Waarom was billenkoek in de jaren 50 nog normaal en nu taboe?

Er werd toen nog geleerd; 'wie niet horen wil, moet maar voelen". Nu, heden ten dage, wordt het al snel als kindermishandeling gezien, omdat kinderen nu meer rechten hebben en er meer rekening mee wordt gehouden.

Toegevoegd na 20 minuten:
Vroeger moest een kind alleen gehoorzamen en had niets te zeggen. In de 60er jaren werd er ineens gepleit voor inspraak, we lieten ons niets meer zeggen, je telde nu ook als jongere mee. De jeugd kwam in opspraak, er werden groepen gevormd die gingen provoceren, demonstreren. Dit waren de provo`s en de kabouters bijv. en ze bezetten de Dam e.d. De nozems begonnen al in de vijftiger jaren, maar hebben niet zoveel voor elkaar gekregen als de provo`s. Aan hen hebben we het te danken dat de regering wel mee moest gaan en de jeugd nu ook aangehoord werd. Tegenwoordig moet een kind al vroeg assertief worden en voor zijn/haar rechten opkomen. Het is nu niet meer zo dat de kleintjes moeten zwijgen als de groten praten, maar ze hebben vaak het grootste woord en dit wordt ook nog als bijdehand, leuk gezien en het kind wordt er zelfs bij betrokken. Kortom, ik ben zelf nog ouderwets opgevoed, heb wel bewust als tiener de ommezwaai meegemaakt, maar vind zelf billenkoek niet verkeerd als zo`n kind echt niet luisteren wil. Billenkoek dan wel gezien als corrigerende tik en alleen op de billen en niet op het hoofd of andere gevoelige plaatsen. Billen kunnen een tik best verdragen en het is eerder de vernedering, het op zijn plaats zetten, wat het kind voelt. Tja, sommige kinderen nemen een loopje met de ouders en die moeten dan maar even voelen dat ze moeten luisteren. Zelf heb ik mijn kind nooit een tik hoeven uitdelen omdat ik hem heb geleerd te luisteren en ook alles uitleg, waarom ik iets wil wat hij niet wil. Dit komt omdat ik zelf opgevoed ben, maar er zijn ouders die niet opgevoed zijn en dus niet weten hoe ze een kind opvoeden en dit kunnen heek irritante kinderen voor hun omgeving worden/ zijn.

Ik ken gezinnen waar de kinderen de baas zijn over de ouders. Ik denk dat we de grenzen niet meer goed aan kunnen geven aan onze kinderen. Wat tegenwoordig wordt gezegd is belonen als het goed gaat en niet straffen als het slecht gaat. De maatschappij en de opvattingen van mensen is altijd aan verandering onderhevig.

Nou ik heb dat wel eens gehad thuis,en er was dan ook een reden voor.
Ik ging als 12 a13 jarige gewoon de winkel in ,en had mijn zakken vol met snoep.
Tot dat het een keer mis ging ,en de politie een keer bij mijn ouders stond.
Heb toen wel een paar klappen met de mattenklopper gehad,maar daar is het ook bij gebleven.
Je had er van geleerd.
Op school was het in de jaren 60 normaal dat klasgenoten met een spaans rietje geslagen werden op hun handen.
En we hadden een onderwijzer die als je lastig was,op een gegeven moment stiekem achter je kwam staan en dan keihard met zijn vlakke hand tegen je oren sloeg.
En daar hoefde thuis je beklag niet over te doen want je had het verdient zeiden ze dan.
Maar je had wel respect voor de leraar,en ik heb ze nooit kunnen haten.
Tegenwoordig kan dit gewoon niet meer.
Je moet al oppassen als je je eigen kinderen een portie billenkoek verkoopt,en er toevallig een buurman of buurvrouw kijkt,en de kinderbescherming belt.
Maar voor sommige jeugd zou die tijd van vroeger eens een poosje terug moeten komen.
Niet voor iedereen hoor,want er is nog genoeg goeie jeugd.
Maar sommige verdienen het gewoon af en toe.

Door het niet meer geven van figuurlijke, dan wel letterlijke billenkoek, worden managers, ceo's en directeuren, die uitermate slecht presteren bedankt voor de bewezen diensten met een vette bonus weggestuurd! Zulke figuren zouden een strafpremie moeten betalen. Goeie oude tijd had idd ook wel goede dingen!

Zoiets heet vooruitgang.

Ik ben vroeger voldoende geslagen om te weten waar ik het over heb en ik heb nog steeds niet het idee dat het mij enig goeds heeft gebracht.

In het licht van de actuele stand van zaken in de (ontwikkelings)psychologie, met name het feit dat corrigerende tikken en ander lichamelijke correcties hooguit negatief effect bewerken, lijkt het mij dat pakken voor de broek en dergelijke inderdaad naar het rijk van het belachelijke zijn verwezen.

ik ben zelf nog jong maar toch zie ik geen probleem in billekoek. Zolang het geen mishandeling is. Tegenwoordig is alles wel erg makkelijk en zijn kinderen niet goed opgevoed. Dat heeft meerdere oorzaken.

Omdat de vorige eeuw de meeste mensen heeft verprutst met hun billenkoek. Als ik iemand zie die zijn kind slaat of anders is ie nog lang niet klaar met mij.

