Is het normaal dat je als je therapie volgt, dat in het begin je probleemgedrag/gedachten eerst erger worden, voordat ze verbeteren?

Dan heb je vrees ik niet de goede therapie of de verkeerde therapeut. De bedoeling is natuurlijk dat het beter wordt of dat je er beter mee om leert gaan.
Om er echter iets zinnigs over te kunnen zeggen, is het denk ik van belang te weten wat voor (soort) therapie je volgt.

Vaak zijn er dingen wat eerst erger wordt, omdat je er mee bezig gaat en er bewust van moet worden gemaakt. En daarna kan je alles beter in praktijk brengen om dat je er nu hulp bij krijgt en leert om eerst na te moeten denken.

Dat zal vast niet bij iedereen gebeuren, maar een therapie is voor de meeste mensen een zware belasting en juist bij stress zal meestal het probleemgedrag toenemen. Niet zo verwonderlijk lijkt me.

Toegevoegd na 2 minuten:
De belasting zit hem er meestal in dat je wordt geconfronteerd met je zwakke plekken.

In geval van psygische kachten zou het zo kunnen zijn dat er gegraven wordt naar de oorsprong van de klachten en dat zo een boel dingen duidelijk worden. Dingen waarbij men nooit stilgestaan heeft. Die moet je dan ook weer een plekkie kunnen geven. Soms lopen al die dingen zo door elkaar heen dat het een warboel wordt. Stapje voor stapje leert men dan voor zichzelf die dingen op een rijtje te zetten.

Toegevoegd na 44 seconden:
kachten=klachten

Nee dat is normaal, dat het zo is, eerst kan het slechter worden dan pas beter, is ook vaak zo met homeopathische medicijnen ook...
Symptoombestrijding is meteen resultaat of niet...
maar oplossende methodes, die kunnen initieel verslechteren...

Je gaat een therapie volgen, omdat het niet goed met je gaat.....om nog zo goed te hebben kunnen functioneren, als je gedaan hebt, vóór je aan de therapie begint, heb je allerlei trucjes en strategietjes ontwikkeld en gebruikt.
Maar nu moet je erover gaan praten en nadenken, dus die maskertjes gaan af - en wat niet goed zit, komt als het ware in onverdunde vorm 'bij je binnen'.

Dus is het héél normaal, dat het lijkt, of het erger wordt.....
Dat is natuurlijk niet zo, want je had het weggestopt en verdoezeld en goedgepraat, maar het wás er wél, al die tijd....

Dat maakt een therapie zo ingrijpend : je kunt jezelf niet meer voor de gek houden, of zeggen, dat het wel meevalt allemaal. Die volledige eerlijkheid maakt wel, dat je er beter mee om leert gaan.
En daarvoor doe je die therapie uiteindelijk : om als een vrij en sterk mens in je wereld te staan, met handvaten om de moeilijkheden van het verleden, en die, die daarna nog op je pad komen, zo te hanteren, dat je je niet meer hoeft te verschuilen achter trucjes en bedachte strategietjes, maar helemaal 'puur natuur' kunt leven.

Want een therapie helpt je niet alleen wat geweest is een plek te geven, maar óók wat nog komt.
Je ontdekt een manier van leven, waar je de rest van je leven héél veel aan zult hebben......

Toegevoegd na 14 minuten:
Na je toevoeging:
Logisch, als de krukken waarmee je liep, opeens niet meer gebruikt kunnen worden, omdat je ze opeens ziet voor de door jouw bedachte hulpmiddelen die ervoor zorgden dat het lopen zo moeizaam ging, en die je dus eigenlijk hinderden... Je trucjes (die je onbewust toepaste, en die leken te werken) zie je nu voor wat ze zijn : trucjes...
Maar je leert/ontdekt, dat alleen lopen moeilijk is, nu.....geef het even de tijd : het gaat beter worden, tot je je echt vrij en sterk en onafhankelijk gaat voelen!!!

Het is zeker niet altijd zo, bij de een wel en bij de ander niet.

Zie het zo; als je bij een psycholoog bent wordt er natuurlijk behoorlijk gegraven in je verleden om de oorzaak te kunnen achterhalen.
Door al dat graven kunnen er dingen naar boven komen die je behoorlijk frustreren of boos maken.
Doordat dit oud zeer naar boven wordt gehaald, heb je het gevoel dat alles veel erger wordt, logisch, want je wordt herinnert aan iets..
Zie het 'graven' als een opruiming, die samengaat met dit gedrag.
Je graaft een heel diepe kuil, vanuit die kuil klim je tree voor tree weer omhoog naar je nieuwe ik.

Ik zelf zou eerst naar mijn gevoel kijken en me afvragen of deze therapie wel bij mij past.Voelt het goed ondanks dat ik het niet leuk vind wat er gebeurt.Onderdruk ik niet iets waardoor ik me machteloos voel of erger ik me aan de therapie en is dit wel de goede weg voor mij?
Je beste raadgever zit in je zelf luister daar maar naar en laat de tijd het maar van je overnemen dan kom je vanzelf weer op je eigen weg.

Lichttherapie zorgt er mede voor dat je meer energie krijgt en je hebt dan ook meer power over om minder gewenst gedrag te genereren.
Je kunt dan je opgespaarde frustraties krachtiger uiten, iets wat je populaiteit niet ten goede komt.
Heb je dat gehad en niet teveel brokken gemaakt, dan ga je in de lift.
Lichttherapie, mits goed toegepast werkt echt!!
Houdt het - rekening houdend met bovenstaande -wel gezellig, het is niet leuk dat mensen die geen lichttherapie krijgen, de energie ontberen, goed op slecht gedrag te reageren.
Overigens is de lichtkleur binnen de marge van 3000-6000K minder belangrijk, vooral VEEL licht werkt goed.
In de eethoek wek ik daarvoor >7000 lumen op met HID
lampen 3000-4200K.

Toegevoegd na 2 minuten:
In eerdere sessies over dit onderwerp gaf ik al aan dat de serotoninehuishouding door veel licht gunstig beinvloed
wordt. Zodoende is de gunstige werking dan ook te verklaren.

Het hangt natuurlijk compleet af van hoe je zelf omgaat met waar je voor in therapie zit, van de therapeut en van diens methode.

Mensen kunnen vaak moeilijk accepteren of inzien waar de kern van het probleem ligt. Vooral wanneer ze daar zelf een grotere rol in spelen dan ze aanvankelijk zouden denken. Een therapeut is er om jou daar op te wijzen, en je verder te helpen.

Maar uiteindelijk ben jij degene die de oplossing moet vinden, die moet voelen dat het nu beter gaat. Dat komt allemaal vanuit jezelf.

Deze twee factoren kunnen heel confronterend zijn, en ik kan je (puur vanuit mijn eigen ervaring gezien, het hoeft niet altijd van toepassing te zijn) aanraden > geniet er van. Je bent bezig met het zoeken van een oplossing, en deze emoties gaan je daar heel erg in helpen.

Machteloosheid is een vrij ernstige term. Als je bepaalde dingen voelt en denkt, blijf dan rationeel. Iets is rationeel als je op alle vragen hier onder ja kunt antwoorden:

Is de gedachte realistisch?
Is hij effectief?
Doe ik mezelf er geen schade mee?
Doe ik anderen er geen schade mee?

EHBO getransformeerd naar therapeutische wijsheid:
Als er een speer door je buik zit moet je de speer laten zitten om de wond te laten helen. Pas als de wond geheeld is trek je de speer eruit. Dan kan de wond verder helen.