moet ik er mee doorgaan, of toch maar mee stoppen?

Zo zie je dat je allebei gegroeid bent ieder een eigen kant op.Is wel herkenbaar,aan de ene kant hecht je waarde aan de duur van de vriendschap en aan de andere kant voel je dat het niets mee toevoegd.Ik zou de spontaniteit afwachten van beide kanten ,na een periode van stilte kan je toch weer de behoefte krijgen om haar te horen of te zien.Ik zou niet resoluut stoppen.Je hebt toch 25 jaar herinneringen.Echte vriendschap hoeft niet dagelijks gevoed te worden .Kan zijn dat als er een tijd overheen is gegaan dat je het toch weer prettig voelt.En heb je elkaar misschien weer iets leuks te vertellen.

Als je bij diegene terecht kan in moeilijke tijden, zou ik er niet mee stoppen. 25 jaar! is echt een groot deel van je leven. Zo een vriendschap bouw je nu moeilijk nog een keer op. Vaak zijn de vrienden die je lang kent waar je alles aan kwijt kan en je het meest helpen. Erg fijn als je zo iemand hebt. Hetzelfde geldt voor die vriendin.

Dat je weinig tegen elkaar te vertellen hebt, is echt niet slecht! Het is alleen een beetje saai als je op de koffie gaat en elkaar niks te vertellen hebt.

Misschien dingen gaan doen waar je niet zoveel hoeft te praten?

Een nieuwe lente, een nieuw geluid,
stuur ouden vriende de deur maar uit!!

dat is normaal,er komen heus wel weer tijden dat je ineens wel weer veel te praten hebt..en dan kom je weer samen..,en als t even niet zo is zouden bijde moeten weten dat t ok is,en dat je elkaar altijd kan bellen als er echt wat is..,dat is vriendschap toch

Wees trots op je 25 jaar vriendschap, maar forceer het niet! Loopt het niet zo als vroeger, laat het zo en kijk het aan. Er is een kans dat het geheel verwaterd, maar er is ook een kans dat het weer helemaal aantrekt. Maar probeer het niet te af te dwingen, vriendschap kan sterker zijn dan liefde....

Nee actief stoppen is hier op zijn plaats...
Dat heeft twee voordelen... Ten eerste zou het zo kunnen zijn dat er een verandering in kwantiteit optreedt, maar niet in kwaliteit, dus dat de vriendschap wel blijft bestaan, maar je ziet elkaar minder... Of ten tweede, de vriendschap stopt en dan is het voor beiden helder... En dan heb je er netjes een einde aan gemaakt, is geen zwakte maar is heel goed... Een vriendschap beginnen kan iedereen, maar een vriendschap goed beëindigen kan niet iedereen... Maar een laatste avondmaal, dat is te gek... En ga uit elkaar als geen-vrienden-meer...

Maar door zo te doen, maak je wel duidelijk wat JIJ wil... En je hoeft niet af te wachten... Want dat doet pijn...

Moet je elkaar als vrienden zoveel te vertellen hebben dan? Ik heb enkele vrienden die redelijk ver weg wonen. Vroeger zagen en spraken we elkaar dagelijks. Nu af en toe bij verjaardagen. Ik beschouw ze nog steeds als vrienden. We spreken elkaar niet veel meer en onze wegen liggen steeds verder van elkaar af (vooral doordat zij in de kinderen zitten en ik niet zo heel erg dol ben op kinderen), maar toch, mochten ze me nodig hebben, dan sta ik er voor hen en ik weet dat ze dat ook voor mij doen.

Ik zou het niet verbreken, maar het gewoon op zijn beloop laten.

Make new friends,but keep die old.
One is silver but die other gold.

Een wijs liedje,gooi een oude vriendschap niet zomaar weg,ook al is er nu weinig wat jullie gemeen hebben.