Toen wisten ze nog wat goede opvoeding was: "Orde en tucht" niets mis mee.
Met het huidige systeem creëer je ettertjes. Ik hoor regelmatig kinderen die de baas over hun ouders zijn.
Vreselijk.

Ik heb vroeger de nodige tikken wel gehad en bijna allemaal verdiend. Een enkele keer kreeg ik er één die eigenlijk voor mijn zusje zou moeten zijn, maar ik weet dat zij er ook wel eens wat kreeg die eigenlijk voor mij waren.

Ik heb nooit problemen met die tikken gehad, die hebben duidelijk de grenzen bij mij vastgesteld.
Ik vermoed dat als mijn ouders het bij "Foei" hadden gelaten, ik her en der flink ontspoord zou zijn.

Let wel: Ik heb het over klappen op je achterste, niet over echte kindermishandeling of klappen op het hoofd e.d., daar ben ik uiteraard GEEN voorstander van.

In 1946 kwam Baby and Child Care van Benjamin Spock uit en dat boek betekende een ommekeer in de opvoeding. Voor die tijd was het bijbrengen van discipline heel belangrijk maar toen ontstond het besef van meer gelijkwaardigheid en leren met belonen.
Slaan lijkt me niet echt effectief; het ene kind gaat de machtsstrijd aan en het andere zorgt beter dat hij niet wordt betrapt.
Ik heb zelf maar zelden een klap gehad en dat was dan vooral omdat mijn vader bang was voor een ongeluk.
Soms heb ik wel bewondering voor ouders die in geval van een tergend kind zichzelf blijven beheersen (dat is natuurlijk wel het effectiefst).

Het is minder abnormaal dan je denkt, het is alleen een taboe... We doen het nog wel met zijn allen, we zeggen alleen wat anders.

toen bestond er nog iets als respect voor de volwassenen.je keek tegen je ouders.leerkrachten,politie,e.d. op,tegenwoordig staan ze ze uit te lokken en vinden ze t raar als ze n tik krijgen en geven ze die persoon gelijk aan voor mishandeling.
zolang er geen respect meer van ze komt mogen ze van mij tikken uitdelen om ze de mond te snoeren.als je vroeger n grote mond tegen je ouders had kreeg je ook n draai om de oren,dat hoorde niet.tegenwoordig staat ze ze uitteschelden alsof t n vreemde is.belachelijk.orde en respect is heel normaal,dus als mijn kind mij t bloed onder de nagels vandaan haalt vraag ik niet netjes of het op wil houden ermee maar dan krijgt t van mij n tik voor zn broek.ze moeten leren wat wel kan en wat niet kan.

Met deze uitspraken zal ik me niet geliefd maken , maar ik meen ze eerlijk, als je mijn antwoord leest probeer het dan in breed perspectief te zien aub.
We weten steeds meer over de werking van het kinderbrein.
Inmiddels is vast komen te staan dat straf een minder corrigerende werking heeft dan belonen, GEMIDDELD genomen.
Toch zijn er situatie waarbij verbale communicatie (nog ) niet mogelijk is.
Een klein kindje, wat voortdurend aan hete of gevaarlijke dingen zit -wat niet zou moeten kunnen- is met een tikJE op de vingers minder slecht af dan wanneer het zich beschadigt.
Zo ook als een kind plotseling de straat over wil rennen zonder te kijken is , wanneer je hem/haar reflexmatig fysiek afstopt minder slecht af dan met een ongeval.
Dit zijn van die ouderlijke handelingen die nooit helemaal uit het systeem zullen (maar ook niet hoeven te ) verdwijnen.
Mijn zoon heeft op school (basisschool) wel eens een tik van de meester opgelopen, steevast gevolgd door een ernstig gespek tussen vader (ik dus) en betreffende meester.......
Dat slaan is nog een tijdlang voorbehouden geweest aan ouders.
Van origine Nederlandse ouders zijn gemiddeld genomen in de tijd minder slaan als straf gaan gebruiken, geen enkele oprechte ouder heeft het een prettige manier van straffen gevonden volgens mij.
Langzamerhand is Nederland een multicultureel land geworden, waarbij forse lijfstraffen in sommige culturen gebruikelijk zijn (ik heb het dan nog steeds niet over ouders die hun kind bewust mishandelen)
Om de dunne scheidslijn tussen billenkoek en mishandeling
voor eens en voor altijd uit te schakelen is er afgesproken dat slaan niet meer mag.
Helaas is misschien daardoor het geestelijk mishandelen op sommige punten wat toegenomen, de soms zeer terecht kwade ouders zeggen dan in hun onmacht dingen die in de ziel van de kinderen kunnen gaan snijden (verwerping, vervloeking verwensing) omdat ze niet altijd scheiding kunnen maken tussen de dader en de daad.
Er zal dus een nieuwe goede balans gevonden moeten worden in verhouding tussen daad en strafmaat.
Straf zet echter snel aan tot wraakreacties, verharding en onverschilligheid.
DAAROM MOET STAF MET LIEFDE GEGEVEN WORDEN, wat moeilijk is als je heel boos bent.
STRAF NOOIT ALS JE ZELF NOG KWAAD BENT.
Mijn 2500 tekens zijn op, zie reacties.