Wat zijn jullie ervaringen van het uiten van je gevoelens tegenover je partner?

Als alles met respect en goed vertrouwen gaat is dat prima goede ervaring

mijn ervaring is dat je elkaar nog meer respecteert en begrijpt..want dat is voor een goede relatie een stevige basis...openheid..

Zorg dat de sfeer goed is om je heen en vraag eerst of hij even tijd heeft want je moet iets bespreken met hem. Zeg niet dat je iets dwars zit, want dat wijt hij dan vaak aan zichzelf en gaat alvast gevoelsmatig in de aanval. Vraag dan of hij je eerst uit kan laten praten zodat je het kwijt bent waar je al lang mee rondloopt. Onderbreekt hij je voor je je verhaal helemaal kon doen, zeg dan rustig; "we hadden toch afgesproken dat ik mijn verhaal kon doen"? Doe rustig je verhaal en wacht af wat zijn antwoord is. laat hem dan ook uitpraten en onderbreek hem niet. Laat zien dat je luistert en kijk hem aan. Probeer ontspannen te blijven en adem rustig door. Alleen door ook zijn mening te respecteren en te verlangen dat hij jou serieus neemt en ook jouw mening te respecteren, kom je op één lijn.

Het samen bespreken (dus niet alleen uiten) van gevoelens is natuurlijk van het grootste belang in een relatie. Ga daarbij van je eigen gevoelens uit en insinueer/beschuldig niet. Vertel wat JIJ voelt, hou het bij jezelf. Dus bijvoorbeeld:" Ik voel me rot omdat ik het idee heb dat je minder om me geeft" en niet:
"jij kijkt niet meer naar me om".

Mijn ervaringen daarmee zijn heel goed. Mijn man en ik delen heel veel met elkaar.

Bij het delen van dit soort vervelende gevoelens, probeer ik de volgende regels altijd in acht te nemen:

- Vertellen hoe je je voelt is wat anders dan je partner aanvallen. Zeggen "als jij dit en dat doet, voel ik me zus en zo" is prima. Zeggen "ik ben het zat dat jij steeds zus en zo doet" is dat niet. Je partner weet immers helemaal niet dat je ergens mee zit, dit is dus niet het moment om hem aan te vallen.

- Je bent zelf verantwoordelijk voor je gevoelens. Dat jij je bijvoorbeeld jaloers voelt, is geen excuus om jouw probleem op het bordje van je partner te kieperen en passief te wachten tot hij het voor je oplost. Je kunt wel je partner vragen om je te helpen je weer beter te voelen, maar dit is iets dat jullie sámen op moeten lossen. Van wie daarbij de meeste inspanning verwacht mag worden, ligt aan de situatie. Is die situatie dat je partner structureel vreemdgaat, dan mag van hem de meeste inspanning verwacht worden. Is die situatie dat jij steken voelt als hij zelfs maar zo ongeveer in de richting van een ander kijkt, dan heb jij waarschijnlijk meer te doen.

Ik heb er ook moeite mee. We zijn al 35 jaar gelukkig getrouwd maar om volledig open te zijn en al mijn gevoelens te uiten t.o. van mijn man dat lukt me niet. Zo zit ik gewoon niet in elkaar. Toch heb ik geen geheimen en vervelende gedachten. En ja, je moet zo nu en dan je hart eens luchten maar makkelijk is het niet altijd.
Sterkte.

Het kan best interessant zijn om te lezen hoe de ervaringen van anderen zijn, maar wat heb je er in wezen zelf aan? Geen 2 ervaringen zijn gelijk, ook de jouwe zal die van jou zijn. Je zult het zelf moeten uitproberen.
Klein adviesje? Blijf bij jezelf. Kennelijk heb je het al lang opgekropt, misschien is het makkelijker om je gevoelens te bespreken als dat nodig is voor je. Anders raakt je hart overvol en knalt het, figuurlijk bedoeld :-) Heel veel succes!

