Ouders & Kinderen

Het is vandaag 10 weken geleden dat mijn vriendin het heeft uitgemaakt met mij. Ik was daardoor in een diepe shock en sindsdien schud en beef gedurende vele periodes van de dag. Ik heb dit soort gevoelens nooit eerder ervaren. Ik had ook nooit eerder ervaren dat ik iemand ten huwelijk wilde vragen, ik dacht niet dat ik dat ooit zou voelen voor iemand. Maar voor haar had ik die gevoelens en ik had haar dan ook gevraagd. Zij heeft echter beslist dat ze niet meer verder met me wilde en heeft de relatie toen verbroken. Is het enigszins normaal dat ik nog steeds schud en beef, en hoe lang kan dit duren? En is het schadelijk voor mijn gezondheid op lange termijn? Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat dit gaat overgaan.
Ik wil me ver houden van medicatie om deze symptomen te onderdrukken. Ik had gehoopt dat ze na verloop van tijd zouden verminderen maar dat blijkt vooralsnog niet het geval.
Ik kan met veel mensen praten over mijn gevoelens.
Alvast bedankt voor uw bedenkingen, raadgevingen, adviezen, steunbetuigingen...

Mijn zoon krijgt best veel electronica, gewoon omdat hij dat wilt, maar nu zie ik in dat hij gewoon iets koopt wat hij vervolgens weggooit. Nu is het probleem niet dat ik hem iets wil ontnemen of dat ik dit als straf wil doen.
Maar ik wil dat hij dit voor later ook weet, als ik hem 100 euro zou geven zou het maximaal 2 dagen meegaan voordat alles op is.
Ik wil hem leren dat hij moet sparen, hij is ook heel erg ongeduldig, dus stel dat als hij zegt: papa wil je dit en dat kopen voor mij, dan zeg ik meestal ja omdat ik geen nee kan zeggen (wat dus niet goed is) en dan wilt hij het meestal onmiddelijk naar de winkel, in de meeste gevallen bestellen we het online, en dan zit hij helemaal in de stress totdat de postbode langs komt.
Hij zit nu in de 3e klas en hij gaat dus binnenkort examen doen in de 4e en daarna gaat hij naar de universiteit (waarschijlijk verweg van hier) en ik denk dat hij dan al zijn geld aan onnodige dingen uitgeeft.
Weet iemand iets wat ik kan doen om hem dit aan te leren zonder hem verdrietig/boos te maken?

Ik ben op zoek naar een boek dat ingaat op het ouder worden van (één van) je ouders. Daarmee bedoel ik vanaf bejaarde leeftijd. Wat er allemaal bij komt kijken, hoe je met bepaalde zaken om kunt gaan, praktische tips en informatie, de achteruitgang zowel op lichamelijk als op geestelijk gebied, het proces van zelfstandig wonen naar een verzorgingshuis, het feit dat je ouders je vaker niet meer begrijpen, en zo kan ik nog wel tien dingen noemen. Ik hoop dat het zo duidelijk genoeg is.

Mijn vriend gaat vaak in het weekend uit. Ik ga dan niet mee. Nou ben ik erachter gekomen dat hij altijd wel het nr van een meisje vraagt, die hij dus niet kent. Zouden jullie dat normaal vinden..?

Dankje voor het helpen

Niet schrikken. Geen rare ideeën hier. Mijn man en ik hadden het over mensen die huisdieren nemen en als ze lastig zijn ze zo maar naar een asiel doen of erger...

Daardoor kwamen we op dit onderwerp. Het gaat hier dus niet om een baby maar bijvoorbeeld een kind van ik noem maar iets een jaar of 8.