Waarom is het 'deo volente', en niet 'deus volente'?

'God' in het Latijn is 'deus', maar toch zeg je 'deo volente'. Betreft het hier een naamval, en zo ja, wat is de reden voor het gebruik van deze naamval? Of betreft het hier een andere stam? Of is er een andere reden?

Cryofiel

12 jaar geleden

in: Taal

6.3K

6.3K keer bekeken

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Het is geen hoofdzin maar een ablabs. Een ablativus absolutus. Dat is een bijzondere constructie, een beetje vergelijkbaar met 'God willing' in het engels.
"Hij wordt gebruikt voor een speciale, vaak voorkomende constructie in de ablatief en verwijst naar een beknopte bijzin waarbij het "onderwerp" in de ablatief staat en het "werkwoord" een predicatief participium is dat congrueert met het onderwerp (en dus ook in de ablatief staat).
Zie verder: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ablativus_absolutus

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Cryofiel

12 jaar geleden

Prachtig gevonden - ik wist niet dat dit zo heette en dat dat de afkomst was, maar jouw tekst en het Wikipedia-artikel beschrijven prima hoe het zit. En, nu ik deze informatie heb gelezen, komt het me ook bekend voor (maar da's achteraf, en achteraf is het altijd makkelijk praten). Ook in het Italiaans wordt een vergelijkbare constructie veel gebruikt. Dank voor dit prima antwoord!

Andere antwoorden (1)

deO is hier de datief, oftewel meewerkend voorwerp.
Vrij vertaald: het is AAN god of het gebeurt --als God het wil--. Vaak ook afgekort als: D.V.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

12 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500