Moeilijk soms, want je stelt je kwetsbaar op.
Aan de andere kant is het gewoon een noodzakelijk iets, omdat je anders dingen gaat opkroppen.
De eerste drie links die ik hieronder geef, zijn gewone websites.
En de onderste twee links verwijzen naar boeken over jaloezie. Als je meer weet over jaloezie, kan het wat minder worden.
Als je echt erg jaloers bent, dan moet je er echt aan gaan werken, want deze emotie geeft grote problemen in relaties.

Zolang je het doet zonder je partner te kwetsen is het natuurlijk alleen maar goed. Je partner heeft er recht op om te weten wat er in je koppetje omgaat. Door je gevoelens te uiten zal je relatie sterker worden.
Ik vertel altijd aan mijn partner wanneer er iets is, meestal voor het slapen gaan en de dag dan doornemen. Dan ben je allebei rustig en dat is goed voor het gesprek is mijn ervaring.

geen ik vind,geen ik wil. gewoon zeggen op een jouw manier wat je dwars zit met respect naar je partner toe,die kan het immers niet ruiken wat jouw niet lekker zit en heeft totaal geen benul ervan.op een nette,fatsoenlijke,respectvole manier mag altijd alles gezegd worden.

Soms kan het inderdaad erg lastig zijn. Je praat nu eenmaal makkelijker over het een dan over het ander. Soms denk je ook te weten hoe hij gaat reageren en dat kan het dan nóg moeilijker maken!

Probeer het op jezelf te betrekken, dus ik heb het gevoel dat.... of ik denk dat....... Volgens mij werkt dat het beste én probeer rustig te blijven. Ik heb zelf nogal eens de neiging om weg te lopen of te gaan huilen als hij me niet begrijpt.

Succes ermee.

Zelf zit ik ook met zo'n dillema. Ik wil het met mijn man over spiritualiteit hebben maar ik weet dat hij er niks van moet hebben. Ik zie er daarom érg tegenop maar in m'n achterhoofd weet ik dat het voor mij heel belangrijk en zelfs noodzakelijk is. Ik heb al hulp gevraagd aan mijn gids en wacht nu op antwoord.....

Mijn ervaringen waren vanaf dat ik mijn emoties toonden aan een vrouw dat ik werd bedrogen, anders bekene relatie werd stopgezegd.....

Als een man het doet is het opeens raar:(........

Ik zou het fijn vinden als me partner open is tegenover mij...

Toegevoegd na 41 seconden:
Maar dat verschilt van man tot man

Het feit dat je van elkaar houdt, wil niet zeggen dat je dezelfde beleving van dingen hebt, vaak juist niet.
Als je elkaar aanvult, betekent dat , dat je tegengestelde eigenschappen kunt hebben.
Zolang het vlak waarin je belingen wel op elkaar aansluiten is dat geen probleem.
Zijn de verschillen groot , dan zijn er maar twee mogelijkheden, je communiceert over de onderlinge verschillen en geschillen en poogt elkaar te begrijpen (de beste methode, vind ik), of je accepteert dat de ander daar een andere beleving in heeft.
Nadeel van de laatste methode is het uit elkaar groeien terwijl de eerste methode naar elkaar toegroeien kan bewerken.
Als je elkaar beslist niet kunt begrijpen op bepaalde gebieden, moet je dat los laten anders wordt de relatie zeer verstikkend.
Je kunt niet verwachten dat de persoon van wie je houdt , in alle opzichten je soulmate is.
Je partner zal zelden ook de rol van beste vriend(in) (op platonisch niveau) kunnen vervullen.
Die spanning tussen elkaar is juist ook nodig als aantrekkingskracht, gelijke polen stoten elkaar immers af,
zowel op magnetisch, elektrisch als sexueel gebied. ik het het dan even niet over sexe op zich.
Aan de persoon waarmee je in bed veel plezier kunt beleven, stel je heel andere eisen dan diegene waarmee je lekker kunt winkelen, om een zijstraat te noemen.
Niet al die eigenschappen zul je in een persoon treffen, of je moet voor het geluk geboren zijn.
Het uiten van dingen als jaloezie moet je beslist WEL doen, want dat druk je niet weg en kan je relatie grondig verzieken, terwijl die ongegrond kan zijn.