Het woord werd oorspronkelijk ook met een t geschreven. Het komt namelijk uit het Oud-Frans: diamant. Dat is afgeleid van het Latijn: de verbogen stam diamante van diamas. Dat gaat weer terug op het Griekse adamas, wat onbedwingbaar staal betekende. Hoe komt het dan dat de Engelsen het op een d laten eindigen? In het Oud-Engels was het diamaunt, en via diamaund werd het diamond. Maar voor de reden waarom de t een d werd kan ik helaas geen verklaring vinden.
Ha, die Colconbri;
Om dezelfde reden dat je het in het Engels met een 'o' in de laatste lettergreep spelt en in het Nederlands met een 'a': het zijn nu eenmaal twee aparte talen met ieder hun eigen speliing.
zelfde als fish met een F en vis met een V.
Geen idee waarom het in engels met een d is, maar in het nederlands is het met een t omdat diamanten makkelijkere uit te spreken is dan diamanden.