Vanaf welke leeftijd kan je van kinderen (jongeren) verwachten dat ze verder kijken dan hun neus lang is?

Ja je kan ze er wel op aanspreken, maar niet te boos. En ik denk dat ze het ongeveer in de 3e wel leren. Dan zijn ze namelijk geen echte kinderen meer. :)

Ik denk dat je dit juist zo vroeg mogelijk moet doen. Het heeft niet alleen te maken met hun luiheid/slodderigheid maar vooral ook om rekening met een ander te houden (mama moet de fiets er ook nog bij kunnen zetten, iemand zou wel eens over die tas kunnen vallen).

Ze zijn nooit te jong om hun dat te leren met vermelding van je argumentatie.

Overigens heel herkenbaar!

Ik heb een dochter van 6 jaar. Ik merk aan haar heel goed wanneer ze geen zin heeft om iets netjes weg te zetten of dat ze er niet goed genoeg bij nagedacht heeft. Wanneer ik haar attendeer dat de schooltas moet opruimen en ze heeft geen zin, dan doet ze net of ze 'm niet vinden kan. Ik denk dat je al vanaf die leeftijd met bepaalde dingen kunt verwachten dat ze verder kijken dan hun neus lang is.

Heel herkenbaar, maar toch gewoon op blijven aanspreken op een dag dan valt ineens dat 'kwartje'.
De leeftijd is niet van belang, dergelijke dingen moet je van jongs af aan al 'melden' en blijven 'melden' tot ze de deur uit zijn....ben ik bang:)
En dan ineens gaat het wel goed, want ze wéten het wel, maar vinden het de moeite niet waard om zich nu druk over te maken.

Ik ben dan pas 37, maar het komt zo bekend voor. Mijn moeder zegt namelijk precies hetzelfde als jij zegt over jouw kinderen. En dat zullen jouw ouders wellicht ook over jou zeggen...

Want jij stoort je nu over die fiets en die schooltas. Over een jaar of 10 erger jij je over hun keuze van vriendjes/vriendinnetjes, muziek en uitgaan. En zo zou ik nog wel wat voorbeelden kunnen noemen die mij opvallen tussen de generaties en daarmee de generatiekloof...

Op de crèche wordt kinderen geleerd dat gewacht moet worden met 't broodje eten, totdat alle groepsgenootjes aan tafel zitten. En..., die 'regel' hebben ze snel geleerd met hun amper 2 à 3 jaartjes!

Mijn conclusie: een dreumes/peuter kan dat al!

Dat kinderen al dan niet pubers nog niet verder kijken dan hun neus lang is heeft te maken met het feit dat zij nog geen identiteit hebben ontwikelt, ze zijn hier mee bezig en dat is een proces wat per kind verschillend is, sommige kinderen onwikkelen sneller indentiteit. Het onwikkelen van indentiteit is doorgaans toch eeen egocentrische aangelegenheid, dit kan het gedrag van je kinderen verklaren. Het empatische vermogen (het inlevingsvermogen) wat jij graag wil zien bij je kinderen is simpelweg nog maar in een kleine mate aanwezig.

Je kinderen op hun gedrag aanspreken kan zeker, zo lang jij je kinderen daarin maar niet afwijst, wel het gedrag afwijzen maar niet de persoon, kinderen zijn namelijk nogal gevoelig voor afwijzing, mensen in het geheel zijn daar sowieso gevoelig voor.

Succes ermee.

Als een kind van 13 nog niet weet dat'ie rekening met anderen moet houden ben je al vrij laat, lijkt me. Het hoort weliswaar bij puberende kinderen dat ze heel erg met zichzelf bezig zijn, maar als je met alledrie een probleem hebt vraag ik me af hoe de opvoeding er uitgezien heeft. Het is mijn ervaring dat je vanaf drie jaar kinderen kunt aanspreken op hun gedrag. Dan snappen ze het nog niet, waar het is wel goed dat ze het alvast horen. Vanaf 5 snappen ze je prima. Als ik ze uitleg dat ze niet met lego voor de deur mogen spelen, omdat mensen dan kunnen vallen, en de volgende dag vraag in waar we met de kralen zullen gaan spelen, dan zegt een kind van 5: "Niet bij de deur!". Dat is dus een teken dat die het echt begrepen heeft, want een boekje lezen naast de deur vinden ze prima.

In de laatste twee zinnen van je toelichting vraag je je af of het misschien nog te vroeg is om dit van je kinderen te verlangen. Ik zie het dus net andersom.

Toegevoegd na 1 uur:
waar -> maar

Zelf denk ik dat dit(helaas)niet aan leeftijd gebonden is.Ik ken legio volwassenen die niet verder kijken dan hun neus lang is.
Ze laten rustig hun hond tegen je tuinplantjes plassen,komen binnen zonder hun voeten netjes te vegen,overal hun vieze(poten)achterlatend,zitten luidkeels te telefoneren in de trein of een winkel,dringen voor in de supermarkt enz,enz.Koppel hun gedrag aan een beloning.Luisteren ze meerdere keren niet,dan moet dat consequensies hebben zoals minder zakgeld of minder tv kijken.Jij bent ''de baas in huis''en ze moeten zich aan jou regels houden.Anders hebben we over een aantal jaren er weer een aantal volwassenen bij die zich nergens aan storen.

