Is hun een beter onderwerp voor een zin dan zij of ze?

Nee, want in tegenstelling tot het verwisselen van hen en hun, is het verwisselen van hun en zij nog steeds wel officieel fout.

Hullie is een mooie tussenvorm.

Nee, maar het zou misschien voor een hoop mensen wel gemakkelijker zijn. Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik in spreektaal deze fout maak.

Maar verder is het puur een net niet voldoende beheersing van je eigen taal. Als we hiermee gaan beginnen verdwijnen straks alle andere persoonsvormen ook nog.

Hun is gewoon meewerkend voorwerp: Ik geef het (aan) hun, of bezittelijke voornaamwoord: Dat is hun auto.
Verder moet je gewoon ze of zij gebruiken.

Het klopt taaltechnisch niet en ik vind het lelijk klinken, jammer dat men het steeds meer is gaan gebruiken.

Nee, hun is niet 'beter' in de zin van moreel superieur. Absoluut niet, want het is verfoeilijk om taal incorrect te gebruiken. Het zou wel 'beter' kunnen zijn in de zin van gemakkelijker, maar als men het vanuit de gehele omgeving goed aangeleerd krijgt, zal het hun-zij-probleem geen probleem zijn.

Nee. Dan moeten we straks ook verkeerd gebruik van liggen en leggen, kennen en kunnen plus als en dan toestaan. Vreselijk.

Nee, natuurlijk niet. Hun is niet beter dan zij, het een is een woord van drie letters, het andere ook. En het argument van verwarring tussen personen of dingen vind ik onzinnig. Ik vind het totale onzin om vanwege de slordigheid van sommigen een hele taal te gaan verbouwen. Uit te kleden, zelfs. Zullen we dan de -t, -d en -dt ook maar meteen afschaffen? Dat doen ook onthutsend veel mensen regelmatig fout.
Bovendien heeft een taal een eigen interne structuur en vooral dynamiek. Talen moeten organisch groeien, als je er aan gaat sleutelen raakt het systeem in de war, worden dingen onbegrijpelijk en ontstaan er vanzelf toch weer andere woorden of constructies om de zaak weer op orde te krijgen. Veel ingewikkelder, misschien.
En je moet er toch niet aan denken dat 16 miljoen Nederlanders zo'n apigheid van één dag op de anderemoeten aanleren en zich eigen maken? Zelfs de simpelste spellingvereenvoudiging leidt al tot chaos. En wedden dat het 'hun' dan toch weer verbasterd wordt tot iets nog ergers?
Tenslotte, als je zo begint kan over een jaar of 20 niemand ooit nog zonder koppijn W.F. Hermans lezen.
Ik zou zeggen: laat de hun-zeggers hun domheid maar uitdragen maar houd het ABN beschaafd en vooral algemeen. Een blijvend baken waar fouten aan getoetst en verbeterd kunnen worden. Dan weet iedereen precies waar-ie aan toe is.
En aan toe blijft. ;-)

Ik gebruik het (nog) niet en vind het lelijk. Dat zegt niet alles, omdat je moet wennen aan iedere taalverandering. Volgens het onderzoek is het gebruik van hun als onderwerp onvermijdelijk. Dat geloof ik wel en heb mij er in zoverre ook bij neergelegd. Hun zullen het goed hebben onderzocht. Als hun over een paar jaar door nieuwslezers en gv'ers als onderwerp wordt gebruikt, klinkt het waarschijnlijk niet meer zo lelijk. Ik vind wel dat je met je taal mee moet gaan en niet moet blijven hangen in het taalgebruik van het vorige millennium.

"Hun" snijdt mij door de ziel.

Ook veranderingen in de taal blijken zo hun tijd nodig hebben. Getuige dit artikel in Onze Taal:

De vraag is wel waarom hun als onderwerp zo vaak voorkomt. Het is zeker niet iets van de laatste jaren; al in het decembernummer van 1954 klaagde een lid van Onze Taal erover: "In Utrecht en omgeving hoort men dikwijls hun in plaats van zij (meervoud). Zelfs jongelui van de middelbare school doen daaraan mede. 'Hun hebben hun werk af', 'Hun denken dat wel, maar wij doen het anders.' Is het u bekend of deze gewoonte ook elders bestaat? Wat is naar uw mening de beste methode ter verbetering?"
Het antwoord van de redactie destijds was: "Dit hun komt in het westen van ons land evenveel voor, het enkelvoud hem in plaats van hij ook. Men kan dit niet anders dan minder beschaafde taal noemen. (...) De beste methode ter verbetering voor de middelbare jongelui is een goede leraar Nederlands op school, die de moeite neemt zijn leerlingen telkens en telkens het juiste voor te houden, desnoods met het dreigement, dat men met hun in plaats van zij in sommige kringen waarin men wellicht later zijn brood moet verdienen, niet voor 'vol' wordt aangezien. Dat klinkt wel hard, maar het helpt. De kleren maken de man, maar de taal nog veel meer!"
Het is opmerkelijk dat er vijftig jaar later nauwelijks milder over hun hebben wordt geoordeeld.

[...]

Volgens Van der Horst en Van der Horst zou het verdwijnen van óf ze óf hun "een taalverandering zijn die helemaal in de lijn der verwachtingen ligt. (...) Misschien blijven ze wel beide in gebruik, maar dan hun als we met nadruk spreken en ze als we zonder nadruk spreken. Het verzet tegen hun als onderwerp is overigens groot. De meeste mensen vinden het geen goed Nederlands. Ook degenen die het gebruiken, vinden vaak dat het niet helemaal correct is. Daardoor is het mogelijk dat deze verandering het uiteindelijk niet haalt, en dat ze als het ware ter elfder ure teruggedraaid wordt."

Tot zover 'Onze Taal'. De tijd zal het leren. Want inderdaad: taal blijft aan verandering onderhevig. En zeker de Nederlandse taal, die aan veel herzieningen wordt blootgesteld. Of is dat alleen een afspiegeling van onze zo 'geprezen' Nederlandse tolerantie, wellicht ook ten aanzien van zoiets als taal?