Is een "open " relatie beter ?

In mijn omgeving maakte ik diverse open relaties mee.
Het bleek voor sommige heel goed te werken, maar werd vaak ingewikkelder als men ouder werd.
Als je jong bent en vol van energie en goed voor jezelf kunt zorgen kun je makkelijker zelfstandig leven. Je bent samen met je partner, maar doordat je niet alles samen deelt leef je toch een stukje(letterlijk en figuurlijk) van elkaar vandaan.
In tijden van nood, die ook in een relatie voorkomen heb je het nodig dat je een stukje intimiteit naar elkaar toe hebt opgebouwd. Als het er op aan kwam werd het vaak ingewikkeld omdat het gezamenlijke leven niet helemaal was ingericht op alles gezamenlijk, thuis zorgen voor je zieke partner wordt ingewikkeld als er ergens ook nog een partner is waar je ook nog naar toe moet.
Vaak nam ik waar dat het op zulk soort momenten vooral als men wat ouder werd moeilijker ging worden.
Ik heb er verder geen oordeel over, want ik denk dat het voor sommige relaties een goede oplossing kan zijn.
De rusteloze, de zoekende, de gene die van meer mensen tegelijk kunnen houden onder ons, voor hen is het een goed ding.
Voor mij zou het onmogelijk zijn, ik wil mijn partner met niemand delen, zou me daar erg ongelukkig over voelen.
Vwb het geloofsaspect zoals babyface omschrijft, met alle respect voor zijn standpunten, dit zijn slechts zaken door mensen bedacht. Liefde kun je geven, delen met wie je wilt, maar als je er samen met je partner een afspraak over hebt gemaakt omdat je je daar samen het prettigs bijvoelt, moet je daaraan houden.
Daarbij denk ik dat de gemiddelde mens het liefste leeft met een en dezelfde partner.