewenst.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
-1
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Hoi Dannis, mijn reactie is zeker goed bedoelt en niet bedoelt als conclusies. Het zijn, zoals ik schrijf, indrukken vanuit de woorden die je gebruikt en mogelijke achterliggende oorzaken. Ik kan dit nooit weten/concluderen want ik ken jullie gezin niet. Het is dus niet bedoelt als oordeel of "wijzen naar". Ik kreeg alleen die indruk uit je verhaal en jij geeft aan dat dit niet klopt.
Los van de reden, is het inderdaad iets om te onderzoeken want dat kun je beter nu doen dan als hij ouder is. het is duidelijk een probleem waar hij mee geholpen zou moeten worden. Goed dus dat je er serieus mee om gaat.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dank voor je min Bailyisme. Het zou alleen wel fijn zijn als je uitlegt waarom je dat doet. Dan weet ik in ieder geval jouw reden.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ennvoy1963: ik kreeg er een beetje hetzelfde gevoel bij, en kreeg toen ik de vraag las ook het idee dat het over een ventje van 5 ging. Dannis: zo vreemd is dat dus niet.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dannis: het is de bedoeling om je te helpen en wat jouw vraag en wijze van praten/schrijven aan andere inzichten en ideeen oproept. Ik waardeer je reactie. Je laat zien dat je open staat voor iemand anders mening. Je mag er altijd mee doen wat je zelf wilt. Die keuze blijft bij jezelf. Het geeft aan hoe je op anderen overkomt en dat is soms niet hoe jij het wilt hebben. Dan heb je de mogelijkheid om dat te veranderen. Succes met je zoon en ik hoop van harte dat jullie snel de juiste begeleider vinden.
Hee wat vervelent zeg.
Wat voor neuroses heeft hij. Zijn het dwangneuroses dan us snel therapie gewenst. Bij mij begon de therapie met 12 jaar. Dat was te laat. Ik heb inmiddels ontelbaar veel dwangneuroses en niemand kan er iets mee tot nu toe.
Heimwee is een kwestie van gedult. Daar groei je overheen. Beter GEB je het er niet over tot hij zelf vraagt naar zijn pa te gaan. Zegt hij na 2 uur naar huis te willen moet dat gewoon gebeuren. Zoveel mogelijk de angst negeren en vooral niet dingen zeggen als : het geeft niet lieverd volgende keer beter. Mijn vader zei mij. Oké dan bel je maar als je naar huis wil. Dat deed ik en ging gewoon. Ik wist dat ze klaarstonden. Later kon ik zelfs een hele week op kamp zonder heimwee.
En dat kont puur doordat de aandacht er niet op gevesticht was.
Succes
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dat mannetje is gewoon het vertrouwen in volwassenen verloren.
Voor kinderen zijn de enige twee fundamenten zijn of haar ouders die er onvoorwaarlijk zijn.
Nu blijkt dat er dus toch 1 zomaar uit z'n leven gerukt kon worden. Weg zekerheden.
Laat vooral merken dat je zijn contact met zijn vader ondersteunt. Ga met hem mee naar de vader, drink er een kop koffie en nodig de vader ook bij jou thuis uit.

Het zijn overigens niet JOUW kinderen, maar JULLIE kinderen.
Die houding alleen al doet me rillen.
Typisch gescheiden moeders die vrijwel altijd zo over HUN kinderen praten.

