Wat doe je als het knuffelgevoel er niet meer is? (aan mannen en vrouwen)
Na ruim 25 jr getrouwd (ben een man) en de kids zo goed als uit huis, merk ik dat dit gevoel er niet meer is. Ook merk ik dat we weinig tot niks te praten hebben (we zijn altijd al wel behoorlijk verschillend geweest. Ik denk eigenlijk dat de koek op is, maar ben ook vreselijk bang voor spijt als het op scheiden uitloopt. Ik weet dat er vaak gezegd wordt "je moet er aan werken", maar als dat knuffelgevoel
er niet is, en het gevoel dat de koek op is overheerst, lukt dat werken m.i. niet.
Ik merk ook aan mezelf dat ik weer erg er naar verlang om verliefd te zijn..
Wat ik me tevens afvraag is; komt ieder huwelijk niet een keer op een punt van "nou de koek is wel zo'n beetje op"? Ik vraag me soms wel eens af sommige paren het na zoveel jaar leuk kunnen houden,en de liefde (of wordt er veelvuldig de schijn opgehouden...??)
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Na zoveel jaar heb je een gezamenlijk verleden, een berg herinneringen die jullie binden, wellicht ook kinderen die je samen hebt opgevoed. En dan ineens is eigenlijk alles als na een storm die is gaan liggen. De verliefdheid die je ooit voor je partner voelde, is al jaren geleden uitgeblust. Er bleef liefde over. Misschien kwamen er kinderen, dan ontdek je weer in je leven iets nieuws. Hoe groot de liefde voor je kinderen kan zijn, dat is mooi. Je kinderen worden groot en slaan hun eigen wegen in. Je raakt ze kwijt, en je denkt: maar zo gaat het nou eenmaal. Ze moeten ook hun eigen weg gaan... Wat heb je allemaal gewonnen, wat heb je allemaal verloren? De liefde, de passie, jijzelf als jonge vader, je vrouw als jonge moeder, de jeugd van je kinderen waarin je als ouders een belangrijke rol speelt in het leven van je kinderen, en je eigen jeugd, die ligt ook allang achter je... Je kinderen zijn jong en hebben hun eigen leven. Nog even ze vliegen uit. En dan? Je vrouw en jij lijken uit elkaar gegroeid. Zelf ben je je bewust dat je in een fase in je leven zit waar je veel hebt moeten loslaten. Wat overblijft is het huwelijk, en dan nog alleen de restantjes daarvan. Is dat vriendschap geworden? Passie en lust zijn allang verdwenen, alhoewel, de verlangens zijn er misschien nog wel, maar niet voor je eigen vrouw. Er zijn veel oudere koppels die dit gewoon accepteren. Die niet meer vrijen en die draaien op de vriendschap en de herinneringen, op de gezamenlijke herinneringen, het gezamenlijke leven wat ze geleidt hebben. Wat wil je? Wil je de passie en het knuffelen met je eigen vrouw terug? daar kan je aan werken. Wil je gewoon je vleugels nog eenmaal uitslaan, en een andere minnares hebben om nog eenmaal jong te kunnen voelen? In dat geval moet je denk ik eerlijk tegen je vrouw zijn en haar vertellen waar je mee worstelt. Of ben je depressief? Kan je het ouder worden maar moeilijk verwerken en vraag je je af: is dit alles? Verveel je je? Mis je knuffelen met je vrouw? Knuffel je vrouw dan vaker, zeg haar dat je je verveelt en dat je het knuffelen mist, en onderneem leuke dingen. Samen, maar regelmatig ook alleen. Ga onder de mensen. Of is het zo dat je eigenlijk gewoon uit dit huwelijk wilt stappen, je weer vrij wilt voelen en het avontuur zoeken? In dat geval zal je ook tegen je vrouw moeten zeggen waar je mee zit. Eerlijkheid is waardevol. Misschien blijkt je vrouw wel met dezelfde gevoelens te knokken.
