Wat zou een negatief gevoel bij een gebouw kunnen veroorzaken?

Da's een bekend verschijnsel. Het hangt helemaal van jouzelf af.

Een ander zal bij diezelfde kerk juist een blij en opgetogen gevoel krijgen. Een derde zal kracht voelen.

*Waarom* jij gaat huilen, daar zul je wellicht nooit achterkomen. Als je het al wilt ontdekken, moet je bij jezelf te rade gaan, niet bij die kerk. Het gevoel komt namelijk puur uit jezelf.

Zoek in jezelf, zoek in je gevoelens, kijk naar je jeugd. Probeer eerlijk te zijn, probeer uit te vinden of je juist weg wilt bij die kerk, of dat je juist terug zou willen, maar jezelf op één of andere manier blokkeert.

Dat is de enige hoop die je hebt om de oorzaak te vinden. Maar zelfs dan weet je niet of het zal lukken.

Als het niet lukt de oorzaak te achterhalen, kun je niets anders dan het gewoon accepteren. Ik heb zelf ook van die plekken waar ik me heel prettig voel, of waar ik juist heel snel weg wil. Een ander kan over diezelfde plek heel anders denken. Waarom ik mijn gevoelens heb, en die ander zijn (heel andere) gevoelens? Geen idee. Ik ga er niet meer naar zoeken, ik accepteer.

een rationele oplossing is hier op zijn plaats. Het kan zijn dat het gebouw emoties bij je losmaakt van vroeger en bepaalde associaties onbewust maakt met een nare ervaring. Ga voor jezelf na wat voor nare ervaringen je hebt gehad met gebouwen en zoek hierin de oplossing. Ga desnoods met iemand praten hierover.

Ja dat heb ik wel eens meegemaakt.
Ik was nog nooit in Drente geweest en dus nog nooit een hunebed van dichtbij gezien. Dus verleden jaar daar naar toe geweest.
Nooit meer! Ik werd helemaal niet lekker in de buurt van die hunebedden, het was een heel naargeestig en triest gevoel dat ik daar kreeg en wilde gauw weer weg. Ik denk dat Xinix wel een punt heeft....

Het is jammer om zo'n gebouw te vermijden, je kan ook de plek (met het bijbehorende gevoel) zien als een kans om een knoop in je te ontwarren.

Ik geloof niet dat praten over 'het achterliggende probleem' nodig is. De vraag is zelfs of dat te vinden is en dat hoeft ook helemaal niet

Het 'ontwarren' kan op de volgende manier:

Mensen die in het gebouw een fijn gevoel hebben en waar jij een goed gevoel bij hebt, zullen je kunnen helpen. Er is geen haast, je kan eerst een paar keer erover praten, pas als je vertrouwen hebt dat ook jouw gevoel begrepen wordt, is tijd voor het volgende...
Ga samen naar het gebouw, laat ze bijvoorbeeld vertellen wat ze voelen en stel je vooral 'open' voor hun gevoel. Wellicht is vragen of je indien nodig hun handen mag pakken een handige hulp.

Belangrijk is om jezelf niet 'te groot' te willen houden. Misschien is dat wel het moeilijkst, want normaal moeten we altijd sterk zijn. (Het wordt iets moeilijker als je je kinderen meeneemt, mocht je ze hebben. Je zal jezelf op hen richten. Wellicht kan je hen aan je man koppelen of bij familie laten verblijven?).

Onderdruk je gevoel wat je hebt niet, maar laat het vrij. Elke keer een stukje, het hoeft niet in 1, 2 of 3 keer klaar te zijn en je hoeft echt niet elke week te gaan. Als je gelovig bent, is dit een bijzondere en mooie weg om dichter bij God te komen. Geef aan hem het gevoel.

Huilen is niet erg en het is ook niet erg om het stukje bij beetje te doen.

Je kan het ook niet doen, maar hoe meer je vermijdt hoe kleiner je wereld...