Veel mensen zijn bang voor pijn. Waarom worden we dan verliefd?

Door een chemische reactie. Kunnen we niks aan doen, hebben we niet in de hand.

Omdat verliefdheid op zichzelf al een verdoving is.

Omdat het ene eindeloos veel sterker en groter is dan het andere. Heel veel mensen houden niet van poep. Waarom zouden ze dan nog eten?

Die pijn nemen we voor lief. Het gevoel ik sterker dan het verstand op zo'n moment blijkbaar. Je ratio (over de toekomst nadenken) heeft minder waarde dan. zoiets.

We willen het telkens toch een kans geven. Dit heb ik zelf zo ervaren. Pijn zullen we vaak toch hebben in de liefde, dat is onvermijdelijk. Dat wetende zullen de meeste mensen toch verliefdheid weer een kans geven.

verliefdheid overstijgt pijn. Dit zegt misschien genoeg:

'Better to have loved and lost than never to have loved at all"

Zie onderstaande quote van Amerikaans onderzoekster Helen Fisher:
"Bij verliefdheid worden dezelfde hersengebieden geactiveerd als bij het winnen van een prijs of het krijgen van een compliment. Vandaar dat verliefde mensen zich zo goed voelen."

Hier komt dus helemaal geen pijn aan te pas. De enige pijn die je hebt is als je liefde niet wordt beantwoord, of als het toch uitgaat. Maar in je roes van verliefdheid, waar je je zo goed in voelt denk je daar nog helemaal niet bij na. Sterker nog: je denkt dat jou dat niet zal overkomen.

Omdat het dán nog geen pijn doet.
Verliefd-zijn is een heerlijke verrukkelijke dwaze beetje verwarrende gekte, die je het gevoel geeft dat je kan vliegen, en de sterren uit de hemel plukken.

Pas daarná komt eventueel de pijn, de melancholie, de tijd van gedichten lezen tot diep in de nacht, van zwijmelend luisteren naar trieste Frank Sinatra-balads met een neutje-met-een-mooie-maat.

Verliefdheid is nodig voor de menselijke voortplanting.

We gaan er niet bij voorbaat van uit dat liefde pijn gaat doen!

Liefde kan de genezing voor vele ziektes betekenen.

Waarom zou liefde a priori moeten betekenen dat je ook pijn krijgt? Verliefd zijn is een heerlijk gevoel. En er zijn toch ook heel veel gelukkige liefdes? Als je in het begin van je verliefdheid voelt dat je pijn zal gaan krijgen zit er iets niet goed, dus wegwezen. Zo niet, ga ervoor.

Men wil helemaal niet bang zijn. Ook wil men de leuke dingen van het leven niet missen, uit angst om negatieve emoties te hebben (zoals angst, verdriet, pijn, boosheid).

Wat zal nu meer pijn veroorzaken: bang zijn voor verdriet van een liefde. Of bang zijn om de pijn te voelen als zij anderen zien wat zij missen.

Hoe moeilijk het ook soms is, alle emoties zijn nodig en hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan.

Omdat verliefd zijn je een heerlijk gevoel kan geven wanneer je verliefdheid beantwoord word. Het geluk makende gevoel dat je krijgt bij verliefdheid is sterker dan denken aan een eventuele pijn die ook het gevolg kan wezen van deze verliefdheid.

Omdat je er niks eraan kan doen. Het gebeurt vanzelf je op dat moement is het niet mogelijk om te voorkomen... moet je is even opzoeken wat liefde allemaal betekent.

"Veel mensen zijn bang voor pijn.
Waarom worden we dan verliefd?"

Er worden hormonen en neurotransmitters
(oa. fenylethylamine, noradrenaline,
adrenaline, endorfine, dopamine en oxytocine)
in de hersenen aangemaakt
als men het doelwit van zijn/ haar verliefdheid ziet;

dáárom kan/ wil men verliefd worden;

liefde/ verliefdheid overkomt de mens,
als men onder de mensen manifesteert;

het is dus onvermijdelijk, dat men pijn ervaart,
als men liefde/ verliefdheid wil ervaren;

liefde/ verliefdheid is immers ook pijnlijk;

en men wil, ondanks de angst voor de pijn,
die de liefde/ verliefdheid kan veroorzaken,
het tóch ervaren.

Vind je dat tegenstrijdig?

Zó is de mens…