Als de kinderen iets in de weg leggen voor anderen, dan roep ik ze erbij om te vragen of ze het weg willen halen en zorgen dat anderen er langs kunnen.
Dat doe ik, ook al is het voor mij geen enkele moeite om die tas op te tillen en opzij te leggen, terwijl zij twee verdiepingen hoger zitten te gamen.
Daarmee weten ze dat ze dit soort dingen direct goed moeten doen, dat kost de minste moeite.

Gewoon even aanwennen.
Ze hun acties iedere keer zelf laten rechtzetten, dan leren ze het wel. Ze willen echt niet twee keer blijven lopen. Even volhouden en je krijgt het voor elkaar.

Mochten de problemen zich blijven voordoen dan blijken ze het echt niet te zien, maar dat lijkt mij sterk zeker op die leeftijd (als het gewone kinderen zijn zonder mentale afwijkingen).

Dit is pure gemakzucht. Uiteraard kun je ze hierop aanspreken.
Roep iedereen een keer bij elkaar. Leg uit dat bepaalde zaken jou irriteren en dat je ze nu vaak genoeg gevraagd hebt om wat meer rekening met elkaar te houden. Leg uit welke regels je stelt bijv. fiets op de juiste manier wegzetten; tassen niet direct achter de deur gooien, etc.
Nu zul je een tijd lang de kinderen consequent op met hun gedrag moeten confronteren en niet door het zelf te doen en vervolgens te mopperen, maar laat ze op dat moment doen wat ze eerder hebben nagelaten. Ze gaan hier echt van balen! Ook komen ze op die manier tot het inzicht dat ze het uiteindelijk toch moeten doen en dat het minder 'gedoe' is om het maar gelijk te doen.
Het kost je even wat energie, maar deze aanpak loont.

Succes!

misschien heb je jou kinderen er onbewust mee geholpen doordat je iedere keer zelf dan maar weer opruimde, of deed wat hun hadden moeten doen.
Ik kan mij voorstellen dat als iets te lang ligt, dat je dan geneigd bent om het zelf te doen of op te ruimen.
Dan denken ze op een gegeven moment ook: Je hebt het zelf zo ingevult. misschien ook omdat de herrie die het geeft ook niet altijd leuk is. Veel ouders willen dit ook weer niet.
maar er is ook best wel een mogelijkheid dat ze echt niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is, omdat er te weinig zelfreflectie is. Maar Ik herken het wel wat je zegt..
Ik denk niet dat je kinderen bewust dat egocentrische gedrag neerzetten. Maar op school: daar hangen ze toch ook hun jas netjes op de kapstok, of zetten hun fiets netjes in de stalling daar? dan kunnen ze het toch wel aanleren.
Misschien worden ze zich er bij jou thuis bewust van, als je het een tijd laat liggen/staan zodat ze erzelf mee geconfronteerd worden. Zet je fiets eens zo dat hun er last van hebben. laat je boodschappentas pontificaal midden in de gang staan als zij thuis komen.
misschien helpt dit? confronteren met het lastige.

Weet je wat mij opvalt bij mijn kinderen (7,14,16)?
Als ze nog klein zijn,zoals nu mijn jongste dan doen ze graag hun best om het je naar de zin te maken.Ze hangen hun jas aan de kapstok,ze ruimen zelf hun spulletjes op,en zetten keurig de fiets binnen want dat hoort zo.
Maar dan worden ze ouder en gooien ze de kont tegen de krib,ze gaan nadenken waarom dat eigenlijk moet.Bij voorkeur willen ze liever juist niet doen wat zo hoort.
Ze vragen zich af waar al die regels voor dienen.Die jas heb ik morgen toch weer nodig,het is handiger als hij dan op de stoel blijft liggen.En dat jij daar een punt van maakt snappen ze dan echt niet.

Blijf bij je standpunt,er komt een tijd dat ze beseffen dat jou manier toch zo slecht niet is.Intussen blijf je ze vertellen dat er in jou huis jouw regels gelden.Als ze het huis uit zijn mogen ze de spullen laten slingeren waar ze maar willen.

ben het eens met een aantal van de antwoorden je bent ook in mijn ogen al vrij laat, maar nog niet te laat, om het roer om te gooien - niet door boos te worden wel door ze bewust te maken van het geen ze doen en idd laat het ze zelf opruimen, ik weet het het kost soms meer energie om hen het te laten doen dan dat je het zelf zou doen.

......Maar dat is niet waar het om gaat, uiteindelijk met veel geduld en respect ( van jou kant - grin) zullen zij het inzicht krijgen - hoewel een puber dat niet snel toe zal geven en waarschijnlijk eerst nog even lekker gaat stuiteren - kun je deze wel aanspreken als een (jong) volwassene liefde respect en heeeeel :) veel geduld zijn de sleutelwoorden.

and last buth not least......... jij en je partner moeten 1 lijn trekken !!!!!!!!!!