waarom worden vrouwelijke naamwoorden in Nederland steevast met "hij" of "hem" aangeduid ? Bijvoorbeeld : de zon schijnt - hij schijnt.

"Zon" kan ook als een hij aangeduid worden, volgens Van Dale (Dat wist jij dus ook niet...).

Niet iedereen weet altijd of een woord vrouwelijk of mannelijk is.
Het kan dus een keer fout gaan, maar ik kan geen bewijs vinden dat dit steevast gebeurt.

Dat is omdat wij hier geen duidelijk zichtbare structuur hebben zoals in het Frans of Duits en meer talen die specifieke mannelijke of vrouwelijke lidwoorden hebben. Als kind wordt je wel verbeterd als je de zout en het peper zegt, en leer je dat het andersom moet. En je leert door anderen na te praten. En het zou zomaar streekgebonden kunnen zijn of men iets mannelijk of vrouwelijk noemt. Hier in de buurt wordt er zelfs "hij "gezegd als het over vrouw of dochters gaat. Was in het begin wel wennen voor me," Hij ligt lekker te slapen in de wieg" terwijl ze volgens mij echt een dochter hadden gekregen

Het is inderdaad lastig om te bepalen welk geslacht een zelfstandig naamwoord heeft in onze taal, omdat bij ons de vervoegingen/naamvallen veelal weggevallen zijn. ( de man wiens zoon.. de vrouw wier dochter enz.) Hieraan wordt het dus niet echt duidelijk en kan je het ook niet uitleggen of leren aan een anderstalige die Nederlands wil leren. Bij ons is alles 'de'en 'een' geworden, en dat maakt het al simpeler dan bijv. in het Duits of Frans waar nog steeds de naamvallen gelden om het geslacht aan te duiden...maar dus ook om het te herkennen.

Nederlanders zelf kennen ook niet altijd de grammatica van hun eigen taal feilloos en omdat onze taal zo complex is en niet altijd volgens een vaste regel, maar met veel uitzonderingen, hebben zelfs taalkundigen nog moeilijkheden met foutloos Nederlands. Onze taal is namelijk niet consequent. Daar komt nog bij dat we zelfs een groen- én een wit boekje hebben omdat we het maar niet eens kunnen worden over de juiste schrijfwijze/ spelling van onze taal. Het wordt op die manier iets makkelijker, want het mag dan op twee manieren en geldt niet meteen als 'fout'.

In de meeste gevallen wordt een woord als mannelijk gezien omdat ook onzijdige 'het' woorden met 'zijn' worden geschreven. Het kind met zijn moeder, het sporttenue met zijn logo , het schoolgebouw en zijn leerlingen enz.

Wat wel vast staat zijn de regels wanneer een woord vrouwelijk is;
Als duidelijk is dat het een vrouwelijk mens of dier is...de moeder en haar kind, de hen legt haar eieren, maar ook als er de kip met haar kuikens staat, weet je dus gevoelsmatig dat het een hen moet zijn. Gek genoeg wordt een haan altijd aangegeven als hij specifiek bedoeld wordt bedoeld.

Deze link geeft aan hoe inconsequent onze taalregels zijn en hoe complex
https://onzetaal.nl/taaladvies/mannelijk-vrouwelijk-woord

Er is vrijwel geen Nederlanders die deze regels kent en ook onthoudt en wil je het goed doen of ben je purist, dan zal je altijd moeten nalezen of opzoeken hoe het goed is. Daarom wordt iets als 'de zon' of 'de maan' op beide manieren goedgekeurd. Je zult dus steevast 'hem zien schijnen' ;-)