Onlangs heb ik nieuwe buren gekregen, maar ze hebben zich nog niet voorgesteld. Hoe ga je daar nu mee om? Ze zitten er nu een week.

Wellicht zijn die mensen bang op zich bij je op te dringen. Zorg dat je ze tegenkomt op straat, en begin een praatje. Dan loopt het vanzelf goed, hetzij dat jullie minimaal contact hebben, hetzij dat jullie elke week bij elkaar zitten te koffieleuten.

Je hoeft niet persé te wachten tot ze naar jou toe komen, jij kunt ook even gaan kennismaken.
Als zij namelijk er ook de personen niet voor zijn om naar jou toe te stappen, dan blijft de situatie zo.
Ik zou er heen gaan met een bloemetje of een flesje wijn en ze gewoon welkom heten in de buurt.
Ik weet niet wat gebruikelijk is, wie het eerst naar wie gaat om kennis te maken, maar ik zou er gewoon even langs gaan.

Het lijkt mij heel goed dat als de buren de eerste stap niet durven te zetten, dat jij dat doet. Je hoeft geen vrienden met de buren te worden en de deur plat te lopen, maar in harmonie met elkaar omgaan begint met elkaar te leren kennen.

Kennismaken hoeft niet van twee kanten te komen. Veel mensen durven deze eerste stap niet te zetten. Sommigen zijn niet sociaal vaardig.

Dus ook al is het logisch dat je buren even aangeven wie ze zijn, kan je het ook omdraaien. Koop bijvoorbeeld een klein bloemetje of zo en heet ze in ieder geval welkom in de straat. Misschien breekt het ijs, misschien niet, maar je hebt dan wel de eerste stap gezet.

Toegevoegd na 2 dagen:
Je hebt de vraag uitgebreid met een vraag naar etiquette, normen en waarden. Bijgaand enkele links!

Allereerst moet je je realiseren dat het uitmaakt waar je woont. In een dorpstraat is de sfeer (nog) anders dan in een grote stad, waar men gewend is om anoniem met elkaar om te gaan. Waar het vroeger gewoon was om alles van elkaar te weten in het hele dorp kennen mensen elkaar in een straat nu zelfs amper en in een stad zelf in een flat nog niet eens. In sommige volksbuurten is men wel gewend om bij lekker weer met zijn allen op de straat vóór het huis te bivakkeren en is de sociale druk een stuk groter.

Sociale verhoudingen tussen buren veranderen doordat mensen steeds minder afhankelijk van elkaar zijn en meer op zichzelf gericht. Ook zijn veel mensen gewoon niet zo snel bereid de eerste stap te zetten en als ik naar mijzelf kijk dan heb je het de eerste weken vaak te druk en dan wordt de drempel om nog wat te doen steeds hoger.

Je geeft zelf aan dat jij het belangrijk vind om wél even kennis te maken. Je stoort je er eigenlijk aan dat zij dat nog niet hebben gedaan. Mijn advies is dan om zelf de eerste stap te zetten en ik lees dat advies terug in veel andere antwoorden. Daarmee zet niemand je op je plaats.

Toen wij zijn verhuisd naar ons huidige adres waren er problemen met het dak. Gezamenlijk hebben we het dak vervangen en kregen op deze manier contact met elkaar. We lopen de deur niet plat, maar we kennen elkaar nu wel. Iets gezamenlijks doen helpt en kan ook een straat BBQ zijn.

Elk jaar organiseert Douwe Egberts de Burendag op 24 september 2011. Op de website staat meer informatie en je kunt zelfs geld aanvragen voor een leuk idee. Het idee is om in contact te komen met elkaar en de buurt socialer en veiliger te maken. Zo leert iedereen elkaar snel kennen.

Doe een WELKOM-kaartje in de bus. Heb jij toch de eerste zet gedaan.

Tja, wie weet zijn jouw buren van het type:
Als de buurman niet langskomt om te kijken, dan zullen het vast geen leuke buren zijn.

En de vorige buren:
De buurman/buurvrouw is een beetje raar en afstandelijk.
Helemaal niet spontaan ofzo, waarom zouden we tegen hem zeggen dat we weggaan. Ik wordt er echt niet warm of koud van.