Onderschat niet wat jullie kind is overkomen.
Werkelijk schrikbarend wat volwassenen kinderen aandoen.
Als je het kan opbrengen, ga samen met jullie zoontje en zijn vader een dag naar de dierentuin of zo, zodat hij kan voelen dat het allemaal goed is.
Verlatingsangst, onzekerheid....
Vreselijk.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik heb me jarenlang kapotgevochten in de politiek om te bereiken dat na een scheiding het kind gelijke omgang en opvoeding door beide ouders blijft houden.
Het ouderschapsplan is inmiddels wet geworden en komt van mij uit. Destijds heb ik e.e.a. al besproken met Job Cohen die toen staatssecr. van justitie was.
Ook actiegroepen e.a. gehad om contact van kinderen met beide ouders te garanderen.
Toen onze kinderen nog gewoon in hun ouderlijk huis woonden, waren zij heel wat gelukkiger dan nu, dankzij de moeder die HAAR kinderen hun liefhebbende vader heeft afgenomen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Als je mijn antwoord zou lezen vanuit een niet gefrustreerde houding, zou je me heel anders benaderen.
En inderdaad is onderdeel van het ouderschapsplan dat ouders het gezag verliezen als zij zich niet aan dat plan houden. Alimentatie zou in mijn plan automatisch van het loon afgehouden moeten worden, of bij zelfstandigen, via de belastingdienst ge-int moeten worden en overgemaakt moeten worden naar de andere ouder.
Rustig aan maar dus, met je vooroordelen. Het plan wordt opgesteld door de ouders zelf, dus zonder bemoeienis van de instellingen die de strijd tussen ouders alleen maar aanwakkeren.
Zeker heb ik daar in dit plan dus allemaal rekening mee gehouden alles om de gevolgen van de scheiding voor de kinderen proberen te beperken. Het is al traumatisch genoeg.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik vind het nogal wat dat je zegt dat het "typisch gescheiden moeders zijn etc." Ik vind dat moeders hun macht nooit mogen misbruiken, maar ik zie ook dat er heel veel vaders zijn die na de scheiding hun kinderen verwaarlozen, gewoon een ander leven beginnen alsof er nooit wat is gebeurt. En ik zie bijna nergens dat dat aan Dannis is gevraagd, hoe dat nou zit. Ga ik nu doen. "Toen onze kinderen nog gewoon in hun ouderlijk huis woonden, waren zij heel wat gelukkiger dan nu, dankzij de moeder die HAAR kinderen hun liefhebbende vader heeft afgenomen."
Dat verklaart al je reacties!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dat verklaart zeker mijn reacties, dazbombaz.
Ik ken honderden vaders die 1x per 2 weken hun eigen kinderen "mogen" zien en vaak zelfs helemaal niet.
Barbaars en schandalig.
Iemand het contact met zijn eigen kinderen ontzeggen is wel zo ongeveer de grootste misdaad die je kan begaan.
Er is ooit een bekende duitse meneer geweest die er hobby van maakte om kinderen van hun ouders te scheiden. Doorgaans wordt er vervolgens zoveel mogelijk alimentatie uit zo'n vader "gehandeld" en verder moeten hij en z'n kind het maar zonder elkaar doen, omdat de moeder dan haar verdiende rust en poen krijgt.
Tzum kotsen.
Heel erg logisch dat veel vaders dan op een gegeven moment zeggen :"Bekijk het maar."
En dan krijgt de vader op zijn brood dat hij niet naar de kinderen omkijkt.
Wat dat betreft is de mentaliteit bij zeer veel "moeders" middeleeuws, barbaars en misdadig.
Ik heb het hier niet over de vragensteller, want haar situatie ken ik niet. Ik praat over mijn vele ervaringen op dit gebied.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik heb het erover dat 17000 kinderen per jaar het contact met hun vader verliezen. Dat zijn meer dan 2 kinderen per uur.
Ook jij gaat er kennelijk mee akkoord dat dat mannetje zijn vader maar eens in de twee weken mag "bezoeken".
Een kind heeft recht op omgang, verzorging, opvoeding door BEIDE ouders.
Van alimentatie hoeft dan ook helemaal geen sprake te zijn. Ieder neemt voor de helft de opvoeding op zich en de daarmee samenhangende kosten.
Vaders worden over het algemeen na de scheiding gereduceerd tot geldpompen.
Daar heb ik het over.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ja inderdaad, daar heb je het over: een eenzijdig verhaal. Dannis heeft in een paar reacties aangegeven dat haar kinderen de vader altijd kunnen zien, maar dat hij daar niet op zit te wachten. En dan komt dat ook door haar??? Ik ben zelf gescheiden vader en heb goed contact met mijn ex en kinderen en zie dat veel vaders (de goeie even daargelaten) ongelooflijk zitten te zeiken yerwijl ze niet van hun plek komen. Vrouwen hebben vaak het probleem dat de zorg bij hun ligt en dat de vaders dan gezellig even met de kinderen weggaan. Ben erg blij dat mijn ex en ik goed door de bocht kunnen want als ik zie wat er om me heen gebeurd!
Wat betreft alimentatie: is gewoon je plicht als vader of moeder. Kinderen kosten geld.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Het is bepaald niet eenzijdig.
40% van de gescheiden vaders is voor altijd zijn kinderen kwijt.
Voor wat betreft de vragensteller, vind ik het schandalig om een omgangregeling te hanteren van 1x per 2 weken.
Noch een vader, noch een moeder zou ooit met zo'n kindermishandelende regeling akkoord mogen gaan. Als de vader of moeder niet meewerkt aan de omgangsregeling van fifty fifty tijdverdeling en kostenverdeling, moet naar mijn mening het ouderlijk gezag afgenomen worden en de alimentatie bij zelfstandigen via belastingdienst en bij loondienstverband van het loon afgehouden worden.
Je zou eens zien hoe snel deze waanzin de wereld uit is.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
In het geval de vader (of de moeder) niet voor de kinderen wil zorgen zou ik zeggen dat er heel hoge (echt heel erg hoge) alimentatie opgelegd moet worden.
Diegene maakt het de ander onmogelijk een maatschappelijke carriere op te bouwen, moet altijd paraat zijn voor de kinderen en draait overal voor op.
Zoals gezegd : Alimentatie innen via belastingdienst; die hebben behoorlijk kaas gegeten van innen.
Eigenlijk bedoel ik aan te geven dat ouders die het niet goed voor hebben met hun kinderen, snoei en snoeihard aangpakt zouden moeten worden.
Daarmee bedoel ik jou niet ( en dat bedoelde ik gisteren ook niet ) maar ik bedoel dat in het algemeen.
De overheid is in staat om ons tot van alles en nog wat te dwingen, maar zijn kennelijk niet bij machte om ouders hun verantwoording te laten nemen.
Wat dacht je van een half jaartje gevangenis bij weigering de kinderen te verzorgen ?
Doet wonderen.
Je houding naar mij is gelukkig wat milder en daar ben ik oprecht blij om, want ik heb het van begin af aan goed bedoeld.
Als je nu met andere ogen mijn allereerste antwoord nog eens leest, valt het misschien nog best mee.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ouderlijk gezag vind ik trouwens ook maar zo'n kreet die geen inhoud heeft.
Je zet (hopelijk vanuit liefde) een kind op de wereld, waarmee je je de grootst mogelijke verantwoording op je nek haalt.
Als mens heb je de totale verantwoording voor het wel en wee van een jong leven en heb je ongelofelijk veel invloed op het latere leven van dat kind.
Gezag of niet doet er helemaal niet toe : Je hebt de absolute plicht om er maximaal voor je kind te zijn.
Degene die dat weigert (in dit geval dus de vader) moet maar eens heel erg heftig ingepeperd krijgen wie hij wel meent te zijn.
Snoeihard en zero tolerance.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Zeker zijn we het eens.
Of ik van het omgekeerde uit ga, weet ik niet zo zeker.
Jij hebt het goed met de kinderen voor en ik ook.
Jullie kind heeft nu problemen en onze kinderen zijn ook lang niet meer zo gelukkig als zij ooit waren. Jullie en onze kinderen hebben dat te wijten aan de andere ouder, die er een puinhoop van maakt.
Nou, fijn dat we het eens zijn en ik hoop dat het met jouw ;) zoontje spoedig wat beter mag gaan. Ben jij trouwens schrijfster ?
Kan het zijn dat ik ooit een kinderboekje van jou in handen gehad heb ? De titel zou ik niet meer weten.
Ik zie ook op jouw profielpagina dat nederlands een expertise van je is.
Contact opnemen met je huisarts, daar uitleggen wat er aan de hand is.

