Hoe noem je iemand die zijn onverstaanbare zin niet wil herhalen? en als je vraagt ''Wat? '' Dan is het ''laat maar''.

Disrespect is dat...

Soms wil je datgene wat je half onverstaanbaar zegt eigenlijk niet zeggen, als je dan de kans krijgt om er ook maar even over na te denken is dat meestal net genoeg om te bedenken van hee: dit wil ik niet zeggen. Of: dit had ik niet moeten zeggen

Toegevoegd na 3 minuten:
Nu dan het antwoord op je vraag, na nog een keer lezen:): Onoverdachtzaam. Maar je kunt het natuurlijk ook als eigenwijs, irritant opvatten.

spijtoptant

Ben je misschien een beetje dovig, en baalt de spreker daarvan omdat je het zelf niet wilt weten?

Dan is het iets wat hij vaak gezegd heeft, maar niet gehoord wil worden.

Een humorist. Een goed getimed grapje is niet leuk meer als je 'm herhaalt.

Een puber.

Ik vind dat zelf ook altijd vervelend. Dan wil ik het weten ook. Vaak met een beetje zeuren krijg je het wel los hoor. ;)

Maar of je nou "Wat?" heb gezegd of iets anders ("Excuseer me, maar zou je dat alsjeblieft kunnen herhalen") maakt niet uit. Het was waarschijnlijk een mompel, of de persoon die het zei is al op andere gedachten gekomen.

Stijfkoppigheid.

Een Zeikerige onwillige puberale laat-maar-zitten Mens.

Zo'n persoon noem ik nurks of kribbig. Met een zelfstandig naamwoord: een nurks of gewoon een sjacherijn.

Zo iemand praat eigenlijk alleen maar tegen zichzelf. Dus door het uitspreken van die zin voor zichzelf verstaanbaar heeft hij zijn (meestal) ongenoegen al voor zichzelf geuit.
Ik zou zo iemand dus een mopperaar noemen.

Een zuurpruim....

Een irritant en niet goed opgevoed persoon. persoon

Dat is een antwoord van iemand die kribbig is geworden door iets wat je zelf hebt veroorzaakt.Ik heb dat zelf ook soms.Dan vraag ik drie keer iets terwijl hij met zijn neus in de boeken hangt.Dan begin ik wat in mezelf te mompelen in de trant van: Dat is toch altijd hetzelfde, ik moet hier alles maar alleen beslissen enz.Dan vraagt hij: 'zei je iets?' Dan zeg ik: 'nee, laat maar.' Minder gevoelige zielen steken dan hun middelvinger op, dus dat antwoord valt nog best mee, vind ik toch.

Sukkel.!

Diegene verwacht blijkbaar meer van jou dan jij laat merken, zien of horen! Verwachtingsvol lijkt me dus het goede antwoord.

Staat die persoon misschien altijd meteen voor jou klaar? Als die persoon eens een keer aan jou wat vraagt is je interesse ver te zoeken.

Dus of die persoon die zegt "laat maar" hier rechtmatig chagrijnig wordt genoemd of dat juist diegene die zegt "wat" chagrijnig genoemd moet worden laat ik in het midden.

Het is duidelijk dat diegene die zegt "laat maar" verwachtingsvol mag worden genoemd. Dat klinkt in ieder geval een stukje positiever.

Het ligt er dus maar aan of/en hoe vaak jij beroep doet op die ander en/of hoe vaak jij geen interesse toont in die persoon.

Dan kan je pas zeggen wie hier de mopperkont in het verhaal behoort te zijn.

Ligt eraan in welke context en wie het zegt. Het ligt ook aan de intonatie van 'laat maar' en de manier waarop je 'wat' vraagt.

Hij kan balen dat je niet goed hebt geluisterd. (ongeduldige zeur)
Hij kan gefrustreerd zijn dat mensen hem blijkbaar niet begrijpen. (watje zonder zelfvertrouwen)
Hij kan denken: bij nader inzien is het niet zo belangrijk. (impulsieveling)
Hij kan denken: bij nader inzien is het genant. (grapjas met te weinig zelfvertrouwen)
Hij kan denken: die Hzc luistert ook nooit. (de het-ligt-nooit-aan-mij-persoon)
Hij kan denken: die Hzc begrijpt me niet. (de ik-heb-weinig-vertrouwen-in-mijn-medemens-persoon)

Of het betekent net iets anders.