mijn vader beschermt mij teveel, hoe moet ik hem ompraten?

Ze zijn waarschijnlijk nog te bezorgd om je omdat je nog jong bent. Daarom bekommeren ze zich nog zeer veel om je en hopen dat er niets met je gebeurt. Probeer eens serieus met je ouders te praten, met je vriendje erbij. En dan vooral dat je vriendje je ouders overtuigt dat hij goede bedoelingen bij je heeft en dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Het is ook maar goed dat je ouders zich zorgen om je maken, als dat niet zo is is het al helemaal niet goed. Maar praat met je ouders, laat je vriendje een goed woordje doen.

sla hem gewoon
nee grapje je moet gewoon doen waar je zelf zin in hebt of gewoon bij hem afspreken

Ik kan je ouders wel begrijpen,ze zijn gewoon bezorgd over je.

Ik las dat je 16 bent en dit is toch ook een leeftijd dat ouders hun kinderen de kans moeten geven om dingen te ontdekken,zij willen blijkbaar niet dat jij je al aan een jongen geeft op sexueel gebied en dit is de reden dat je niet meer met je vriend op je kamer mag zitten,maar je ouders staan er misschien niet bij stil dat je sex ook op andere plaatsen kan hebben en dit niet persé bij jullie thuis hoeft.

Het zal moeilijk zijn,maar ga een gesprek aan met je ouders en spreek je vermoeden uit,maar zeg er ook bij dat je hun begrijpt dat zij dit niet willen hebben,maar ook dat je inmiddels 16 jaar bent en op een gegeven moment ook andere gevoelens krijgt die zij toch ook gehad hebben toen zij jong waren en dat dit meer dan normaal is.


Misschien is dit gelijk een gelegenheid om over de pil te beginnen of heb je dit inmiddels al gedaan?

Toen ik jouw leeftijd had, dacht ik: als ik ooit kinderen krijg, dan voed ik ze veel vrijer op dan dat ik ben opgevoed!
Ik zou zo'n moeder worden die alles heel normaal vindt: sex in huis, al is het de hele dag door, blowen, drinken, roken, tot laat uitgaan.... ik zou overal relaxed over denken en nergens moeilijk over doen!

Maar.......... tijdens de zwangerschap van mijn oudste is ook hèt moedergevoel ontstaan.
Ik keek in zijn ogen en dacht: Jou zal nooit wat overkomen! Daar zorg ik wel voor!!

Inmiddels ben ik er wel achter dat het zo ook niet werkt.
Je moet je kinderen loslaten en kunt ze niet behoeden voor de mindere kanten van het leven.
Mijn zoon overkomt wel dingen en ik kan er niet altijd voor zorgen dat dit niet gebeurt.

Hij is nu overigens bijna negen dus nog niet zover dat ie aan vriendinnetjes en sex gaat doen.
Maar ik weet nu wel dat ik toch niet die super relaxte moeder ga worden waarvan ik dacht dat ik die zou zijn.
Ik zal er best wel ingroeien met de tijd, maar moet er nu echt nog niet aan denken dat mijn lieve kleine jongen over een jaar of 6, 7 boven met een meisje ligt te sexen.

Het idee alleen al, dat ik hier beneden aardappels sta te schillen en hij....... hahaha! Nee, dank je de koekoek!

Wat ik met dit stukje wil zeggen is dat ik het heel goed snap als je ouders er wat moeite mee hebben dat jij nu in alle opzichten 'groot' aan het worden bent en de daarbij horende gezonde sexuele ontwikkeling doormaakt.

Zoiets is toch een hele stap voor ouders!

Soms lijkt het voor hen nog als gisteren dat ze je als kleine baby in hun armen hielden. Dat gevoel blijft.

Echter de ene ouder kan er wat makkelijker mee overweg dan de ander. Misschien hebben jouw ouders het er wel wat moeilijker mee.

Een oplossing heb ik niet, wel hoop ik dat je misschien wat meer begrip voor hun strengheid kunt opbrengen. Vanuit dat punt kun je misschien wat goede gesprekken over dit onderwerp met ze voeren. Ik ken ze verder niet maar wie weet komen jullie er dan samen wel uit.

Je vader moet gaan beseffen dat meisjes van 16 hormonen beginnen aan te maken en ook seksuele gevoelens krijgen. Dat hoort ook zo te zijn, dat is de natuur. Tegenwoordig beginnen ze steeds vroeger dus hij mag blij zijn dat zijn dochter met haar 16e die gevoelens ontwikkeld en niet toen ze 12 was. De natuur hou je toch niet tegen, als jullie iets willen doen vind je toch de plek wel om het te doen al moet het in een bushokje. Dat moet hij ook beseffen als vader want ook hij was vroeger niet tegen te houden als het meisje ook wilde en ouders waren er op tegen. Als beide het willen zal het ook gebeuren, dan kan het beter in haar eigen veilige omgeving gebeuren dan wie weet waar.
Mensen sluiten altijd graag hun ogen ervoor als het om hun kind gaat en doen net of hun kind dat nooit zou doen, tot ze ermee geconfronteerd worden en dan kunnen ze er niet mee omgaan.
Het wordt tijd dat hij in de realiteit gaat leven. Ik heb zelf dochters en weet dus als geen ander hoe het voelt als je dochter die leeftijd bereikt alleen ik koos er voor om niet hypocriet te zijn,maar mijn dochters goed in te lichten en dan te vertrouwen er op dat ze niet achterlijk zijn en als het moment dan daar is, ze ook echt kunnen genieten en niet geremd worden door schuld gevoelens of angst voor pappie of mammie.Uiteindelijk gebeurt het toch. Dus papa wake up en steun je dochter in alles, dus ook begrip hebben als de natuur die hormonen heeft ontwikkeld die deze behoeftes bij je kinderen opwekt. Het hoort nou eenmaal bij het leven, anders was jij ook nooit geboren :-).
Ik begrijp de gevoelens van je vader als geen ander, je zal nooit een gat in de lucht springen als vader maar meestal komt dat ook omdat je weet hoe je zelf was als jonge jongen en ben je bang dat je dochter net zo een eikel treft als jij vroeger was toen je een periode niet meer met je hoofd dacht meer met je geslachtsdelen.
Dus breng ze wijsheid bij en hoop en vertrouw er op dat ze die wijze les meenemen en dan minder verdriet krijgen en krijgen ze die wel zullen ze er door groeien en ontwikkelen. Het hoort allemaal bij het leven, ook de minder leuke dingen.
Succes van een vader met iets meer begrip :-)

Toegevoegd na 6 minuten:
Mijn dochters durven alles te bespreken. Ook als het vriendje een hufter blijkt te zijn en mijn visie dan heel belangrijk voor ze is. Het is heel fijn om zo een vertrouwensband met je dochters te hebben zodat ze zich veilig genoeg voelen om over alles te kunnen praten met me. Zo hoort het te zijn.