Hoe ga je om met een kind dat zo bang is voor dokers en binnen kort mischien geopereerd moet worden?

Zorg in ieder geval dat je laat doorverwijzen naar een goed kinderziekenhuis. Daar is de sfeer veel meer ontspannen, en is het voor kinderen echt veel gezelliger.
Tuurlijk blijft een operatie een vervelende en ingrijpende gebeurtenis, maar als alle andere omstandigheden een beetje verzachtend zijn, is het trauma een stuk dragelijker.

In ziekenhuizen zijn ze wel ingesteld op kinderen met een dergelijke angst, als je aangeeft dat je zoon erg angstig is zullen ze hem zeker op een goede manier voorbereiden. Met naar de huisarts gaan kan je afspreken dat de huisarts niets doet wat pijn doet (als dat werkelijk ook zo is natuurlijk)
Moet hij bv bloedprikken dan bestaat er zalf die de huid wat verdooft zodat het minder pijn doet maar ook dit moet je wel even aangeven dat je dat wil. Ga anders eens naar de bieb er zijn boekjes over die misschien wat angst weg kunnen nemen want wat is de angst? Misschien alleen het onbekende of komt het door al eerdere ervaringen?
Doe er zelf niet te zenuwachtig over, doe of het heel normaal is zeker bij de huisarts want dat is ook normaal dat je daar zonder angst naar binnen stapt, een operatie mag je best tegen op zien natuurlijk, maar ook jouw houding is erg belangrijk.

Toegevoegd na 20 minuten:
Eerst maar even afwachten of hij idd geopereerd moet worden, maar moet het dan toch, dan zal je ook een paar dagen voor de opname terecht kunnen in het ziekenhuis waar hij mag kijken en hem uitgelegd wordt wat hem te wachten staat. Laat je hierbij helpen door profecionals die dit dagelijks meemaken, geef het als het ware een beetje uit handen.
Je zegt wel dat jij niet bang bent voor dokters maar je hebt wel angst vóór hem, je bent nu al bang dat het een drama wordt, natuurlijk doordat je dat al eerder hebt mee gemaakt met hem, dat is toch een stukje houding die je zoon opmerkt en zich daar ook naar zal gaan gedragen.
Meer als duidelijk uitleggen wat er gaat gebeuren kan je niet doen en moet je volgens mij ook niet doen, hou het zo simpel mogelijk.

Bereid je kind goed voor op wat er gaat gebeuren. Wees eerlijk en gedetailleerd. Wat vaak gebruikt word bij kinderen is een knuffel. Daarmee kan je voordoen wat er gaat gebeuren. Laat de knuffel ook een tijdje precies hetzelfde doen als je zoontje. Gewoon de dagelijkse bezigheden. En ook bijv, met een pleister ofzo. Die moet de knuffel dan ook krijgen. Als je zoon dan naar het ziekenhuis gaat is hij goed voorbereid en misschien minder angstig. De knuffel kan dan ook mee als psychische steun. En die heeft dan ook na de operatie dezelfde verband ed.
Vraag ook aan de arts advies hoe we jullie kunnen helpen hiermee.
Succes samen met de operatie.

NEI kan denk ik wel helpen.
Nei staat voor Neuro-emotionele integratie. Het is een soort alternatieve therapie.
Het bestaat uit 2 delen:
Bij het eerste deel proberen ze erachter te komen waar het probleem (in dit geval de angst, maar kan ook voor fysieke problemen) vandaan komt. Op welke leeftijd en in welke situatie(s) die ontstaan is.
Dit doen ze door middel van testen van spierspanning, (de therapeut voelt met haar hand de mate van spanning in de hand van de client, dus niks engs ;)).
Het tweede deel is dat ze proberen de (onderliggende) emoties te helen. Vaak door middel van fijne visualisaties.
Ik heb zelf ervaren dat het helpt tegen sommige fysieke problemen, en ik kan me voorstellen dat het bij angstproblemen heel goed kan werken.
Zeker als de ansgt misschien in de tijd is ontstaan die hij zich niet actief herinnert.

Als zoiets te alternatief voor je is, misschien kan je met je zoon naar een psycholoog gaan die gespecialiseerd is in angstproblemen. Zo iemand weet waarschijnlijk wel manieren om de angst te verminderen of truukjes om de angst beter op te vangen op dat moment.

Een ander iets waar ik opeens aan moest denken:
Angst voor naalden, operaties enzo, is natuurlijk heel logisch. Die situaties zijn namelijk pijnlijk of heel naar.
Wordt dit ook door jullie als ouders erkend? Of het van toepassing is op jou en je kind weet ik niet en daar ga ik ook niet over speculeren, maar waar ik aan dacht:
Ik me kan voorstellen dat als een kind uit eigen ervaring weet dat een behandeling heel erg vervelend is, en de ouders dat maar blijven ontkennen, blijven doen alsof het helemaal niet pijnlijk is, het kind geen kant op kan met die angst.

Misschien kan je je huisarts of de arts die de operatie gaat uitvoeren vragen om een soort 'kalmeringsmiddel' dat je je zoon de avond en ochtend ervoor kan geven, zodat zijn angst een beetje onderdrukt wordt?
Als hij zulke dingen niet heeft: rescue druppels schijnen te helpen om je gevoelens wat rustiger te houden, en ik hoor wel eens over valeriaan tegen zenuwen (voor tentamens enzo). Misschien kan je naar zoiets kijken.

Bij jonge kinderen (maar daar is jouw zoon van 10 denk ik te oud voor) schijnen kinderverhaaltjes vertellen waarin zn knuffels de hoofdrolspelen en een zelfde situatie meemaken, ook wel wat te helpen. Dan raakt een kind al een beetje gewend aan zo'n situatie, en als het bij zijn knuffel goed afgelopen is, zal dat bij hem ook wel zo zijn...


In ieder geval heel veel succes!