Hoe kun je voorkomen dat je een fout maakt met het beëindigen van een relatie? Hoe weeg je de voor- en nadelen?
Telt alleen het gevoel dat je erbij hebt, of gaat het ook om rationele factoren. Als er kinderen in het spel zijn, dan is de beslissing erg moeilijk, moet je dan anders wegen?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Er is een gouden regel: Je kunt alleen goed een relatie stoppen ALS JIJ ER ALLES AAN GEDAAN hebt om de relatie te redden... En het is een grote kunst om een relatie te beginnen, een grotere kunt om die relatie goed te houden en de allergrootste kunst is het om een relatie GOED te beëindigen... Maar alleen als je echt niets meer kunt, dan raad ik je aan om er meteen mee te stoppen... Dan hoef je NOOIT te twijfelen, nooit meer compromissen te sluiten en KUN je nog steeds in LIEFDE blijven naar die ander, de ex in dit geval... Nadelen en voordelen overwegen kun je niet, als je er genoeg van hebt en je baalt ervan, hoe kun jij dan voordelen en nadelen tegenover elkaar zetten? En ik zeg je dit, de kinderen passen ZICH VEEL SNELLER aan dan jij, dus daar hoef je het niet voor te doen of te laten... Ze zijn toch het kind van de rekening, dus daar verander je niets aan... Maar je kunt hen wel een voorbeeld geven van A) dat je er alles aan gedaan hebt en B) Dat als het niet meer kan, kunt doorgaan en niet bij de pakken kunt neerzitten... En dat is GOED... HEEL GOED...
Ja, hou rekening met de kinderen want die lijden er het meest onder. Maar een fout kun je niet maken.
Als er kinderen in het spel zijn moet je inderdaad anders wegen. Ik vind sowieso dat je in een vaste relatie te allen tijde alles op alles moet zetten om het te laten slagen. Met name als je al langer bij elkaar bent, ik heb het niet over zomaar een verkering. Je maakt de keuze om een vaste relatie aan te gaan, als het goed is, niet zomaar. Meteen maar opgeven als het tegenzit past daar niet bij. Ook in de mooiste en allerbeste liefdesrelatie kan het simpelweg gebeuren dat je hier en daar een tijdje niet zo blij bent met hoe het gaat. Wanneer je daar goed mee omgaat en vastberaden blijft om de moeilijkheden samen op te lossen, zul je merken dat je relatie daardoor verstevigt en verdiept. Uit elkaar gaan terwijl er kinderen zijn is in mijn ogen een enorm falen als ouder en als partners. Dat moet je alleen doen als er echt echt echt geen enkele andere oplossing meer voorhanden is en je hebt dan een goede reden om je schuldig te voelen over de narigheid die je als falende ouders voor je kinderen veroorzaakt. Scheiden doet lijden, niet in de laatste plaats omdat zo veel volwassenen dan ook nog zo schraal van ziel zijn om hun grieven over de rug van hun kinderen te beslechten.
Je kunt geen fouten maken. Niet op de lange termijn. Je doet alles altijd precies wat je moet doen. Ga maar eens na, heb jij ooit fouten gemaakt vroeger waar je nu nog steeds spijt van heb. Is het niet zo dat jij die persoon nu bent omdat je vroegen juist fouten en goede dingen hebt gedaan. Voor wat betreft de kinderen, zou ik mezelf afvragen of de kinderen nu beter zijn met of zonder de relatie? Van continu strijdende ouders krijgen kinderen ook hun drama's. Net zoals gescheiden ouders. Wat is erger?
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
