wat kan je het beste zeggen tegen iemand die z`n ouders is verloren?

Iets als.. Heel erg gecondoleerd, sterkte, ik ben er voor je om te praten, enz.
Ik zou er zelf niet over beginnen (van: hoe is het gebeurd?) als hij daar over wil praten, zegt hij het zelf wel..
Moet echt heel moeilijk voor hem zijn.

Heftig zeg, kan me goed voorstellen dat je niet weet wat je moet zeggen. Heel fijn dat je naar hem toegaat, Zeg dat je het zo erg vind voor hem en dat je langs komt om hem te vertellen dat je aan hem denkt.

Alleen al naar hem toegaan en vooral luisteren is een steun. Zelfs als je daar helemaal stil bent. Gewoon omdat ie dan zich niet alleen gelaten voelt.
Die steun van de omgeving zal hij nog veel langer goed kunnen gebruiken. Ook de komende maanden is hij nog erg alleen.

Wees lief voor hem, dan merk je van zelf of hij
er over wil praten.
Er zijn op dit moment zo veel mensen die wat
van hem willen horen,dat je het op dit moment
beter aan hem over kan laten wat hij kwijt wil.
Ook over een tijdje, blijf dan geinterresseerd in hem
want dan haken veel mensen af.
Geef hem gewoon de komende tijd veel aandacht,
en liefde.

Condoleer hem en wens hem heel veel sterkte. En zeg dat als hij erover wil praten dat dat kan, maar als hij dat niet wil dat het niet hoeft. Hij zal het waarschijnlijk waarderen dat je langs komt. Dus ga lekker gamen of iets dergelijks, maar voel je niet verplicht om het erover te hebben. Als ie wil praten zal ie dat toch wel doen. Sterkte!

Leg misschien het best een arm om zijn schouder, woorden schieten dan tekort.
Fysieke troost werkt dan beter en wordt vrijwel nooit geweigerd , is mijn ervaring.
Als hij je arm accepteert (kans is vrijwel 100%) en je voelt zijn verdriet, laat je tranen (zonder geluid) maar de vrije loop.
Mijn ervaring is dat plaatsvervangend lijden veel troost biedt.
Hij hoeft dan geen initiatief te tonen maar jullie delen dan verdriet.
Klinkt misschien vreemd maar uit oprecht getoond meeleven putten mensen met ondraaglijk verdriet kracht.
Gedeelde smart is halve smart.

Ben je nooit close men dit manneke geweest en kent hij je eigenlijk niet, dan is het beter om zijn hand pakken , hem aan te kijken en de stilte toelaten.

Aan zijn reactie kun je zien hoe hij op je actie reageert, pas je daarop aan.

Ik weet niet hoe oud je zelf bent, het kan zijn dat wat ik schrijf moeilijk voor jou is.
Omdat je echter de vraag stelt ben je blijkbaar rijp genoeg
verstandig met de antwoorden om te gaan.
Dat je zo serieus je voorbereidt vind ik op zich al heel knap.
Ik wens ook jou sterkte!

Goed van je dat je medeleven wilt uiten! Hou het gewoon maar bij jezelf. Bijvoorbeeld door te zeggen dat je het moeilijk vindt om woorden te vinden of iets dergelijks maar hem toch wilt laten weten dat je het hartstikke rot voor hem vindt. En dat je er best een keer over wilt praten als hij dat wil maar dat je hem ook wil helpen als hij behoefte heeft aan afleiding op wat voor manier dan ook.

Niet weglopen voor de situatie en er bereid zijn om erover te praten, op wat voor manier dan ook, is meestal al goud waard voor iemand die iets heel naars heeft meegemaakt.

Luisteren, meehuilen mag.........
en regelmatig langsgaan, om hem
zo bij het leven betrokken te houden
volhouden met langsgaan, bijv. wandelen met de hond,
over een poosje uitnodigen voor een sport, samen gaan ,
volgens mij kun je zo iemand daadwerkelijk helpen,
als dit je bedoeling is.

veel sterkte

Zeggen en het ook mennen dat je altijd tijd hebt, voor als die jongen zijn verhaal wilt doen. Niet zeggen, je mag me altijd bellen, en dan balen dat hij elke week belt ofzo. Maar wat ook helpt is vraag of hij het leuk vind om te gaan wandelen, praten over zijn ouders, naar het museum, eendjes brood geven even weg uit het verdriet.
Als je een hond, kat hebt, die heel lief is, meenemen(wel eerst even vragen). Huisdieren helpen vaak bij mensen die verdrietig zijn.
Dat weet ik uit eigen ervaring.

Toegevoegd na 22 uur:
Vertel ook eens hoe het school gaat, van die leuke grappige verhalen, misschien zijn ze in de klas ook bezorgd, vertel dat aan die jongen.

"Mijn innig medeleven. Wat jou overkomen is, is verschrikkelijk. Ik heb er geen woorden voor..."
Een knuffel zegt dan verder op dit moment genoeg.

Het is mogelijk dat de jongen nu niet wil praten, laat hem dan met rust. Hij is nu vooral op zoek naar begrip en niet zo zeer naar hulp en gesprekken. Gewoon bij hem zijn zal hem goed doen.

Het kan lang duren voor hij uiteindelijk zijn verdriet zal kunnen uiten. Dan kan je helpen door er te zijn voor hem en te luisteren, zelfs als je geen antwoorden hebt.....