Als je vroegtijdig overlijd is je hele leven dan voor niets geweest alles wat je hebt opgebouwt enz .?

ik vind dat niet okal sterf je laat dan is je leven toch ook ni voor niets geweest
we weten ni wat er gebeurd als we sterfen
het enigste dat pijn en kwetsbaar is dat je iedereen moet achterlaten op de wereld terwijl zij dan een verdieping hoger gaan
je kunt je dan mss best de vraag stellen waarom leven wij?

Je zou het wel zeggen , maar het is natuurlijk niet zo.
Al die jaren ( en dagen ) dat je geleefd heb zijn voor
iedereen belangrijk en heel erg dierbaar geweest.

Je zou ook kunnen zeggen dat kwaliteit voor kwwantiteit gaat. er zijn mensen die overlijden voordat ze 20 zijn geworden en een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten, er zijn mensen van wie de "enige prestatie" in hun leven is dat ze de burgermeester op bezoek krijgen omdat ze 100 zijn geworden.

Ik ben vorige week naar een crematie geweest van iemand die al 7 jaar vocht tegen borstkanker en uiteindelijk is overleden op 38 jarige leeftijd.

Zij is een groot voorbeeld geweest v.w.b. haar positiviteit en doorzettingsvermogen. Dat zijn slechts twee van haar tientallen dingen die zij heeft achtergelaten en waarmee zij diverse personen heeft laten zien, dat het de moeite waard is om te leven.

Dus ik ben van mening dat zij haar leven niet voor niets geleefd heeft en dat zij juist veel heeft opgebouwd en achtergelaten; misschien wel meer als menig mens die stokoud wordt.

niets voor niets,
ook je eigen leven of dat van een ander niet.
soms is de zin
of het nut niet duidelijk.
echter: zeker niet voor niets.
wel een zoektocht, een vind-tocht.
een echt reis, dat lijkt te zijn
wat het leven is.

Ieder leven heeft een zin en een betekenis. Wij leven niet in eenzaamheid, meer met anderen, voor wie wij een betekenis hebben en aan wier leven wij zin geven en zij aan ons leven.

Je leeft nooit voor niks. Hoe kort dan ook.

Die EO uitzendingen ""Ik mis je"" maken hiervan iets zichtbaar. (o.a.)

je leven heeft altijd zin vanaf het moment dat je bent geboren... die zin moet je soms zelf geven aan het leven...het ligt er hoe je ook een houvast in het leven zoekt, bijvoorbeeld door gelovig te zijn of niet en met wat anders zin aan je leven te geven...en wat belangrijk is wat geef jezelf voor waarde aan datgene wat je hebt opgebouwd...dus het hangt toch grotendeels van je eigen denken en voelen af of je leven zin heeft gehad of niet ... en wat je kan achterlaten in gedachtengoed en gevoelens aan misschien familie, kinderen enzo...

Dat kun je zo niet zeggen...

Je weet het ook meestal niet van te voren, of je vroegtijdig gaat overlijden... dus probeer je je leven inhoud te geven met school werk, vrienden etc.

Maar ook jongeren die ongeneeselijk ziek zijn willen vaak nog zo veel mogelijk gewoon naar school, en proberen zo lang mogelijk gewoon door te leven.

Het lijkt er dus op dat de zin van het leven juist ligt in het inhoud geven van leven zelf... en dan is wat je hebt opgebouwd dus nooit voor niets geweest.

Toegevoegd na 2 minuten:
het alternatief is: gaan zitten wachten op je dood... en dan zou je leven pas echt zinloos zijn...

Je bedoeld vast dat je al jaren hebt gespaard voor je pensioen die je nooit krijgt, je huisje waar je niet op je oude dag van kunt genieten etc... ja dan heb je helemaal gelijk, dat is helemaal voor niets geweest .. voor jou dan.

Je pensioen krijgt je partner wel volgensmij, je begravenis polis komt nu iets eerder al van pas en je spaargeld gaat naar je nabestaandes etc.
Ja en nee dus.
je kunt het best zo zeggen denk ik, al die drama antwoorden over het niets is voor niets geweest etx....geloof ik in deze trant ook niet echt, je bent voor niets bezig geweest want je had een heel ander plaatje in je hoofd, die van op je oude dag voor je eigen afbetaalde huisje zitten met je pensioentje keurig elke maand op de bank bijvoorbeeld.

Kijk dat je iets goeds hebt gedaan in je leven en ook door met veel liefde je eventuele partner en kinderen een goed leven achter te laten is een heel ander verhaal, daar wil ik ook niet over twisten maar dat was je vraag ook niet volgensmij.

Over het algemeen overlijdt men op het moment dat het lichaam dood gaat.
Als men overlijdt voordat het lichaam er mee stopt, is dat vroegtijdig. Maar dat komt echt niet zo vaak voor dat je je er hier nu zorgen over moet gaan maken.

