Voor een deel misschien wel omdat in onze samenleving kinderen tegenwoordig redelijk ´apart´ staan. Mensen die zelf de leeftijd hebben bereikt waarop ze serieus gaan nadenken over kinderen, hebben vaak al jaren, zoniet decennia geen kinderen meer van echt nabij meegemaakt en weten dus nauwelijks wat ze te wachten staat. De meeste info die je krijgt heeft OF een gigantisch roze-wolk-gehalte (liefdesbaby, wenskind) OF gaat over ontspoorde probleemkinderen (maar dat ligt natuurlijk aan de ouders, 'ons' overkomt dat niet).
Daar komt bij dat kinderen opvoeden helemaal niet zo gemakkelijk is, zeker tegenwoordig niet. Mijn oma was een goede moeder als haar kinderen allemaal te eten en schone kleren hadden, en als er eentje niet luisterdde, zette je die kort en duidelijk weer op het goeie spoor ; daar kom je tegenwoordig ECHT niet meer mee weg. Los van het feit dat je ze de hele dag zo ongeveer exclusief onder je hoede hebt ; ook geen makkelijke taak. It takes a village to raise a child, maar die 'villages' zijn nergens meer te vinden ; wie het kind krijgt, mag het houden. En veel succes, maar we rekenen je d'r wel op af ! Je hebt daar dus feitelijk echt minimaal een 'meeroudergezin' (walgelijke term die in hulpverleningsland 'normaal' en 'volledig' gezin is gaan vervangen; je zou eens iemand kunnen kwétsen zeg !!) voor nodig, en ook die zijn steeds dunner gezaaid, om meerdere uiteenlopende redenen waar ik hier niet dieper op in zal gaan.
Verkeerde verwachtingen, onbekendheid met de materie en onderschatting van de zwaarte, impact en duur zullen daarin dus allemaal zeker een rol spelen. Maar intussen kruipt het bloed natuurlijk waar het niet gaan kan, en is de kinderwens, die deels biologisch bepaald is, want zo zitten alle dieren dus ook mensen nu eenmaal in elkaar, vaak zo groot, dat rationele overwegingen daarbij niet eens een rol spelen. Het wordt alleen op de één of andere manier voor mensen steeds moeilijker om de consequenties van hun daden en beslissingen tot het bittere einde te aanvaarden. En daar gaat natuurlijk nog wel eens wat mis, alle goede voorbeelden ten spijt.