Was de Franse circonflex oorspronkelijk een S?

De Nederlandse term ben ik even kwijt, maar in het Engels heet het verschijnsel compensatory lengthening.
Dit houdt in dat in de uitspraak van een woord een klinker langer wordt om het niet-uitspreken van een daaropvolgende medeklinker te compenseren. Vaak is die verdwijnende klank een s (Beekes geeft Lat fânum (met recht horizontaal streepje), afkomstig van Oudlatijn fasnom), maar het kan ook een n zijn geweest (als er een s/f/ch op volgt bv: gans <> goose, vijf <> fünf <> fimm (Deens)) of een andere medeklinker van enige lengte.
In de meeste talen volgt de spelling na verloop van tijd de uitspraak, en de Fransen hebben dus de circumflex in gebruik genomen om die lange klank weer te geven (die natuurlijk intussen weer korter kan zijn geworden!).

Maar dit is het algemene verhaal; voor specifiek het Frans lijkt jouw iemand gelijk te hebben.