Het leven is gewoon het leven, niet meer en niet minder.
Het leven wordt geleefd.
Er wordt niets opgebouwd.

Weten we dan of het leven (lang of kort) uberhaupt ergens toe dient? En voor wie of wat? Voor jezelf, de mensheid, de wereld, het universum? Voor je genen?
En wat zou er gebeuren als we dit allemaal wel met zekerheid zouden weten?

Je leven is natuurlijk nooit voor ' niets' geweest.

Wanneer je het over materie hebt, ik geloof niet dat dit nog van belang is wanneer iemand sterft! Of wéét dat hij/zij gaat sterven.
Wat je dan opgebouwd hebt aan materie laat je achter voor hen die je lief hebt, maar ik geloof niet dat je daar nog bij stil staat. Wanneer jij je van het sterven bewust bent, zal je daar m.i. niet eens over nadenken.

Het gaat om liefde! Liefde die je hebt mogen ervaren, dat zal het moeilijkste zijn om los te laten!

Men zegt;'Niemand gaat voor haar/zijn tijd' , dus dan zal dagene wat je opgebouwd hebt, precies voldoende zijn om ook weer los te laten.

Al zou je maar één dag geleefd hebben, dan nog heb je een invloed gehad op anderen hun leven.
Dus: nee. Je leven heeft altijd zin.

Dat zou toch erg zuur zijn. Volgens mij heb je simpel door al die jaren te hebben geleefd, de mogelijkheid gehad om veel voor je omgeveing te betekenen.
Alles wat je tot de tijd dat je gaat hebt gedaan heeft zijn nut gehad voor anderen. De aandacht die je de ander hebt gegeven, de dingen die je gemaakt hebt.
Maar ook het feit dat je anderen de kans hebt gegevens iets voor jou te doen.Voor wat mensen uit hun of het leven van anderen halen zijn we allemaal zelf verantwoordelijk.
Of alles al dan niet voor niets is geweest dus ook. Maar ook al vind je zelf dat het allemaal voor niets is geweest en voor iedereen, dat geloof ik niet. Deze vraag die je steld en die veel reacties zal oproepen bewijst dat het al een betekenis voor anderen heeft.
Hou dus voor ogen dat hetgeen jij vind voor een ander wel eens heel anders kan zijn.

Mijn oudste kleindochter is op 17 jarige leeftijd overleden na een verkeersongeluk. Zij heeft meer geleefd en genoten dan menig iemand van 80 jaar. Haar ouders stelde de grenzen en zij hield zich daar aan. (op een enkele uitzondering na)
Ook heeft ze een grote lege plaats achter gelaten. Mij heeft het geleerd dat ondanks het verdriet en gemis ik van iedere dag moet genieten. Wa er later gebeurd met het geld en spullen alles voor de langs levende en daarna zal het mij een zorg zijn.

Ieder mens heeft een compleet leven, ongeacht de duur van het leven!
We hebben als mens nergens recht op, dus ook niet op de duur van ons leven, het wel of niet ziek worden, wel of niet voldoende geld hebben.
Het leven is zoals het is, het is een komen en gaan.
Alles wat we opgebouwd hebben in ons leven is totaal belangeloos als we sterven, ook het geld wat we verdiend hebben,, de mens is een onderdeeltje van het grote geheel, wat dat grote geheel dan ook mogen wezen.
Een leven van slechts 30 jaar is net zo waardevol dan een leven van 93 jaar, of 5 maanden.
Zie het als een toneelstuk.
Sommige hebben de hoofdrol en zie je veel, anderen hebben kleine rolletjes, nog anderen staan achter de knoppen, bedienen het licht e.d., nog anderen hebben het toneelstuk geschreven.
Welk van deze rollen zijn nu belangrijk?
Als er slechts een persoon met een klein rolletje het fout doet, gaat dat ten koste van het hele toneelstuk, dus zijn ze allemaal even belangrijk!
Zo ook een kort of lang leven, het is allemaal waardevol, het is allemaal een onderdeel van het grote geheel waar we allemaal in zitten en alles wat we hebben opgebouwd heeft geen enkele waarde meer als we sterven.
Geen enkel leven is voor niets geweest.

Het is zowiezo zinloos om alle energie te steken in de opbouw van je bezittingen.
Ik heb het meegemaakt bij de dood van mijn ouders, alle bezittingen van hun zijn verdeeld onder de kinderen, en wat niet gebruikt kon worden ging richting de stort.
Zo betrekkelijk is het leven, alleen een grafsteen blijft over.
Voor mij is innerlijke wijsheid iets wat je wel kunt meenemen.
Daarin kun je groeien, en dat is ook hetgene wat meegenomen kan worden, na je stoffelijke dood.
Ook je levenswandel is van belang, heb je geleefd uit oprechte liefde, of ben je alleen maar met jezelf bezig geweest.
Ik wil het je niet opdringen, maar voor mij is dat van doorslaggevend belang.