Hoe kan ik veilig borsten krijgen zonder synthetische oestrogeen?

Dankjewel om met me mee te denken :)
Ik heb inderdaad besloten dat ik geen crèmes ga proberen of pillen o.b.v phyto-oestrogeen. Ik ben wel aan het overwegen om estraderm te gaan gebruiken. Estraderm is een echt vrouwelijk hormoonbevattend product maar het verlaagt de risico's op trombose aanzienlijk omdat het niet de lever passeert maar meteen het bloed in gaat. Estraderm als monotherapie zou na 4 maanden theezakjes kunnen gaan geven, een zachtere huid, verlaagd libido, haargroei, en herverdeling van de vetverdeling. Voorlopig ga ik dus wel oestradiol-pleisters gaan gebruiken omdat het gevaar zéér laag ligt en toch een mooie vervrouwelijking kan geven. Ik ben nu in een kleedje en hakken soms al te verwarren met een biomeisje. Vooral omdat ik er maar een jaar of 15 uitzie , een zandloperfiguur heb ( iets waar mijn moeder met afschuw op reageert ) en zo klein ben . Mijn moeder weet het sinds een kleine drie maanden en ofwel lacht ze me er om uit ofwel geeft ze snijdende opmerkingen als : " allemaal zieke geesten, die transgenders " ofwel gaat ze zoals gisteren " per ongeluk - express " krabben,knijpen,slaan,... Uiteraard ga ik me niet laten kisten en mezelf niet verloochenen om wat mijn ouders ervan denken. Zij hun leven en ik het mijne toch? Crossdressen geeft allesbehalve bevrediging. Alsof de douche dan nog kouder wordt omdat ik besef dat " nep" niet is wat ik wil. Het is niet voor de fun zeg maar, dan dringt het nog meer door van : " dit is niet wie ik ben , ik ben geen verklede man " .Ik zie er erg veel van af. Ik ga de hormoonpleisters via internet bestellen , een halve dosis nemen van wat als minimum door endocrinologen voorgeschreven wordt zodat ik zeker geen schade oplopen zal . Transgenderisten krijgen dit programma ook aangeboden en transseksuelen van boven de 40 ook .
Omdat ik eigenlijk nog jong ben zal mijn lichaam nog niet doorwoekerd zijn van de testosteron zoals dat bij een (bio)man van 35 het geval zijn zou. Op een viertal maanden zou ik op deze manier al redelijk kunnen vervrouwelijken. Rokjes gaan mijn ouders nooit toestaan en kleedjes en pumps ook niet maar wat kunnen ze zeggen als ik voor androgyne unisex kleding ga en androgyne make-up en androgyn ondergoed,.. ? Tegenwoordig zijn er zelfs androgyne handtassen . Ook voor " mannen" toch , al die unisex artikelen? Vaak zie je er ook gewoon biovrouwen mee rondlopen. Ik ga werk zoeken voor in de weekends. - Alea iacta est. De teerling is geworpen.

Ah wacht, je bent van België hé? Ik twijfelde even gezien je taalgebruik, maar ben vervolgens toch uitgegaan van de Nederlandse situatie, die dus niet op jou van toepassing is. Excuus daarvoor. Ik ga zo even uitgebreider reageren, ben nu met het eten bezig ;-). Maar ga je asjeblieft wel naar je huisarts vóór je begint aan hormonen? Eigenlijk moet je helemaal niet zelf 'klussen' met dat soort dingen, omdat je het medisch gezien erg ingewikkeld is. Feitelijk ga je met hormoontherapie een hormonale disbalans creëren, met alle gevolgen (endocrien, metabool, psychisch) vandien. Er is dus goede medische opvolging nodig, en normaal gesproken kun je er ook niet aan komen zonder recept. Dus als je dan niet naar een genderteam kunt, ga dan in élk geval naar je huisarts en zélfs als je op eigen houtje hormonen gaat gebruiken (wat ik je af zou raden, maar ik heb er begrip voor dat dit zó belangrijk is dat je naar dat soort adviezen niet luistert), vertel dan In Elk Geval wél aan je huisarts dát je dat doet, zodat die je in de gaten kan houden en mócht er toch iets misgaan, in elk geval op de hoogte is. Wil je dat asjeblieft doen? Ik ken je verder niet, maar anders blijf ik me toch écht zorgen om je maken.

Lies, je verdient een dikke plus. Het werkt nu niet maar hij komt er aan.
NaturalTgirl. Sterkte en volhouden!

Dank je, Ivana ;-) @VS: ik ben je niet vergeten hoor meid, ik gá nog uitgebreider reageren maar er kwam voor vanavond iets tussen. Morgen meer!

