waarom werden er in de romeinse tijd beslagstukken gebruikt?

Vrijwel vanaf het moment dat men de gordel ontdekte heeft men de behoefte gehad om deze, om praktische of decoratieve redenen, te verfraaien met beslagstukken. Reeds in de Romeinse tijd zien we meerdere beslagplaatjes aan de gordel, al dan niet met draagringen. Helaas is niet altijd duidelijk vast te stellen of bepaalde beslagstukken hebben gediend aan de gordel of dat ze zijn gebruikt voor het beslaan van b.v. paardetuig. Het beslag kan op verschillende manieren zijn aangebracht.
Zo zijn er Romeinse beslagstukken bekend die om de gordel werden geschoven en daarna met één nagel vastgeklonken. Gedurende de Vroege Middeleeuwen ziet men meer plaatvormige beslagstukken die aan de buitenkant van de gordel worden aangebracht en vastgeklonken met twee of meer nagels. In de Late Middeleeuwen wordt het beslag doorgaans kleiner en kent het een diversiteit aan vormen en versieringen. Bronzen beslagstukken uit die periode bezitten vaak nog resten van goudvergulding. Massief zilveren beslagstukken uit die periode zijn ook wel bekend, maar blijven schaars.
Vanaf ongeveer de 15e eeuw worden de bevestigingspinnen, op de achterzijde van de beslagstukken, gelijktijdig meegegoten. De pinnen worden dan door het leer geprikt en aan de achterzijde, naar elkaar toe omgeslagen. Gedurende de 16e en 18e eeuw blijft men dit toepassen. Vanaf het einde van de 18e eeuw zien we steeds meer meegegoten of gelaste oogjes op de achterzijde verschijnen. In het leer worden dan gaatjes gemaakt , en het oogje er doorheen gehaald. Het voordeel van deze constructie is dat men het beslag eenvoudig kan verwisselen. Ook het paardebeslag volgt deze ontwikkeling.