welke woorden schrijven dyslectisie het meest fout?

De auditieve verwerking van klanken levert problemen op.
Dat wil zeggen dat de verwerking van spraakklanken in de hersenen niet optimaal verloopt.
Hierdoor kunnen mensen met dyslexie vaak moeilijk verschillen horen tussen klanken in woorden (bijv. heus/huis, schuur/scheur, hoor/hor, veel/vil).
Dit wordt auditieve discriminatie genoemd.
Ook zijn er vaak problemen met het uiteenrafelen van een woord tot klanken of klankgroepen bij het spellen (herfst = h-e-r-f-s-t, fietsenmaker = fiet-sen-ma-ker) en het samenvoegen van klanken of klankgroepen tot een woord bij het lezen (h-e-r-f-s-t = herfst, fiet-sen-ma-ker = fietsenmaker).
Dit wordt auditieve analyse en auditieve synthese genoemd.
Tenslotte is het letterlijk en in de juiste volgorde onthouden van klanken, woorden of zinnen vaak een probleem (auditief geheugen).

ik denk woorden met moeilijke spelling zoals: d of dt, ch of g, of bijv. de kat licht in de struik......

Dyslexie hopelijk niet! Al gaat dat vaak fout op het begin, maar dat moeten ze vaker en vaker schrijven, en daardoor gaat dat wel later goed.

Maar veelal werkwoorden die ze dan fout presenteren. Dus in plaats van dt, een t, of dan een keer geen t, terwijl hij wel moet.

Dat is voor iedere dyslect weer anders.

Sommigen verwisselen de d en de b. Ook de ei en ij wordt doorelkaar gehaald.

Mijn dochter heeft het meeste moeite met lange woorden waarin dubbele medeklinkers voorkomen, zoals abonnement. Ook woorden die je met c of k schrijft b.v. locatie of lokatie, dat weet ze nooit, moet ze altijd opzoeken.

Wat voor dyslectici op latere leeftijd lastig is, is de zinsopbouw. Ze maken vaak hele lange rare zinnen, of ze gaan uit voorzichtigheid hele korten zinnen maken.

Dat verschilt maar woorden met ou/au, ei/ij zijn wel een probleem, die moet je gewoon leren.
Verder is er met de regeltjes een hoop op te vangen maar als je moe wordt vergeet je die vaak toe te passen, en dan sluipen de fouten snel in. Dan kunnen de fouten eigenlijk overal opduiken.

Letters omdraaien oe wordt eo bijvoorbeeld. Daar heb je dan gelukkig de spellingscontrole voor, maar de werkwoordsvervoegingen zijn meestal bestaande woorden dus die worden niet gecorrigeerd.

Ook woorden als 'dorp' en 'drop', 'brug' en 'burg' enz. zijn vaak de fouten die worden gemaakt.

Als het zo makkelijk was, zou je dyslectici kunnen laten trainen op bepaalde woorden. Zo ligt het dus niet.
Ten eerste verschillen de afwijkingen, en dus ook de fouten die de dyslectici maken, van persoon tot persoon.

Daarbij zijn de fouten die zij maken eigen vaak dezelfde fouten die andere kinderen ook maken, maar het zijn er veel meer. Ook het leren van spellingsregels heeft geen invloed op de gemaakte fouten. Er zit voor hen geen logica in taal. Soms worden bij het schrijven ook klanken of letters omgedraaid. De fouten zijn dus talrijk maar heel verschillend.

Het grote verschil zit er vooral in dat mensen die niet dyslectisch zijn, zien dat ze iets fout hebben geschreven en dyslectici niet.

Ik heb een dyslectische zoon en heb mij in deze materie verdiept. Ik heb mijn zoon gedurende zijn basisschool- en middelbare schooltijd begeleid. Enige wetmatigheid heb ik nooit in zijn fouten kunnen ontdekken. Wat hij mondeling heel goed kon verwoorden, werd op papier een warrig verhaal vol fouten. Toch heeft het wel zin om veel te oefenen en niet te zeggen: "Ik kan het niet, want ik ben dyslectisch".
Heel veel oefenen geeft uiteindelijk wel resultaat. Mijn zoon studeert nu en is steeds beter in staat om zich schriftelijk uit te drukken.

Ik weet nooit of het nu rijs of reis is.
Of rijzen of reizen. (Heb nu een ezelsbruggetje; rijzen is van bijv. brood dat rijst omhoog, lange 'ij').

en vind(t) en word(t), wan(d)(t)(dt).

Ik weet het nog steeds niet wanneer het wat is.
En als ik heel snel ga typen op msn of hier ga ik kleine woorden omdraaien.
"Hij is al gew (weg) gegaan."
Of een 'b' i.p.v. een 'h' schrijven:
"Beb (heb) je dat gezien"
En ik vergat bij 'schrijven' en 'schreef' altijd de 'r'
En c/s is ook wel eens lastig of ch/g.
Kortom heel veel is lastig. Zelf heb ik geen probleem met b/d wat wel heel veel dyslecten hebben.

ik verwissel zelf vaak de D en de T en worden als geasioceerd (of hoe je dat ook schrijft) hoef je bij mij al helemaal niet aan te komen haha

Ik heb zelf een vorm van dyslexie en mijn ervaring leert me: ei-ij / ou-au / ui-eu kortom alle tweeklanken. Verder heb je nog de keuze tussen een 'c' of 'k' kijk maar naar het woord dyslectisch, was ik blij dat het hier boven nog in de vraag stond.

Ik heb wel gemerkt dat ik doorheen de jaren ezelsbruggetjes ben gaan zoeken om bepaalde woorden te onthouden. De taal regels kunnen me voor een groot stuk ook helpen. Tegen taalregels zondigen zou dus eigenlijk niet mogen. Ik moet wel bekennen omdat ik zoveel regeltjes gebruik als het om taal gaat dat ik af en toe een gok doe maar dat is dan om tijd te besparen en luiheid :-).

Ik heb wel geen (toch niet al te veel) last met lezen. Ik lees trager en alles danst wel eens maar de letters komen wel in de juiste volgorde binnen. Dit heeft me toch al fel in de weg gestaan in het vergaren van kennis. Ook lezen kan helpen om woorden te onthouden als dyslectisch persoon maar wanneer de letters niet meer goed binnenkomen kan ik me voorstellen dat dit geen optie is.

Verder kan ik iedereen met dyslexie aanraden dit vroeg te laten vaststellen. Er zijn namelijk verscheidene aangepaste regels in de gemeenschap dat het leven met dyslexie gemakkelijker maken. Ik heb dit jammer veel te laat gedaan!