Hoe ga je om met blunders?

Ik kan wel in de grond wegzakken, maar dan moet je wel natte veengrond hebben, hier op de zeeuwse klei gaat dat niet.
We maken het allemaal wel eens mee, soms zo erg dat als je er later aan denkt, het je er nog warm van krijgt.
Met een erge blunder kan je niet mee om gaan.
Hooguit gelijk geven, toe geven dat je fout zat, maar het blijft een blunder.
Doen als of, helpt niet, ontkennen is nog erger, niet meer aan denken lukt ook niet.
Als er om gelachen wordt, zijn de makkelijkste, dan hard meelachen en een rondje geven.
Het allermoeilijkste is een blunder ombuigen naar een voordeel, wauw, daar moet je eerst heel veel over nadenken anders wordt de blunder nog erger!
Ik zie het hier op g.v. nog wel eens, erg leuk als het lukt.
Als je precies het tegenovergestelde reargeert, als de ander van je verwacht, heb je vaak succes.
De ander heeft geen grip op je, je glibbert weg zonder schade.

Mijn blunderste blunder dateert van toen ik stage liep op een basisschool, groep 8.
Ik moest een les geven over vulkanisme. Daartoe had ik van klei een vulkaan geboetseerd met alles er op en eraan wat bij zo'n vulkaan hoort: boomzones, alpenbloemetjes er op geschilderd, zigzagweggetje naar de top, enzovoort. Wat de echte niet heeft had deze vulkaan wel. Namelijk een vertikale schoorsteenpijp in het midden van het geval en een zundgat aan de zijkant voor het grote vuurwerk. De bedoeling was om met een extralarge lucifer een 'fophoedje' onder in de berg aan te steken en zo een eruptie te creëren, waar de Vesuvius nog een punt aan kon zuigen!
Zo'n 'fophoedje' kon je kopen in een winkel voor fopartikelen. Het had het formaat van een kleine vingerhoed en het uiterlijk van een hoge zwarte hoed. Als je het aanstak ontwikkelde er zich een soortement van askegel die wel een meter hoog kon worden.
Nou, het begon er al mee, dat mijn vulkaan zo loeizwaar was dat ik twee assistenten nodig had om het gevaarte m.b.v. een stevige plank de klas binnen te dragen.
De helft van de les ging verloren aan het wachten of het ding wel aan zou gaan. Met spanning zat de kinderschare te wachten tot de lava roodgloeiend over de kraterwand zou gaan vloeien.
Toen het eindelijk lukte, zag het er zo uit.
Ik schaamde me 10.6 op de schaal van Richter daar die dag.

Toegevoegd na 1 minuut:
Nog nooit zo veel geleken op mijn avatar van nu...

als iemand naar iemand zwaait, en jij denkt dat ze het tegen jou hebben en je zwaait vrolijk terug. Daarna zie je vanuit je ooghoek dat iemand anders ook naar die gene zwaait, en dan weet je zeker dat ze het zeerwaarschijnlijk gewoon tegen elkaar doen. of precies hetzelfde met antwoord geven, jij geeft antwoord terwijl ze het tegen iemand in de omgeving zeggen. pff ik wil er niet meer over nadenken, omdat ik er gewoon te veel weet.

Gewoon je gevoel uitspreken. Dat had je richting deze jongen ook kunnen doen. "Oh ik schaamde me zo!" Natuurlijk snapt hij dat je je vervelend voelde, maar had je je gevoel uitgesproken, dan was het niet bij alleen een grapje (of even inwrijven) van zijn kant gebleven.

Je gevoel uitspreken, dat lucht al op. Helemaal wanneer je hierdoor ook (wellicht eventjes) in gesprek komt met de ander. Dan is het zo weer aan de kant.

Volgens mj hoef jij je helemaal niet te schamen dat een onbekende jou borsten heeft gezien.
Je zou er op een humoristische manier mee om kunnen gaan, het gaat om jou reactie op de zijne.
Je had bijvoorbeeld kunnen zeggen, oh is de uitslag van jou foto al bekend....
Wel begrijp ik je hoor.