Klinkt ook een beetje als een oude vriend die klaagt dat ik hem/haar nooit bel. Terwijl dat twee seconden werk is om zelf even te bellen. Een vriend die zelf even belt, dat vind ik nou een leuke vriend. Die zal ik zelf ook af ent toe eens bellen om te vragen hoe het gaat.
Maar een "vriend/vriendin" die tegen anderen die gaat klagen dat ik nooit bel? Zo'n "vriend/vriendin" wil ik niet eens meer bellen...

Als je wilt dat de buren nog leuk gedag zeggen voordat ze weggaan, moet je het er wel naar maken zou ik zeggen.
Geen kritiek ofzo, maar meer een instellingstip.

Als jij zou verhuizen zou jij het nu deze nieuwe buren vertellen?
De buren die niet eens de moeite namen om zich voor te stellen toen ze hier kwamen wonen?

Maar als ze dat wel deden en met een bloemetje kwamen om zichzelf als je nieuwe buren voor te stellen?
zou jij dan wel gedag zeggen als je zou verhuizen?

Dus nee het is niet de norm.
Ik denk dat je zelf de norm kan maken.

Je zou ook zelf kennis kunnen maken met je nieuwe buren. Jezelf opkroppen omdat zij niet eerst komen is de moeite niet waard. Neem zelf ook eens de stap om iets te ondernemen zonder misschien wel "de gewoonte" te volgen dat de nieuwelingen eerst komen. Misschien wekt dit alleen maar frustratie op bij je wat onnodig is want misschien zijn zij het andersom gewend dat ze ervan uitgaan dat de nieuwe buurt als eerste interesse in hun wekt. Je weet het niet en daarom zeg ik, wijk af van de gewoonte die je voelt en neem zelf de eerste stap. Ik denk altijd maar zo, neem zelf ook een stap in iets, dan heb jij in ieder geval je best gedaan en laat je het aan de ander over. Succes!

Misschien is het een cultuur verschil? Hier is het gebruikelijk dat de buren gelijk langskomen bij de nieuwe buur.

Toevallig hebben wij ook pas nieuwe buren in de straat. Omdat ze nog wel wat werk hebben in hun woonst, hebben we aangeboden of ze misschien hulp nodig hadden. Zo was het ijs meteen gebroken.

Als je er zelf niet naar toe wil stappen kan je wachten tot je ze ziet op straat, en hen met een glimlach begroeten. Het is niet de eerste keer dat een glimlach wonderen doet :)

Je moet je voorstellen dat jouw nieuwe buren dezelfde verlegen inslag hebben als jij. Dat kàn toch, hè..

Wellicht zoeken zij ook wel naar een mogelijkheid kennis met jou te maken.

Of je daar nu de persoon voor bent of niet..je kunt het beste over jezelf 'heenstappen' en hen hartelijk welkom heten in jullie buurt.

Mogelijk kun je hen ook je hulp aanbieden voor..als ze iets nodig hebben.

En/of hen zo nu en dan ofwel een kopje koffie brengen..ofwel hen af en toe uitnodigen voor een kopje koffie.

Van het één komt dan vanzelf het ander..als het ijs eenmaal gebroken is..praat het al gauw wat gemakkelijker.

Een tweetal laatste tips..Wees helemaal jezelf..dan val je nadien niet tegen èn dring je vooral niet op als je merkt dat zij wat terughoudend zijn en dus niet te hard van stapel willen lopen.

Veel succes, hoor..

Groet,

Ton

Pas een week? Geef ze maar rustig de tijd om zich te settelen, je kan niks forceren, ze komen wel vanzelf eens contakt met je opnemen.
Ik woon hier al een jaar en heb nog niks gehoord van de buren, maar....ik heb er ook gèèn last van.

Ik ben zelf in mijn leven diverse keren verhuisd, maar eigenlijk zijn het altijd de BUREN die naar ONS toekwamen om kennis te maken. Gelukkig, want ondanks hoe ik soms (hier) overkom ben ik best wel verlegen en een beetje bang mezelf op te dringen. Sommige buren heb ik zelfs NOG STEEDS niet persoonlijk uitgenodigd, al maken we op straat wel een praatje. Ik ben best wel op mezelf, en hoewel iedereen welkom is, altijd, ben ik niet iemand die op iedereen afstapt. Bovendien heb ik er ook geen enkele behoefte aan dat de mensen die erg dicht bij me wonen te veel van me weten ; buren moeten vooral geen vrienden zijn.

