Ik hou erg veel van honden maar wij hebben er hier geen in huis. Hoe leuk ik het ook voor mijn kinderen zou vinden.
Mijn zoon wil erg graag een hond, toch verkoop ik, tot mijn spijt, telkens NEE.
Je moet het namelijk maar net kunnen, de verzorging voor een hond.
Er komen hier wel eens honden logeren, en dan zorg ik er prima voor, geniet ook van ze, want ik ben immers toch gek op honden, maar tegen de tijd dat ze weer weggaan, verheug ik me stiekem alweer op een hondenvrij huis.
Ik ben een ontzettend moederlijk type en niks is me te gek wat betreft mijn kinderen, maar een hond zou van mij niet de aandacht krijgen die hij wel nodig heeft.
Jammer hoor, ik zou best graag een hond willen, maar dan heb je niet alleen de lusten maar ook de lasten ;) En daar ben ik niet zo'n type voor. Vandaar dat ik dan ook geniet van de honden van anderen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat, zelfs als je van honden houdt, je er toch het type niet voor kunt zijn om er een in huis te hebben.
Dit kun je niet forceren bij je vader, helaas.
Mijn zoon verheugt zich er nu al op dat ie later als ie groot is een hond neemt. Ik zal dan, van een afstandje, een prima vriendinnetje voor zijn hond zijn ;) Maar niet in mijn eigen huis.