Laat je kind niet te snel een neurose aanpraten: alle kinderen hebben behoefte aan rustgevende structuren. Zo werken menselijke hersenen nou eenmaal.

We sprongen allemaal over strepen op de stoep en de meesten van ons telden tegels in de WC of moesten persé zoveel keer met de borstel door ons haar. Dat hoort bij kind zijn. Als het echt de klauwen uit loopt en hij in zijn dagelijkse bezigheden gehinderd wordt door de structuurtjes die hij afloopt, moet je aan de bel trekken. Dus als hij in paniek raakt omdat hij z'n ritueeltjes niet uit kan voeren.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
In feite KÀn een kind niet kiezen tussen zijn ouders.

Door de scheiding echter MOEST hij wel kiezen..dat maakt hem onzeker en wat in de war.

Wat hij nu heel erg zoekt is pure bescherming van een ouder..omdat er iets als verlatingsangst bij hem is ontwikkeld.

Geef hem veel liefde, trek veel met hem op en..praat met met hem met heel veel liefde over zijn vader.

Eventueel kunnen jullie samen nog eens een dag per week of zo met elkaar een dagje iets leuks doen..

Als het om het innerlijk zijn kind gaat, zal je man daarin zeker toestemmen, lijkt mij..

Groet,

Ton
(Lees meer...)
Bronnen:
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Hoe is het contact tussen jou en de vader? En tussen de kinderen en de vader? Besteed hij aandacht aan hun of is hij altijd op de achtergrond? Want als de vader geen aandacht besteed, dan gaat een kind heel erg de moeder zoeken, denk ik.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding
+