Duidelijk tijd om een frisse wind door jullie relatie te laten waaien. Als je leven al jaren hetzelfde verloopt (zelfde werk, zelfde weekindeling, zelfde hobby's etc) "kakt" alles vanzelf in. Ik weet niet of dat bij jullie het geval is. Maar mocht dat zo zijn, wordt het tijd om regelmatig eens iets 'geks'. te doen. In ieder geval iets met z'n 2-tjes. Probeer eens iets nieuws. Misschien ben je al jaren niet meer in de bioscoop geweest. Of naar het theater. Misschien wilt zij wel al heel lang eens een weekendje naar bv Parijs. Ga naar het reisbureau en verras haar daarmee. Vindt jouw vrouw dit trouwens ook? Ik zou het sowieso met haar bespreken. Want hoe meer je voor jezelf houdt, hoe meer afstand je daarmee creëert. Mocht zij dit ook vinden, dan kun je zeker eens aan relatietherapie denken (en nee, dat is GEEN uitstel van executie).
het leven draait vaak om de juiste balans te vinden / werk / kinderen / hobbys / Als die balans er niet is kan er een leegte of gat ontstaan bij het wegvallen van deze dingen. Daarom zal dit gevoel al langer weg zijn maar voel je dit harder omdat vb de kinderen het huis uit zijn. Je kan deze leegte opvullen door vb samen een hobby uit te oefenen, de dingen samen te doen.
helaas kan het gebeuren dat de liefde op raakt, dat de schwung er niet meer is en dat er simpelweg geen gevoelens meer zijn. Het is m.i. een fabeltje om te denken dat je 'voor altijd van elkaar moet houden'. Veel stellen/koppels zullen daarmee te maken hebben. Ik lees tussen de regels door dat je het toch niet op een scheiding wilt laten uitlopen uit angst voor spijt. Dat vind ik een lichtpuntje in je situatie. Gebruik dat lichtpuntje om meer en vooral ook erg open communicatie in jullie relatie te krijgen. Het gaat om jouw reisgenoot, de persoon met wie jij dacht een lange, hobbelige, suffe, interessante, mooie, lekkere, saaie, geile, aantrekkelijke, vervelende, warme, koude (en noem nog meer eigenschappen) reis te gaan maken. Test je liefde wel...maar zet het nooit op het spel en daarmee bedoel ik dat je een trigger kunt zoeken om jullie relatie weer te laten bloeien al kan dat mogelijk betekenen dat de gunfactor wel hoog moet zitten. Interesses en mate van intimiteit veranderen; dat zijn de golven van een relatie wat het 'houden van' zo interessant maakt. Praat! Ontdek wat jullie wel gemeen hebben, ga met z'n tweetjes een lang weekend/week weg naar onbekend gebied zodat jullie aangewezen zijn op elkaar om er op die manier achter te komen hoe jullie als koppel functioneren.
het knuffelgevoel is er niet meer, zeg je. als je dat geconstateerd hebt, hoeven we daar niet meer tegenin gaan: het is afgesloten, jij hebt het afgesloten, met deze constatering. wat je nu zou kunnen doen, is een paar maanden afscheid nemen van je lief en kijken/beleven of jullie elkaar missen en hoeveel en of het dus de moeite waard is om terug naar je vriendin te gaan. dat is een optie! met het risico dat je lief niet meer wil/geïnteresseerd is, dat kan namelijk ook! als je 25 jaar getrouwd bent, kan de rek er uit zijn, dat kan, misschien heb je een nieuwe uitdaging nodig, qua werk, qua hobby, qua sport en qua liefde, dat kan. daar moet je nu dus achteraan, uitzoeken hoe en wat en eerst bedenken wat de consequenties zijn. en daar je lering uit trekken. succes !
