Is elke verslaving hetzelfde?

Drugs heeft het nadeel dat het een directe invloed op je gezondheid heeft. Sexverslaving kan zeer uitputtend zijn, maar de activiteit op zich is niet schadelijk voor je lichaam. Dat in tegenstelling tot het gebruik van drugs. Dus er is wel degelijk verschil.

Een verslaving treed op als een bepaalde actie tot een vrijwel directe stimulans van neurotransmitters leid. Je moet simpel gezegd, een soort gelukseffect krijgen. Hierdoor 'leer' je dat een actie verbonden is met een staat van geluk. En wil je dat steeds vaker mee maken. Deze band is zichzelf versterkend.

Als zo'n effect niet aanwezig is, dan is de kans op verslaving nagenoeg 0.

In feite wel, het is iets dat je niet laten kunt, dat je dus MOET doen, terwijl je weet dat het niet goed voor je is... Dat geldt voor elke verslaving...

Niet overal, maar veel meer zaken dan je zo zou denken... Internet-verslaving is een zeer hardnekkige, maar de lijders aan die verslaving zullen het (bijna) allemaal ontkennen...

Je hebt geestelijke en lichamelijke verslaving

We spreken van lichamelijke afhankelijkheid, als het lichaam protesteert wanneer met gebruik van een middel wordt gestopt

Geestelijke afhankelijkheid houdt in dat de gebruiker steeds sterker naar het middel verlangt en zich eigenlijk niet meer prettig kan voelen

Je hebt geestelijke en lichamelijke verslaving. Daarnaast heb je nog het verschijnsel dat je bij sommige drugs of medicijnen in de loop van de tijd meer nodig hebt om hetzelfde effect te krijgen.

Bij verslaving draait het eigenlijk om steeds hetzelfde principe.

Via drugs of medicijnen maar ook via een aktiviteit geef je jezelf een plezierig gevoel. Het ene middel wat meer dan het andere.

Dit plezierige gevoel krijg je door prikkeling van je dopamine gevoelige hersencentra. Dit kan ook indirect gebeuren: opiaten zorgen indirect voor een dopamine stijging. Analoog daaraan heb je je eigen opiaten in de vorm van endorfine, die vrijkomen bij plezierige aktiviteiten zoals sex, sport of bijvoorbeeld internetten.

Het hangt van de persoonlijkheid en de sterkte van het effect af of iemand daarna verslaafd raakt.

Opiaten hebben een sterk effect, maar desondanks is niet elke morfinegebruiker in het ziekenhuis verslaafd, en kan na de operatie gewoon weer zonder.

Vaak willen mensen vluchten in de plezierige ervaring en zoeken ze dus het middel of de aktiviteit vaak op.

Op een gegeven moment komt er een punt dat je dopaminehersencentra gevoeliger worden voor dopamine maar ook vaker geprikkeld willen worden.

Dan begint de negatieve spiraal: niet de aktiviteit doen of het middel gebruiken levert een onplezierig katerig gevoel op. Sommige middelen werken ook elders in het lichaam en geven bij onthouding ziekteverschijnselen, zoals bij bijvoorbeeld opiaten of nicotine. Dit is dan de lichamelijke component, waar de term lichamelijke verslaving vandaan komt.

In principe kan je dus aan elke plezierige aktiviteit verslaafd raken.

Wat is erger? Dan is ook de vraag, wat bedoel je met erg?

In termen van de zwaarte van afkicken is lichamelijke verslaving het moeilijkst. Naast de verschijnselen van dopamine onthouding (die zelfs kunnen zorgen voor een depressie), heb je ook te maken met ziektegevoelens ten gevolge van middel tekort.

In termen van maatschappelijke ontwrichting is maar net waar in je leven de verslaving aangrijpt.

Gokverslaafden kunnen ernstig in de schulden komen, sexverslaafden kunnen diverse soa's oplopen en werkverslaafden kunnen vrienden en relaties verliezen en vaak ook uiteindelijk bizar genoeg hun werk omdat ze zoveel en te lang tijd erin steken dat de kwaliteit van hun werk daalt.

Game en internetverslavingen kunnen voor ernstige sociale ontregeling zorgen maar soms ook juist voor maken van nieuwe vrienden.

Het mechanisme van de verschillende geestelijke verslavingen is m.i. hetzelfde.
Bij lichamelijke verslaving worden stoffen in het lichaam aangemaakt die als tegengif dienen.
Stopt de aanvoer van het gif zelf plotseling, dan zit je met onverbruikt tegengif en dat veroorzaakt de abstinentieverschijnselen, wat men ook wel lichamelijke verslaving noemt.
Geestelijke verslaving is wel veel hardnekkiger , het is een neuronaal ingesleten gewoontegedrag wat zonder de vereiste prikkels tot mentale onwelzijngevoelens leidt.
Net zoals gewoontes zijn die alleen met veel moeite (motivatie) en coaching (bescherming tegen de ongewenste handelingen door "bewaking" om je zo door de lastige situatie heen te leiden) te overwinnen
Welke verslaving dan ook, als ze je leven en functioneren
schade berokkenen, moet je pogen daarmee te stoppen , VOORDAT het (haast) niet meer te overwinnen is.
Schakel beslist hulp in, als je zelf in staat zou zijn een verslaving te overwinnen, dan had zich die verslaving wellicht nooit kunnen vormen.
Het toont juist moed om mensen te vragen je te helpen de verslaving te overwinnen, je staat er dan niet alleen voor, wat bij het vormen van verslavingen op zich al een belangrijke speler is, die eenzaamheid.
Overigens is sexverslaving wel gebaseerd op de flinke beloning in prethormonen.
Het is best lastig aan te geven wanneer sex een verslaving is.

Je kan pas iets een verslaving noemen als je ervan af wilt, en het lukt niet. Alle verslavingen hebben dat laatste gemeen. Dat je van drugs afwilt kan ik begrijpen, maar als het je lukt iemand die te vinden die ook van veel sex houdt, is daar niets mis mee, dat is nog geen verslaving, maar meer een hobby.

Ja hoor je kan overal aan verslaafd raken. Geestelijk dan... Er zijn zelfs mensen verslaafd aan water drinken.

Een eetverslaving lijkt me het ergst omdat je ook gewoon moet dooreten zelfs als je je verslaving overwonnen hebt. Dus je kan niet 100% stoppen. Met alle andere verslavingen (drugs, alcohol, roken, gokken, gamen enz.) kan je wel 100% stoppen en dan kan je gewoon doorleven, dus zonder constant weer in de verleiding te komen.