Men spreekt van een gebroken hart bij een afscheid bijvoorbeeld. Is een gebroken hart lichamelijk ook te voelen?
En wat voelt men dan?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Een gebroken hart kán , in ernstige gevallen , zelfs gemeten worden. Bij een sterfgeval , een diep verdriet om een verloren liefde of een heel erge ( verdrietige ) emotie om een andere reden , kan het hart tijdelijk anders gaan kloppen . In een televisie documentaire : "The secret heart " op National Geographic Channel , werd dit uitgelegd . Even gegoogled : Stress gerelateerde cardiomyopathie, ofwel het "broken heart syndrome" is een conditie waarbij de spieren van het hart verzwakt worden door een intense emotionele toestand. De conditie kan gevaarlijk zijn , hij lijkt zelfs op een hart aanval , maar de symptomen zijn tijdelijk . In het ziekenhuis kan dit medische probleem goed worden genezen, als de betrokken medici op de hoogte zijn van deze conditie . Lees meer in het Engels op deze website : http://www.hopkinsmedicine.org/asc/faqs.html .
Een letterlijk gebroken hart kan niet, dan zou je meteen sterven als je hart in tweeën breekt bij wijze van spraken. Je kan wel zo'n verdriet en pijn hebben van een afscheid dat je lichamelijke klachten krijgt zoals buikpijn, hoofdpijn, misselijk enzovoorts. Dit zijn psychosomatische klachten.
ja zeker, door een "gebroken" hart bij een afscheid of een liefde die "over" is kan je je verloren voelen, maar fysiek kan zich dat ook nog uiten in keelpijn, spierpijn, hoofdpijn, buikpijn, andere griepverschijnselen en een algeheel ellendig gevoel lichamelijk èn geestelijk.
Een gebroken hart is niks meer of minder dan beeldspraak voor een niet beantwoorde of beëindigde liefde. En daar kun je je goed beroerd van voelen ; letterlijk. De hormonen die vrijkomen bij een verliefdheid hebben geen uitlaatklep, je hebt de neiging net als bij een verliefdheid andere mensen in je omgeving en bezigheden te verwaarlozen - wat ook weer heel veel negatieve energie en negatieve gevoelens geeft - en je kunt letterlijk misselijk, moe, en koortsig worden van ellende. Het beste wat je kunt doen in het geval van een onbeantwoorde liefde is de persoon in kwestie helemaal ontlopen en vergeten, en proberen de herinnering een plaatsje te geven zonder de werkelijkheid - want niemand is perfect - uit het oog te verliezen. Het idealiseren van de verloren liefde is namelijk wel een valkuil, die het in gemis in eerste instantie zelfs nog erger kan maken. En voor ik hier weer een blik clichés ga opentrekken, is natuurlijk alles wat ik bij je andere vraag over dit onderwerp (?) heb gezegd ook op dit aspect van de verloren liefde, vriendschap of relatie van toepassing. Richt je aandacht en energie op andere zaken en personen die het meer verdienen, en niet alleen op de onbereikbare en jezelf, want dan verlies je uiteindelijk nog veel meer dat je lief is.
Nou, ik vond het ook altijd clichés, maar bij ineens (liefdes)verdriet deed mijn hart (of die omgeving van mijn lichaam) echt pijn. Heartache, hartpijn noemen ze het in de liedjes. Voordat ik het zelf had meegemaakt vond ik het altijd maar en beetje... zeurderig, maar dat hoor je mij niet meer zeggen. Ik hoop het nooit meer mee te maken.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