Jullie zijn schatjes, zo fel bedankt xx

Goed, zoals beloofd een wat uitgebreidere reactie. Ik ben heel slecht in samenvatten, dus helaas ben ik lang van stof. Het is dus in meerdere delen. Deel 1: Je hebt het vast al een beetje gemerkt aan mijn eerdere reactie, maar ik vind geklooi met hormonen altijd een beetje eng. Je gaat behoorlijk wat in de war schoppen en als dat fout gaat, kan dat gevolgen hebben voor niet alléén jouw transitie, maar ook voor je psychische welzijn (hormonen kunnen enórme invloed hebben op hoe je je voelt, waarbij af en toe sacherijnig zijn nog NIKS is in termen van wat er écht mis kan gaan, en dat terwijl jij je al in een kwetsbare positie en fase bevindt) en je lichamelijke gezondheid (denk aan diabetes, osteoporose, etc.) Er zijn wel goed onderzochte protocollen die ingezet worden bij de transitie van vrouw naar man of – zoals in jouw geval – man naar vrouw, maar minstens zo belangrijk is de medische controle en opvolging daarbij. Het is natuurlijk niet voor niets dat het gespecialiseerde teams zijn die mensen begeleiden tijdens zo’n transitie, en dat dat niet iets is wat de huisdokter erbij doet. En dat geldt natuurlijk niet alléén voor wat betreft het voorschrijven van hormonen. Ik zie al dat jij iemand bent die je goed inleest vantevoren; de juiste informatie zul je daarom wel weten te vinden. Je kunt echter NIET je eigen arts zijn, en er blijven altijd dingen waarvoor je echt een professional nodig hebt. Ik heb te weinig verstand van het daadwerkelijke protocol en de implicaties daarvan om je op dát gebied te kunnen adviseren – het is trouwens ook mijn vakgebied niet. Maar ik weet wél dat normaal gesproken gestart wordt met een anti-androgeen middel, waarbij eventueel estradiol gebruikt wordt voor een verdere vervrouwelijking. Ik heb geen idee wat de effecten van alléén estradiol zijn, maar aangezien dat niet is wat normaal gesproken wordt voorgeschreven in jouw situatie, heb ik daar toch mijn twijfels bij. Jij hebt het dan over een lage dosering om extra veiligheid in te bouwen, maar het gaat bij hormonen altijd om het vinden van de juiste BALANS. Een te láge dosering kan daarom evengoed hele vervelende bijwerkingen geven als een te hoge dosering, en dan hebben we het nog maar niet over het feit dat jouw testosteron dan niet onderdrukt zou worden met een daartoe geschikt middel.

Deel 2: Ik weet niet wát de gevolgen kunnen zijn van de door jou voorgestelde behandeling, maar ik raad je wel echt aan om dat uit te zoeken vóór je ermee begint en om ook eerst bloedonderzoek te laten doen. Ik meen te weten dat je in België (dat heb ik toch goed begrepen hé, dat je daar woont?) ook voor een bezoek aan de huisarts al zelf moet (bij)betalen, maar kun je dat dan niet tenminste doen? Of zoek op internet naar een mailadres van een genderteam (Nederland, België, maakt weinig uit hierin) en leg je situatie voor. Vraag bijvoorbeeld welke bloedonderzoeken je in elk geval moet laten doen voor je start, of de door jou voorgestelde dosering veilig is om mee te starten en op welke bijwerkingen je alert moet zijn. En ik noem het nóg maar eens een keer, maar wees echt alert op psychologische bijwerkingen. Vertel in elk geval aan een vriend of vriendin (zus, broer? Heb je iemand waarmee je dagelijks omgaat die je kunt vertrouwen?) wat je gaat doen en vraag hen óók om alert te zijn. Als je ineens depressief wordt en je hebt nergens zin meer in, houd er dan rekening mee dat het kan komen door de hormonen. Mogelijk wordt dat na verloop van tijd vanzelf minder, mogelijk moet dan je dosering aangepast worden. En ja, dat is alweer een reden waarom het belangrijk is om ten minste je huisarts op de hoogte te stellen, zélfs als je besluit om eigen houtje te starten. En dan nóg een waarschuwing, maar hoe weet jij of dingen die je op internet bestelt ook echt zijn wat men zegt dat ze zijn? Die hormoonpleisters kun je normaal gesproken alleen op recept krijgen, dus als je ze zonder weet te krijgen, is dat illegaal. Nog even los van de problemen die dat op juridisch vlak zou kunnen geven, is belangrijker dat je jezelf daarmee in een kwetsbare positie brengt ten opzichte van de verkoper. Je kunt mogelijk niet zomaar iets wat niet goed is terugsturen en je geld terugkrijgen bij iemand die illegaal zulke producten (door)verkoopt. En, nog belangijker, hoe weet je of het wel hormoonpleisters zijn? Ik zou echt aandringen op het zoeken van een legale weg, maar gebruik in elk geval geen medicatie waar geen bijsluiter bij zit of die in een niet-originele verpakking bij jou aankomen. Het gaat wel om je gezondheid hé?

