Waarom is Nederland zo getraumatiseerd door de tweede wereldoorlog?

Misschien een knuppel in hoenderhok, maar ik denk dat:
a) Nederland tussen de 80-jarige oorlog en WOII een relatief rustige geschiedenis heeft doorgemaakt (m.u.v. de Franse tijd). De duitse schrijver Heinrich Heine zou eens hebben opgemerkt: “Als de wereld vergaat, dan ga ik naar Nederland."
Want daar gebeurt alles altijd vijftig jaar later. De duitse inval was daardoor extra schokkend voor het nationaal bewustzijn.
b) de nederlandse geschiedenis opvatting is doordrenkt van calvinistische noties over de verhouding tussen god en de nederlanders en over goed en kwaad.
Dat geldt ook voor nederlandse katholieken en niet-gelovigen.*
Daardoor wordt WO II gepositioneerd ale een strijd tussen (absoluut) goed en (absoluut) kwaad, met demonen (de duitsers) en hun handlangers. Een soort Lord of the Rings. Het calvinisme legt ook een bijzondere last op de jodenvervolging, omdat daarbinnen een gecompliceerde verhouding tot het jodendom bestaat.
(verbondenheid en verwerping tegelijkertijd).

* zie de boeken van Simon Schama

Overigens is deze getraumatiseerde verhouding aan het verdampen. De jongere generaties hebben er veel minder last van. Bij immigranten en hun kinderen tref je het ook niet aan. Die hebben hun eigen historische trauma's.

Toegevoegd na 1 minuut:
Voor een beeld van de belgische beleving van WOII leze men: "Het verdriet van Belgie" van Hugo Claus .

De gemiddelde Nederlander merkte weinig van de oorlog. Voor de meesten ging het leven gewoon zijn gangetje.

Er waren wat ongemakken, voedsel dat op de bon was, geen zeep om je te wassen en geen cement om een huis te bouwen.

De belangrijkste reden voor het persoonlijke trauma dat de gemiddelde Nederlanders van de tweede wereldoorlog heeft overgehouden is dat zijn fiets in beslag werd genomen. De fiets was in die tijd hetzelfde wat de auto nu is. Lang voor gespaard en eindelijk kunnen kopen. Vervolgens wordt hij je afgenomen. Dan baal je....

In zijn algemeenheid geldt dat de gemiddelde Nederlander niet echt getraumatiseerd is door de oorlog. Dat zijn alleen de 10% van de Nederlanders die iemand hebben verloren of zelf groot leed hebben ondergaan.

Deze 10% krijgt uit respect voor wat ze hebben ondergaan heel veel aandacht in de media. Veel meer dan in Belgie.

Wat een rol speelt, is schaamte dat Nederland zoveel joden aan de Duitsers heeft overgeleverd. De Nederlandse overheid en politie hebben actief meegeholpen aan de opsporing van joden en ze aan de Duitsers overgedragen.
In andere lande waren deze instanties niet actief op dit gebied. Ze waren passief of werkende Duitsers tegen.

Deze schaamte is min of meer een nationaal trauma. Om die te verdringen geeft men heel veel aandacht aan de slachtoffers.

Vooral het feit dat onze goede buren ons binnenvielen is niet in goede aarde gevallen. Ook is er een grote verdeeldheid in het Nederlandse volk ontstaan door de grote hoeveelheid collaborateurs. Wij hebben de bezetter ook niet zelf het land uit kunnen gooien, waardoor de frustratie enorm was toen het Nederlands elftal verloor van Duitsland en we met dat minderwaardigheidscomplex konden afrekenen. Pas in 1988 werden we kampioen en verdween de overdreven haat jegens de Duitsers.

Ik weet niet of Nederland nou getraumatiseerd is door de tweede wereldoorlog.
Wat wel een groot verschil is tussen Nederland boven de grote rivieren en Zuid Nederland en Belgie is de hongerwinter.
Ik woon in Rotterdam en mijn moeder heeft de hongerwinter in Rotterdam meegemaakt. Mensen kregen toen per dag maar zo'n 300 calorieen! De hele dag!
De meeste mensen krijgen nu al meer binnen met hun ontbijt.
20.000 mensen zijn omgekomen van honger en kou.

Dat is erger dan bezet zijn en je fiets kwijt raken.

Ik vermoed dat België en Frankrijk harder zijn getroffen door de Eerste Wereldoorlog dan door de Tweede. Nederland was tijdens WO I neutraal en dus niet bij oorlogshandelingen betrokken. Wel zijn er toen 1 miljoen Belgen opgevangen (op destijds 6 miljoen Nederlanders!).
Zoals België, Frankrijk en Groot-Brittannië elk jaar de miljoenen slachtoffers van WO I herdenken, zo doen de Nederlanders dat voor de slachtoffers van WO II. Zoals er in België bijna geen familie is die niet op één of andere wijze is beïnvloed door WO I, zo is er in Nederland bijna geen familie die niet op één of andere wijze is beïnvloed door WO II.
Toch zal ook in België de Tweede Wereldoorlog hard zijn aangekomen. Er was een bloeiende Joodse gemeenschap in Antwerpen. Die is er nu weer, maar hoeveel Joden zijn er tussen 1940 en 1945 weggevoerd? En wat heeft dat voor wonden geslagen?
Ik vind het overigens best opmerkelijk dat je schrijft dat de holocaust in Nederland een beetje taboe blijft. Het is zeker niet bedoeld als kritiek, en misschien zit ik er wel volkomen naast (in dat geval mag je me op de vingers tikken!), maar ik heb het idee dat de holocaust in weinig landen zo'n bespreekbaar onderwerp is als in Nederland - pijnlijk, zowel voor de nabestaanden als voor hen die lijdzaam toekeken terwijl de Joden werden weggevoerd en hun bezittingen werden ingepikt, maar toch een onderwerp waarover nog steeds wordt gepubliceerd.

nederland was tot de 10e mei 1940 meer pro duits dan pro engels, dit hield natuurlijk op door de duitse inval die men hier niet verwachte. daar wij dachten wel weer neutraal te zouden blijven

vanaf het moment van de bezetting van nederland is er wel veel gecollaboreerd door de NSB en de verschillende NSNAP’s waarvan de laatsten snel werden verboden.

daarnaast waren er mensen en bedrijven die er achterkwamen dat als je met de duitsers samen werkte je hier goed geld aan kon verdienen

toen in 1941 rusland door duitsland werd aangevallen hebben zich nederlanders gemeld bij de waffen-ss en freiwilligen legion niederlande (wat in naam een nederlandse eenheid was maar eigenlijk een zuivere ss organisatie). het aantal ligt geschat tussen de 25.000 en 50.000 waarvan het meerendeel vocht bij leningrad (huidig st. petersburg)

dan heb je nog de vele meisjes die een relatie hadden met een duitse soldaat

oftewel wat ik wil zeggen nederland heeft meer goeds voor de duitsers gedaan gedurende de 2e wereld oorlog dan dat nederland de duitsers heeft benadeeld.

er waren meer nederlanders bij duits georienteerde organisaties dan bij het verzet en het nederlands leger in engeland gezamenlijk

dit moest na de oorlog natuurlijk zo snel mogelijk vergeten worden en anders wel worden goed gepraat, zo had natuurlijk na de oorlog iedereen wel bij het verzet gezeten met als de mooiste heldendaden suiker in de duitse benzine tank gooien en de duitsers de verkeerde kant op wijzen waneer men de weg vroeg.

door dit soort zaken is er in nederland een vorm van trauma met betrekking tot wo2