Hoe zagen 'huizen' in de sloppenwijken van de late 19e eeuw uit in Nederland?

Het waren meestal eenkamerwoningen en men leefde er zeer dicht op elkaar. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Slop.

"Ten tijde van de Industriële revolutie trokken veel mensen naar de grote stad, waar de industrie zich had gevestigd. Tussen 1875 en 1900 verdubbelde de bevolking in de meeste Nederlandse steden, er moesten snel meer huizen gebouwd worden.
(...)

De nieuwe wijken werden volgebouwd met smalle diepe huizen, meestal drie of vier verdiepingen hoog, verdeeld in voor- en achterwoningen, elk zo'n 25 vierkante meter groot. Gevels waren vaak 5 tot 6 meter breed, en de panden waren vaak zo'n 12 meter diep. Revolutiebouw uit de laatste decennia van de 19e eeuw is veelal te herkennen aan twee voordeuren op de begane grond, een voor de benedenverdieping met woning of winkel, en een voor het trappenhuis naar boven, drie vensters breed, bekroond door een witte daklijst met een kap en hijsbalk. Grote gezinnen, vaak 5 tot 7 personen: vader en moeder met hun kinderen, woonden in een paar kleine, donkere, tochtige en vochtige kamers." Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Revolutiebouw.

"De woningen bestonden meestal uit niet meer dan één of twee kamers in een kazerneachtig gebouw of op een achtererf waarin een heel gezin leefde. Riolering en waterleiding ontbraken of waren zeer gebrekkig. Dit maakte het een onhygiënische omgeving. Ook was door de dicht op elkaar wonende mensenmassa de kans op ziekte-overdracht aanzienlijk." Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sociale_kwestie.

"Nederland en België kennen geen sloppenwijken meer, maar nog tot in de 20e eeuw woonden in Nederland meer dan een miljoen mensen opeengepakt in sloppen en stegen zonder frisse lucht, schoon water of riolering. De krottenwijken werden er na het aannemen van de Woningwet in 1901 in de loop van de daar op volgende 70 jaar gesaneerd, woningnood bleef nog tot zeker 1970 een probleem." Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sloppenwijk.