Deel 3: Ik begrijp wat je schrijft over dat je wilt onderscheiden van travestieten en crossdressers, jou zo horende zou je er het liefst nog niet eens mee geassocieerd willen worden. Het is ontzettend invoelbaar en ik ken zelf ook vanuit heel andere ervaringen het idee dat dichtbij je doel zijn zonder het te kunnen bereiken soms pijnlijker is dan ver van dat doel af staan. Maar ik zal even hard zijn: behalve door een BH met vullingen, krijg je hoe dan ook geen borsten in een paar weken tijd. Als jij een volledige geslachtsverandering wilt, dan is dat een lang traject. Voor wíe is dat dan, dat je geen ‘nep’ wilt gebruiken? Voor jezelf? Je weet zelf wie je bent, dus daar hoef je niets voor te doen of laten. Voor je ouders? Die klinken nu niet bepaald alsof ze op wát voor manier dan ook snel de aanpassing zullen kunnen maken (daar kom ik straks trouwens nog op terug). Voor wie dan? De buitenwereld? Meid, die weten het verschil niet eens ;-) En laten we wel wezen: als ik iemand tegenkom op straat aan wie ik zien kan dat het biologisch een man is maar die zich kleedt als vrouw, dan wéét ik ook niet of dat een man is die zich graag kleedt als vrouw en of dat alleen vandaag of (bijna) altijd zo is, of dat het iemand is die in transitie zit. Dát weet ik pas als ik iemand langer ken, of als die persoon mij het vertelt. Dus wat telt dan? Als iemand zich kleedt als vrouw, presenteert als vrouw en voorstelt als vrouw, spreek ik haar aan als vrouw. En vice versa. Aangezien jij nog aan het begin van je transitie staat én je ouders het niet accepteren, presenteer jij je vandaag misschien als vrouw, en moet je je morgen noodgedwongen voorstellen als meneer en je mannelijke naam gebruiken. Da’s kut, maar die transitie gaat gewoon niet van de ene op de andere dag. Net zoals die borsten niet komen van vandaag op morgen. Ik zou het je gunnen hoor, maar we weten allebei dat het gewoon niet zo werkt. Dus misschien moet je soms pragmatisch zijn: als jij volgende week ergens als meisje gezien wilt worden, zijn die vullingen in je BH misschien toch niet zo’n slecht idee. Het is niet je uiteindelijke doel, maar dient nu wél een tussen-doel. Net als jouw idee om een androgyne look te creëren. Dus hoewel ik begrijp wat je bedoelt en het ook heel invoelbaar vind, denk ik toch dat je crossdressing en het gebruik van bijvoorbeeld nepborsten niet ál te hard moet afwijzen.

Deel 4 (slot) Dan.. jouw ouders. Dat klinkt niet goed. Nu mogen ouders best tijd nodig hebben om te wennen aan het idee dat hun kind genderdysfoor of transseksueel is. Hoe je het ook wendt of keert, als jij je zin krijgt, raken zij hun zoon kwijt. Ze krijgen er een dochter voor terug, en uiteindelijk raken ze jóu ook niet kwijt, maar ze moeten afscheid nemen van jou als hun zoon. Dat gaat niet van de ene op de andere dag, en dat hóeft het ook niet te gaan. Voor hen blijf je hun zoon die in een kleedje (jurkje, zeggen wij) loopt, en dat ‘hoort’ eigenlijk niet. Ouders wíllen ook niet dat hun kind transgender is. En dat is logisch: ze willen liever dat hun kind gelukkig kan zijn zónder hormonen en operaties en zonder die moeilijke transitie. En laten we wel wezen: dat had jij waarschijnlijk ook gewild. Alleen voel jij al heel lang heel duidelijk dat die weg simpelweg niet bestaat, en dát is het grote verschil tussen jou en je ouders: jij hebt al jaren gehad om te wennen aan dat idee, zij nog niet. Wat dat betreft mag je van hen ook niet verwachten dat zij van de ene op de andere dag zonder (kritische) vragen met jou meegaan in dat traject. Maar wat je wél mag verwachten van je ouders, is dat zij onvoorwaardelijk van jou blijven houden. Zelfs als ze je trans-zijn (nog) niet zouden accepteren, moeten zij jóu accepteren. En ik weet niet zeker of ze dat op dit moment doen. Wat je hier vertelt vind ik behóórlijk ernstig, al is het moeilijk om de situatie te beoordelen op basis van een paar zinnen. Maar transgenders “zieke geesten” noemen is beledigend en klinkt erg hatelijk, terwijl knijpen en slaan gewoon mishandeling is. Voel je je wel veilig thuis? Heb je iemand bij wie je terecht kunt als je – tijdelijk – wat meer afstand nodig hebt? Of in elk geval iemand die bekend is met je situatie en met wie je kunt praten? Zo nee, dan zou ik die gaan zoeken, als ik jou was. Oké, misschien kun je nog niet naar een genderteam, maar je kunt terecht bij je huisarts (die ook vertrouwensarts is), of misschien bij een studentenpsycholoog of –pastor, (ik weet niet wat je doet qua opleiding op dit moment?) een familielid, een vriend/vriendin of ouder daarvan; IEMAND bij wie jij je veilig voelt. Je mag trouwens – als je dat fijn vindt – mij ook een persoonlijk bericht sturen, dan geef ik je m’n mailadres. Maar hoe fijn contact via internet ook kan zijn, ik denk echt dat je hiervoor óók iemand moet hebben die je IRL kent en waar je dus ook IRL terecht kunt.