Ik vermoed dat jullie een beetje op een dood punt zitten, maar troost je. Dat komt van tijd tot tijd in heel veel relaties voor. De eerste keer dat iets dergelijks plaats vindt is, statistisch gezien, zo na de eerste tien a twaalf jaar van het bij elkaar zijn. Partners raken dan 'een beetje op elkaar uitgekeken' De tweede maal is de periode waarin jullie nu verkeren, dus na het vijfentwintigste jaar. Natuurlijk moet je deze cijfers en situaties als zeer algemeen zien en zeker niet als een wetmatigheid..want er komen ook relaties voor waarin het alleen maar goed blijft (of lijkt..te) gaan. Wat jullie zouden 'moeten' doen is: Eerst eens goed met elkaar gaan praten over de situatie waarin jullie nu verkeren om SAMEN naar een oplossing te zoeken. Misschien kunnen de onderstaande zinnen jullie daarmee wat op gang helpen. Probeer het meisje op wie je ooit smoorverliefd raakte, voor je geest halen en tracht haar te herontdekken. En voor je echtgenote geldt dan dat zij die leuke jongen van vroeger herontdekt. Vergeef elkaar hetgeen je elkaar mogelijk verwijt en ga SAMEN op weg om een nieuwe start te maken..dus SAMEN helemaal opnieuw beginnen. Durf jullie eigen fouten te zien en te erkennen en vraag elkaar daarvoor vergeving. Wordt weer verliefd op elkaar en geniet weer van elkaars aanwezigheid. En ontdek aldus ook SAMEN dat jullie koek nog lang niet..op is. Weet maar dat deze situatie tijdelijk is ALS jullie er SAMEN als volwassen, van elkaar houdende, mensen mee omgaan. Want dàn kunnen jullie wellicht zelfs rijker/sterker 'uit de strijd' komen. Denk liefst niet aan scheiden. Dat gaat gepaard met zoveel wederzijds verdriet en teleurstellingen. Dat moeten jullie noch elkaar noch jezelf willen aandoen. Elke scheiding is immers een 'strijd' waarbij geen winnaars zijn..maar enkel verliezers.. Ik wens jullie tot slot veel liefde en kracht toe en hoop dat jullie elkaar spoedig weer gaan vinden om elkaar daarna liefdevol in de armen te gaan sluiten. Vindt elkaar, misschien wel, door tranen heen en laat aldus de liefde spreken. Groet, Ton
Hoi hoi, het lijkt erop alsof jullie in een sleur zijn belandt... Als je de liefde, het verliefde gevoel van vroeger weer terug wilt krijgen, dan kan je de de volgende dingen proberen. Het is misschien nogal gemaakt, en je doet het bewust, maar deze dingen deed je ook (op het smsen na dan) toen je verliefd was Doe eens wat liefs voor haar, stuur dr eens spontaan een smsje / berichtje... zeg haar dat je aan dr moest denken, zeg iets heel liefs! Laat zomaar ergens in een huis op een post-it een lief berichtje achter Doe eens wat huishoudelijke taken die zij vervelend vindt.... Ga eens een ander soort gesprek aan: begin eens over haar dromen, en jouw dromen, wat je nog zou willen, wat de ander interesseert, kom erachter wat je nog niet weet, misschien leer je nieuwe dingen kennen en kan je dat gaan doen met zijn twee, zoals op vakantie gaan, plaatsen bezoeken waar je nog niet was geweest, andere dingen doen die je nog niet gedaan hebt! Ga haar complimentjes geven, dat vindt een vrouw geweldig, zelfs na jááren huwelijk! En spontane kadootjes mogen ook! Probeer weer met haar te flirten door te kijken en weg te kijken... Lach naar je partner, lach om je partner, laat merken dat je haar echt nog steeds leuk vindt! Maak weer (meer) lichaamscontact, houd handen vast, houdt elkaar vast, raak elkaar aan, kus elkaar, knuffelen op onverwachte momenten...
