Hebben mensen elkaar meer te zeggen sinds de komst van de mobiele telefoon?

Ik denk dat mensen elkaar niet meer te zeggen hebben sinds de komst van de mobiele telefoon. Zeker als je toevallig in de trein of de wachtkamer of waar dan ook per ongeluk (noodgedwongen) mee luistert met een gesprek, dan gaat het toch over het weer of over wat iemand aan het doen is of over dat ze toch echt niet vergeten bloemkool mee te nemen bij het boodschappen doen.

Voor mij, en ik denk voor veel mensen, is een mobiele telefoon eigenlijk alleen maar een middel om met mensen te kunnen praten.

Dus nee, mensen hebben elkaar niet meer te zeggen sinds de komst van de mobiele telefoon, maar het is wel makkelijker geworden om het meteen te doen.

Persoonlijk denk ik niet, dat mensen elkaar meer te vertellen hebben qua inhoud, maar wel qua frequentie. Men spreekt mekaar vaker telefonisch, of via sms.
Niet mijn eigen ervaring, maar van anderen hoor ik wel, dat men toch beter op de hoogte is van het wel en wee van anderen.
Wat ik zelf fijn vind van mobiele telefonie is, dat je sneller dan vroeger contact kan hebben met anderen.
Bijvoorbeeld: als moeder maak ik me wel eens ongerust, en nu kan je even bellen of alles okee is. In die zin word ik daar wel "gelukkiger" van.

nee, we kloppen het op, het lijkt meer maar dat is het niet

Ik denk niet dat mensen sinds de komst van de mobiele telefoon elkaar meer te vertellen hebben. Ik denk echter dat mensen er wel gelukkiger van worden.

Nu kunnen we veel sneller in contact komen met mensen. We worden er misschien wel socialer door. We communiceren sneller met mensen. Als iets leuks gebeurt kunnen we meteen bellen en de vreugde met andere delen. Als er iets naars gebeurt kun je ook meteen iemand bellen die je ermee kan helpen. een sociale gebeurtenis lijkt mij alleen maar goed. Al praten we dan alleen maar over het weer, we voelen ons misschien niet meer zo alleen.

De gebeurtenissen in ons leven nemen niet echt toe omdat we een mobiele telefoon hebben dus hebben we ook niet echt meer te vertellen. tenzij het een verkeerd gestuurd smsje is ofzo.

Ik denk dat de mobiele telefoon vooral uit praktisch oogpunt handig is (je kan makkelijker iets afspreken of praktische dingen snel even regelen), maar ik weet niet of de (algemene) kwaliteit van de communicatie tussen mensen er ook door verbeterd is.

Toegevoegd na 1 minuut:
Als het voor andere mensen wel zo is, dan zie ik dat wel terug in de reacties :-)

Het hangt een beetje van de generatie af. We staan sinds internet met meer mensen in contact, voor zover je dat contact kunt/wilt noemen. De een buit het handig uit, een ander misbruikt het, en een groep mist de boot (en het is de vraag of ze het erg vinden, denk het niet).

Sinds mijn mammie ook Google Talk heeft, spreek ik haar veel vaker. Kleine wissewasjes, maar we hebben meer contactmomenten. Als ik op zondag vertel dat ik straks met dochterlief naar de kinderboerderij gaat, springt ze ook op de fiets, en hebben we er een extra "echt" contactmoment mee gemaakt.

Door alle krabbels op hyves, tweets op twitter en meldingen op facebook weten we meer van elkaar, en ik denk dat dit een proces is dat niet meer te stoppen is, want het is af en toe handig. Wel zijn de verwachtingen heel anders dan vroeger. Toen zei je gerust "die spreek ik volgende week, dan vraag ik het wel". Nu verwacht je meteen antwoord.

Aan de andere kant, veel mobiele belletjes gaan niet veel verder dan "Waar ben je, hoe gaat het". Twee vragen, met zinloze antwoorden. Mijn contacten kunnen op Google Latitude zien waar ik ben, en wat ik doe vragen ze alleen uit beleefdheid.

Daarmee kom ik bij het antwoord van je vraag: we zeggen wel meer, maar hebben duidelijk niet meer inhoudt om elkaar te vertellen. Er is veel meer volume in de informatie, maar veel kun je missen.

