Wanneer gebruik je me of mij?

Als niet-onderwerpsvorm kunnen we zowel me als mij gebruiken. Het is aan te bevelen om zo veel mogelijk de gereduceerde vorm me te gebruiken. Overmatig gebruik van de volle vorm mij maakt zowel gesproken als geschreven taal onnatuurlijk.

De collega’s hebben me (mij) uitgenodigd.
Je kan het me (mij) altijd bezorgen.
Je gaat met me (mij) mee.
Ze houdt van me (mij).
Als het persoonlijk voornaamwoord klemtoon moet krijgen, bijvoorbeeld om een contrast uit te drukken, is alleen mij mogelijk.

Hij heeft dat niet aan mij gevraagd, maar aan mijn collega op het werk.
Ja hoor, dat is van mij!

Me is meer een onnadrukkelijke vorm, mij legt meer de nadriuk op mij als persoon.
Indien het meer een bezittelijke vorm heeft, moet je juist altijd 'mij' gebruiken, me is dus fout als je er voorzetsels als 'van', 'aan' of 'voor' bij kunt zetten/denken.
Het is van mij......het is voor mij...( aan)mij is het zojuist verteld of medegedeeld enz.

Als de nadruk op jezelf moet worden gelegd gebruik je mij, anders gebruik je me. Ook hoor je of het 'klinkt'...
"Waarom ben ik altijd het haasje en kies je altijd mij?" of;
"Waarom ben ik altijd het haasje en kies je altijd me?" klinkt toch niet?