Waarom vinden mensen boeken in de originele taal leuker om te lezen dan de vertaalde versie?

Omdat sommige vertalingen de achterliggende humor niet goed meevertalen.
Sommige woordgrapjes in het Engels, kan je niet vertalen naar het Nederlands

Vooral daarom omdat elke vertaling toch vaak een stukje interpretatie is van de vertaler en dat kan ten koste gaan van de oorspronkelijke intentie van de schrijver.

De schrijver schrijft in een bepaalde stijl en gebruikt bepaalde combinaties van woorden die grappig, dubbelzinnig of zeer expliciet zijn. De keuze van de woorden & de zinsopbouw zijn de zaken die voor een groot deel de leesbaarheid van een boek bepalen. Als je het gaat vertalen gaat dat verloren.

Van een boek geniet ik niet alleen door wát er wordt beschreven, maar ook hoe het wordt beschreven. Het taalgebruik zelf is bron van genot. (Mits goed geschreven uiteraard.)

Vertalingen kúnnen zeer goed zijn, maar er gaat altijd wat van de woordkunst verloren. Te letterlijke vertalingen kunnen tenenkrommend zijn, omdat de Nederlandse taal in een andertalig keurslijf wordt geperst. Er is dus altijd, behalve vértaling, ook een zekere mate van hértaling nodig om de Nederlandse taal geen geweld aan te doen.

Maar omdat het boek nou eenmaal niet in Nederland speelt met Nederlandse personages, is daar een grens aan, anders wordt het verhaal zelf weer geweld aangedaan.

Een zeker compromis is er dus altijd nodig bij het vertalen van een boek, en hoe beter het boekis geschreven, hoe meer er bij die vertaalslag onvermijdelijk verloren gaat.

Omdat er vaak woordgrappen worden gemaakt en die kloppen dan niet met nederlandse woorden waardoor het niet grappig is.
Dit is een beetje een ander onderwerp maar vroeger keek ik altijd de nederlands gesproken harry potter, toeb keek ik een keer de engelse en dat was veel spannender.
Ik vind engels ook beter klinken, wat zou jij kiezen.

Het zal een groot avontuur worden.
It will be a great adventure.

Omdat de vertaling altijd een interpretatie is van het oorspronkelijke verhaal en niet het verhaal zelf.

En ook hetgeen hierboven al genoemd werd: in een vertaling verlies je soms een stuk humor en nuance (bovendien zijn sommige vertalingen zo slecht dat ik ze zelf naar het engels vertaal om te begrijpen wat er precies bedoeld wordt).

Soms lees ik een vertaling waarbij ik door het Nederlands heen de andere taal zie schemeren, bijvoorbeeld: een vertaler heeft een uitdrukking letterlijk vertaald en dus de kern gemist.
Dan is het of m'n ogen eraan vasthaken en ben ik ineens helemaal uit het verhaal.
Aan de andere kant kun je soms bij lezen in de oorspronkelijke taal ook dingen missen, omdat je bepaalde uitdrukkingen niet kent.
Ik kocht weleens boeken in de originele taal en in vertaling en las ze dan naast elkaar. Heeft in elk geval mijn woordenschat flink bijgespijkerd.

Bezijden de vraag en antwoorden, vind ik dat het in Nederland dezelfde weg uitgaat met de taal zoals in Vlaanderen eertijds met het Frans. Daar werd in het verleden, ná 1830, het Nederlands op het niveau geplaatst van "achterlijk dialect" dat alleen door het gepeupel en dommen werd gesproken. Het Frans werd verheven tot de enige cultuurtaal die op wereldvlak werd gesproken. Het duurde ongeveer 120 jaar om uit die donkere hoek op te staan.
Ik zie enige gelijkenis met hetgeen nu van het Engels wordt beweerd. Let wel: alles is tijdelijk. Begin maar al naar de volgende "wereldtaal" te zoeken maar vergeet liefst niet je moederstaal.