Wat is de oorzaak van gedragsverandering (agressie) tijdens de terminale fase (kanker)?

Agressie wordt vaak veroorzaakt door frustratie. Frustratie in de terminale fase van kanker kan ik me goed voorstellen. De patiënt kan gefrustreerd zijn door de uitzichtloosheid van zijn ziekte, door het steeds afhankelijk(er) zijn van anderen, door de lichamelijke ongemakken van de ziekte, door de pijn(en), enzovoort.

Indien iemand de diagnose kanker krijgt, staat de wereld op de kop.
Indien je niet meer beter wordt, ontvang je weer een klap.
Als het einde nadert, krijg je klap drie.

De redenen van gedragsverandering zijn heel divers.
Kanker wordt toch benaderd als een lichamelijke ziekte. Dat is natuurlijk ook, maar psychisch is de ziekte vaak zwaarder. Vooral als je weet dat je gaat sterven aan deze ziekte. Psychisch is het zo zwaar dat je allerlei emoties kunt krijgen: kwaad, agressie, verdriet, angst, onmacht. Probeer deze emoties maar eens te uiten. Ze komen allemaal aan bod en ook door elkaar. De ene persoon kan hier makkelijker over praten dan de ander. Er zijn ook mensen die helemaal niet willen praten. Als naasten is dit moeilijk, maar hopelijk wel te begrijpen.
Indien iemand terminaal is, zijn er vaak uitzaaiingen door het hele lichaam. Ook in de hersenen. Zijn er toevallig uitzaaiingen in het emotiegebied van de hersenen, kan er een heel ander karakter ontstaan.
Iemand die terminaal is, heeft vaak al heel veel behandelingen achter de rug. Op het einde kun je alleen maar de pijn verlichten. Medicatie die dan gegeven wordt, kan ook een heel ander gedrag geven.
De persoon die stervende is, weet dat zelf ook. Je gaat slapen en je weet geeneens of je weer je ogen opendoet. Heb je nog jonge kinderen die je achterlaat, een afhankelijke partner of ouder? Heb je alles gezegd dat je hebt willen zeggen hier op aarde of zijn er nog onuitgesproken zaken? Dingen die het bemoeilijken om de dood te accepteren.
Voor de naasten is het zeker ook heel moeilijk, maar voor degene die moet loslaten (het leven) na een strijd, is het vaak nog moeilijker. Omdat ook nog niemand bewezen heeft waar je na het sterven terecht komt, is het misschien nog moeilijker.
Sta je ernaast, in welke hoedanigheid ook, accepteer de soms/vaak heftige emoties van degene die gaat. Het enige dat je kunt doen, is zeggen dat de stervende mag gaan. Misschien maakt dat deze persoon rustiger.