Moeten we medelijden hebben met Karst T.?

Niets moet, vooral als het om gevoelens gaat.
Dus bij voorbaat is dit een slechte vraag. Verder zijn gevoelens als medelijden oprecht. Je kunt dat niet forceren.

Ik heb vooralsnog met niemand medelijden...

En of dat Karst T. een 'in en in trieste man' is vind ik niet iets waar ik echt stil bij sta. Feit blijft dat hij het wereldnieuws gehaald heeft. En wellicht was dat zijn ultime doel. We zullen het nooit weten...

Als je wilt kun je natuurlijk altijd mee gaan lijden maar hijzelf ljdt echt niet meer.
Hij had natuurlijk wat probleempjes maar dat hebben meer mensen. Ik raad je aan om niet zomaar met iedereen met probleempjes mee te gaan lijden want dan lijd je je hartstikke gek.

Het is triest wat hij deed... Hij zelf was niet triest, het was een gewone man, dat kwam zelfs in het nieuws... Hij wilde voldoen aan de zaken van de maatschappij, maar het lukte hem niet om dat te voldoen... Dat is triest...
Triest in alle opzichten, van alle kanten... Medelijden is niet op zijn plaats, maar begrip wel... Niet goedpraten, maar weten waarom... En dat er momenteel heel veel mensen in hetzelfde schuitje zitten als waarin Karst zat en dus potentieel hetzelfde zouden kunnen doen... Dat is wel wat om over na te denken...

Tja, gevoelens voor iemand die in een situatie zit die ik me maar een klein beetje kan voorstellen, die daarop reageert op een manier die ik me nauwelijks kan voorstellen, en die dat laat culmineren in een aktie die ik me helemaal niet kan voorstellen - wat moet ik daarmee?

Ik voel medelijden met hem vanwege zijn situatie, maar meer nog vanwege zijn onvermogen daarmee om te gaan. Ik voel afgrijzen voor zijn daad, ja zelfs voor hem, voor wat hij op Koninginnedag heeft gedaan.

Meerdere gevoelens dus. Dat gebeurt me vaker, dat ik niet één ding voel, maar meerdere dingen tegelijk.

Je kunt medelijden met zo iemand hebben. Wat zijn motief ook was; als hij zo in de belangstelling wilde komen is dat zielig en als hij een ander doel had buiten zijn eigen dood, dan heeft hij dat denk ik niet bereikt, dus ook zielig.

Ik zou het niet weten,,, we weten niet/zullen nooit weten hoe hij zich gevoeld heeft, wat er nou daadwerkelijk gaande was... Maar zo kan je met iedereen medelijden hebben... iedereen heeft iets in zich wat de baas speelt....

we moeten vooral medelijden met zijn omgeving hebben die niet doorhad dat Karst om hulp riep..jammer dat mensen nog steeds niet van elkaar doorhebben dat als er iets mis is met iemand in de bovenkamer dat als mensen signalen afgeven dat de directe omgeving hier niet op reageerd....!!!

Met Karst T. hoeven we geen medelijden (meer) te hebben. Hij is immers dood. Maar zijn familieleden bevinden zich in een onmogelijke ambivalente positie. Ze zijn iemand kwijtgeraakt van wie ze houden. Die ook nog iets gedaan heeft wat verschrikkelijk is. Dit is enorm dubbel. Met hen mogen we wat mij betreft zeker meeleven.

Dat zo'n onbesproken iemand tot zo'n wanhoopsdaad komt is eigenlijk wel zielig te noemen. Wat mij betreft is zo iemand ziek in het hoofd; anders kom je niet op het idee, laat staan dat je het nog gaat doen ook.

Inderdaad, medeleven met de famillie van Karst heb ik wel, zij zullen deze last hun leven lang met zich meedragen. Dat zal een hele zware zijn. Treurig.

Medelijden vind ik een groot woord, begrip vind ik beter woord. Ik heb wel medelijden met de ouders en andere familieleden die nu met de scheve nek worden aangekeken.

Medelijden heb ik met de slachtoffers die nog in leven zijn, de nabestaanden van de slachtoffers die niet meer in leven zijn en de nabestaanden van de dader.

Voor de dader voel ik medelijden noch begrip.