Ik heb een denkbeeldig vriendin ben ik nu lesbisch?

Dat zou kunnen, maar dat hoeft niet.

Bij vrouwen is de seksuele voorkeur vaak wat 'vloeiender' dan bij mannen. Mannen zijn vaker helemaal hetero of helemaal homo, maar bij vrouwen bestaat er van alles tussenin. Sommige vrouwen hebben altijd gedacht dat ze hetero waren omdat ze alleen op mannen vielen, en worden toch ineens verliefd op een vrouw. Of andersom.

Het hoeft niet altijd zo vast te staan, die seksuele voorkeur. Zeker niet bij vrouwen dus, wat ook blijkt uit onderzoek trouwens. Een vriendin van me zegt wel eens: 'je wordt verliefd op een persoon, niet op wat er tussen diens benen zit'. En voor sommige vrouwen werkt het echt zou. Die voelen zich niet per se hetero, lesbisch of bi, maar zijn toch wel eens verliefd geweest op zowel man(nen) als vrouw(en). Dat kan zomaar gebeuren. 'Lesbisch' betekent dat je uitsluitend op vrouwen valt of kunt vallen en wij denken vaak erg in die hokjes: iemand is hetero of homo/lesbisch en zelfs bi vinden veel mensen wat lastig te plaatsen. Misschien heb jij gewoon fantasieën over een vrouw, daarmee hoef je nog niet per se in één of ander hokje te vallen.

Als je uitsluitend fantasieën hebt over vrouwen, en uitsluitend kijkt (en dan bedoel ik 'kijken' op de speciale manier die we allemaal denk ik wel kennen) naar vrouwen en nooit naar mannen, en als je nooit verliefd bent geweest op een man of je voor kunt stellen dat je verliefd zou worden op een man, dan ben je waarschijnlijk lesbisch.

Maar maakt het uit? Heeft het voor jou een meerwaarde om aan de hand van je fantasie te besluiten of je in het ene of het andere hokje past, of gun je jezelf gewoon de tijd, zodat je er vanzelf wel achter komt op wie je verliefd gaat worden in de toekomst en of je wel of niet nieuwsgierig bent naar mannen - of juist vrouwen? Dat is wat ik voor mezelf doe: ik zie het wel. Voor zover ik weet ben ik hetero, maar dat zeg ik er dus ook altijd bij 'voor zover ik weet'. Ik word niet snel verliefd. Die ene keer dat ik verliefd was, was op een man en dat overviel me ook nogal. Ik kijk nooit naar vrouwen zoals ik naar mannen kijk, maar wie weet wat voor geweldige mensen (mannen óf vrouwen) ik nog tegen kan komen in de toekomst en waarvan mijn gevoelens me misschien net zo overvallen als destijds?

Er is absoluut geen enkel verband tussen beiden.

Bij het opgroeien van baby over kind naar volwassene, grijpen gigantische processen in. Mijn echtgenote heeft in haar jeugd zo ook altijd een denkbeeldige vriendin gehad, die zij soms ook tweelingzus noemde.

Kijk, er komen veel angsten bij het loskomen in de groei: Eerst doet men bravo als je iets kunt, bijv. "bravo, je kunt lopen", om daarna te horen te krijgen dat je toch van alles moet blijven bij het rondlopen. Elke nieuwe vrijheid leidt tot een nieuwe beperking. En zeker na de 'overlevingsfase', moet je dikwijls door individualiserings- en socialiseringsfasen. Daarin past exact de zoektocht van jij tussen de mensen, van jouw vrijheid versus die van anderen.

Om jezelf te zien, heb je anderen nodig. Je wordt de les gespeld, gestimuleerd, beboft of beloond, maar ook gestraft. Het hele zware proces om los te komen van je ouders (meestal van je moeder) om via deze onthechting je later terug te kunnen hechten aan een wildvreemde partner, vergt heel wat denkwerk, bewustwordingsgedachten en zal veel botsingen kennen.

En vriendschap is daarbij essentieel. Waar jij mee bezig bent, is het relationeel bekwamer worden en dus een levensnoodzakelijk groeiproces. Soms lacht men met mij dat ik, als 49-jarige, nog altijd een beertje in mijn auto heb hoewel ik nogal een macho man ben (hoeveel motards durven trouwens net wel een beertje op hun moto zetten en zijn onder hun brute inborst heel zacht versus vrouwen?) maar dit proces ook bij mijn herken, erken, ken. Dat is dus iemand die je kan helpen en die je leert hoe ook iets zeggen of doen overkomt bij anderen.

Jouw vriendin is veel minder denkbeeldig overigens dan je op het eerste gezicht zou denken: het is een meisje dat zeer snel leert uit alle ervaringen die je meemaakt, en die jou helpt in het proces om jezelf van buiten te leren bekijken. Tegelijk heeft zij een echt inzicht in jou, waar je soms versteld van zult staan, over wat je voelt op sommige momenten en dikwijls op momenten dat anderen helemaal niet door hebben wat je bedoelt (het is altijd aan jou om zoiets beter uit te leggen, verwacht niet te veel van anderen, want zelf zie je ook zelden dat anderen in nood zitten, dus het omdraaiproces is hier heel mooi en leerrijk).

Wat is dan lesbisch? Dat is eigenlijk pas als je na 20 jaar continu kunt stellen dat je eigenlijk nooit iets gevoeld hebt voor het andere geslacht. Seksuele nieuwsgierigheid is geen homoseksualiteit!