Tip voor een leuke volgende vraag voor je: we hebben nu 25x meer televisiezenders dan 35 jaar geleden. Is de televisie er beter van geworden? Ik verwacht dat je dezelfde antwoorden krijgt ;-)

Mijn persoonlijk, ongevraagde advies: gebruik je mobiel zoals je zelf wilt en waar je je prettig bij voelt, en accepteer dat een ander het op een andere manier doet.

Persoonlijk heb ik niet meer te vertellen en word ik er ook niet gelukkiger van. Wat ik wel een nadeel vind is dat er vanuit gegaan word dat je dus ook altijd te bereiken bent. Dus eigenlijk vind ik het een inbreuk op mijn privacy.

Je hebt elkaar niet meer te vertellen, maar je kunt elkaar makkelijker bereiken. En van het een komt het ander.

Er worden meer geluiden gemaakt maar minder met elkaar gesproken.

Ik denk dat het leeftijdsgebonden is.
De jeugd kan niet meer zonder en zij hebben elkaar altijd veel te vertellen, ook al gaat het nergens om! Vooral de pubers laten elkaar veel bellen om hun nieuwste ringtone uit te proberen bijv. Daar gaat het dus echt nergens om.
Ze moeten er wel een hebben om er bij te horen.

De jong volwassenen gebruiken hem vaak omdat ze op de hoogte gehouden willen worden en op de hoogte te brengen, voor hen is het vaak belangrijk om altijd bereikbaar te zijn. Soms moet het zelfs vanwege hun werk
of studie.

Volwassenen gebruiken hem vaak om ervan op de hoogte te zijn waar hun kinderen zich ophouden en zij voor hen altijd bereikbaar zijn. Dit neemt vooral veel onrust weg bij ouders. Zij zullen er dus zeker gelukkiger mee zijn. Zijn hun kinderen "groot" genoeg of hebben ze er geen, dan bellen ze vaak om afspraken te checken, vanwege de boodschappen of voor afleiding in verloren momenten.
Ditzelfde zal gelden voor oudere volwassenen.

De echte senioren zullen hem vaak van hun kinderen hebben gekregen zodat ze altijd kunnen bellen als er iets is. Er zijn natuurlijk ook senioren die zelf volop actief in het leven staan en contacten willen onderhouden maar vaak
niet thuis zijn na hun pensionering. Zij zullen echter niet overal staan te bellen omdat de meesten zich er zelf aan storen wanneer anderen het doen. Zij zijn ook meer erop gericht om niet hun privéleven voor iedereen in het openbaar rond te strooien.

Zelf heb ik een mobiel alleen voor noodgevallen. Ik neem hem mee om bereikbaar te zijn en zelf te kunnen bellen als ik bijv. niet op tijd thuis kan zijn of mijn zoon aan een afspraak te herinneren of zoiets dergelijks. Het is er een met beltegoed, dus geen abonnement en soms moet ik er even mee bellen omdat mijn beltegoed anders verloopt. Zo weinig gebruik ik hem. Mijn man heeft wel een abonnement maar gebruikt hem het meest voor zijn werk.
Mijn zoon heeft ook een beltegoed, maar gebruikt hem ook alleen omdat ik wil dat hij bereikbaar is en voor noodgevallen.
Hij heeft ook geen enkele behoefte om te lopen bellen en hij belt ook alleen als hij niet op tijd thuis kan zijn of iets te vragen of mee te delen.

Contacten zijn er dus veel meer dan vroeger bij de mensen
maar persoonlijk contact kalft daardoor af. Het lijfelijk aanwezig zijn en het oogcontact wordt hierdoor minder, want; " Ik bel wel even, dan hoef ik er niet naar toe", hoor je helaas vaak om je heen.

De komt van de mobiel telefoon is makkelijk, maar er vloeit gemakzucht uit.

Mensen bellen al snel naar iemand om iets te vragen, en dan volgt er een 'bla bla gesprek, in dat opzicht hebben mensen elkaar meer te vertellen...

Toegevoegd na 1 minuut:
komt=komst en of men er gelukkiger van wordt, ach de een wel de ander niet(financieel zeker niet, met lange gesprekken)