Het zijn uitzonderingen die "niet" met dit fenomeen geconfronteerd worden. Ik heb ondertussen heel wat echtparen deze aanvankelijk schijnbaar onoverkomelijke kloof zien dichten of overbruggen op een wijze die mij nog steeds blijft verbazen én verblijden. Wat anderen kunnen dat kunnen jullie ook want inderdaad, het merendeel heeft na x-aantal jaren behoorlijk veel spijt dat men tot een scheiding is over gegaan. Je zit momenteel in een overgangsfase qua invulling van jouw levensbehoeften. Je komt tot het besef dat de kids steeds duidelijker hun eigen weg gaan dus daar komt extra tijd en ruimte vrij voor jezelf. Het is nu aan jou om die extra tijd en ruimte in te vullen in functie van een spetterende 'oude dag' met jouw huidige partner die ook heel veel heeft 'opgeofferd' om een gezin draaiende te houden en een zo aangenaam mogelijke sfeer in stand te houden. Dan wel te kiezen voor een nieuwe start met iemand waarop je nog eens ongeremd verliefd kan worden. Besef dat verliefdheid over gaat en dat een andere vrouw op bepaalde vlakken mogelijks niet zoveel verdraagt als jouw huidige vrouw. Dat vreet aan de Feel Good Vibes en voor je het weet hebben ook jullie geen gemeenschappelijke raakpunten meer. Het onvermijdelijke komt dan aan bod "had ik toch maar wat meer moeite gedaan voor mijn huwelijk en had ik binnen mijn huwelijk maar wat extra leuke dingen gepland voor mezelf" Geloof me, het is zelfs na het vermeende opbranden van jouw huidige relatie nog mogelijk om voorlasnog verliefd te worden op je eigen vrouw. Je dient gewoon met andere ogen naar dezelfde vrouw te kijken. Kijk niet naar haar als moeder van jouw kinderen maar beeld je in hoe het zou zijn indien zij de geliefde van een ander zou worden als jij besluit om bij haar weg te gaan. Beeld je in wat het met jou zou doen als je jouw huidige vrouw ziet heropleven bij een ander. Stel dat ze zich terug wat uitdagender zou kleden en weer zou kunnen lachen met jouw grapjes maar daarna gewoon weer weg gaat om verder te genieten met die ander. Zou je met die realiteit kunnen leven? Besef dat óók jouw vrouw met min of meer hetzelfde kampt. Ook zij zou graag weer die verjongende, tot actie aanzettende kriebels voelen die zo tekenend zijn voor verliefdheid. Praat hier met haar over. Durf eerlijk te zeggen wat jou bezighoudt en wat jou beangstigd. Het zal je verbazen waartoe jullie beiden nog in staat zijn als je maar écht eerlijk durft te zijn. Liefs, Succes en Big Smile van me
Hoi Je zegt dat er en sleur is kan je heel goed begrijpen kids worden ouder gaan huis uit en jullie hebben elkaar niet veel meer te zeggen Denk net als de anderen ga eens heerlijk weekendje weg ik heb mijn man verrast met weekend weg helemaal ergens dat we lekker drie dagen in hotel zaten ver van de stad vandaan hebben genoten van elkaar heerlijk gepraat wij praten na al die jaren nog zoveel dat we soms tot in de vroege morgen praten samen heerlijk hoor en eerlijk zijn is heel belangrijk Hoop dat je eruit komt voor je zelf Heel veel sterkte om wat leuks te vinden en wie weet vind je vrouw het geweldig een verrassing Groetjes
Relatietherapie? Emotionele stress? Heel internet barst van de vreemdgangers om zodoende toch aan hun trekken te komen en sommigen beweren zelfs dat hun relatie daardoor weer is opgebloeid (ik zelf heb anders ondervonden overigens).
Hallo,ik ken dat gevoel maar al te goed! ik heb ook al vanalles geprobeerd om er weer vuur in te blazen; zelf veel aandacht schenken,in de hoop die terug te krijgen,dus veel zelf initiatief nemen om te knuffelen,hand aanraken,strelen. Ik ben jammer genoeg nog geen 3j samen,en heb al veel gepraat met mijn vriend dat ik me verwaarloosd voel,eigenlijk op elk vlak....Dan probeert hij 2 dagen moeite te doen,en ziet me erna weer niet meer staan. Terwijl mensen in mijn omgeving zeggen dat hij me zal kwijtspelen zo,en hij zot is me zo te behandelen,dat ik een bom van een wijf ben! iedereen heeft recht op liefde aandacht en genegenheid van zijn partner,als dat een serieus tekort is loop je gefrustreerd. Heb je al eens gepraat met u vrouw? Dat je u zo voelt? ik heb dat ook gedaan,ik hoop dat het bij u wel wat helpt! Groetjes en sterkte!
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