En een week is wel HEEL kort ; vermoedelijk hebben ze nog niet eens alles aan kant en uitgepakt. Een maand is een heel prettige periode om een beetje minimaal te settelen voor je vreemden op de koffie wilt hebben.

Het beste, en veruit het meest sympathieke, is zelf bij ze langsgaan met een flesje wijn of een taart om ze welkom te heten in de buurt, en in eerste instantie een keer bij JOU uit te nodigen. Voor hen kan de drempel namelijk best wel hoog liggen, en voor je het weet zie je elkaar voor het eerst op straat met oud en nieuw ;-)

Wat afscheid nemen betreft ,geldt eigenlijk ongeveer hetzelfde : de twee buren waar ik goed mee omging, heb ik uitgebreid afscheid van genomen en nog steeds contact mee, de mensen waar ik nooit wat mee hebt gehad (of alleen maar overlast), zagen gewoon ineens de verhuiswagen vertrekken. Prima zo.

Vaak stellen mensen zich niet voor of zeggen gedag, omdat zij net als jij niet weten hoe ze daarmee om moeten gaan. dat het tegenwoordig meer gebeurt heeft mijn inziens te maken met de media van tegenwoordig. Doordat er zoveel negatieviteit in het nieuws is vertrouwen mensen elkaar minder en zijn ze ook minder zelfverzekerd over hoe ze met elkaar om moeten gaan en of die ander dat wel op prijs zou stellen. Natuurlijk zitten er mensen bij die het allemaal geen moer kan schelen, maar het zou zo zonde zijn als je daar gelijk vanuit gaat, want zo ontneem je die mensen de kans zichzelf te laten zien. Ik zou toch zelf het voortouw nemen en zegen iet sin de trant van, goh ik had me nog niet aan jullie voorgesteld. Zo houdt je het bij jezelf. Voor hetzelfde geld hebben die mensen het de afgelopen week heel druk gehad met verhuizen of slechte ervaringen gehad met hun buren in het verleden. Nodig ze uit voor een kopje koffie of nog beter een leuke barbeque. dat breekt gelijk het ijs en is een leuke start voor veel mooie jaren samen.

Toegevoegd na 2 minuten:
p.s. even vanuit mezelf, veel mensen bij mij in de buurt dachten ook dat ik ze niet mocht omdat ik sociaal niet echt handig ben kan ik heel bot overkomen en weet ik ook nooit hoe ik me voor moet stellen dus sla ik dat vaak over. Terwijl ik dol ben op mensen om me heen. Wil ermee zeggen dat mensen elkaar te snel afrekenen op wat ze zien. En dat is jammer, want vaak zit er zoveel meer achter dan je in eerste instantie denken zou.

IK ben het met U eens,dat het de normaalste gang van zaken is ,om niet als eerste naar de nieuwe buren toe te gaan. Waarom zou U die eerste stap moeten doen ? Iets er heen brengen zoals een bloemetje of iets dergelijks kan fout opgevat worden en dan sta ja daar met dat "aardigheidje"..hoe goedbedoeld het ook mag zijn volgens velen. U zegt ,dat U geen persoon er naar bent,om dat te gaan doen,dus laat dat gewoon dan zoals het is. Volgens mij is dit ongeveer hetzelfde als op een plek waar iemand het laatst binnenkomt en de rest nog niet kent.. Hij/zij hoort de anderen een hand te geven en zich voor te stellen of op een feest,party...degenen die er al zijn ,worden opgezocht om te feliciteren en NIET anders om. Klaar ! Het feit,dat U het niet doet,wil toch nog niet zeggen,dat U die mensen niet mag of zo ? Even zo omgekeerd. Het wordt zomer en dat is een tijd,dat men elkaar wat makkelijker in de tuin,op straat tegenkomt. Rustig afwachten is mijn advies. Voelt U zich stukken beter bij.

Groet:Zoekertje