ik ben 17 en wil nu kinderen op dit moment, is dat normaal ? als het kon had ik nu al een kind maar weet dat het niet handig is

Dat komt heel vaak voor op jouw leeftijd.
Maar gelukkig is 99% verstandig en bewaart de wens voor later.
En gaat ondertussen fijn oefenen met oppaskindjes of neefjes en nichtjes.
Even wachten nog, zou ik zeggen.
Niet alle wensen hoeven meteen in vervulling te gaan.
Het is juist fijn als er nog wat te wensen over is.

Persoonlijk zou ik nog even wachten.
Houd ook rekening met het feit dat je je opleiding moeilijker kunt afronden.
Ook heb je minder vrije tijd dus vaak stappen kun je wel vergeten.
Heb jij nu al een eigen huis? Lijkt mij ook wel een vereiste.
Houd ook rekening met de kosten die het met zich meebrengt. Wacht nog even 5 tot 10 jaar, het kan altijd nog.

Heel goed en ik weet zeker dat je het zult laten zien dat jij het ook heel goed kan, ook in deze wereld onder deze condities, daarmee ga jij bewijzen dat je het kunt, dat is de instelling van de nieuwe wijze lichting, dat is kristal... Dat zijn de kristal-kinderen... Heel mooi en ik weet zeker dat je het ook gaat lukken, als je je toch wat mag adviseren, hou die spirit en wacht nog even... :-))

Mijn dochter is ook zo, al moet ik zeggen hoe ouder ze wordt (nu 21) neemt het aantal kinderen af hoe ouder ze werd... Nu wil ze er nog maar 4... (eerst 10)...

Het komt vaker voor.Meisjes kunnen al heel jong met dit gevoel beginnen.Althans wij,deze samenleving vinden dat jong.Maar je lichaam denkt daar anders over.Je bent al vruchtbaar sinds je ongesteld bent geworden.Je lichaam is klaar om te baren,en te verzorgen.

Snap je wens, maar ondanks het feit dat je een aantal zaken opnoemt die je echt wel tegen zult komen, zou het kunnen zijn dat je het ook een beetje romantiseert.
Ik antwoordde het al op een andere vraag, kinderen zijn geweldig maar vanaf het moment dat je mamma bent zult je nooit meer zomaar een vrouw zijn. Hoe leuk een kind of kinderen ook is, je leven lang zul je verantwoordelijk zijn en nooit zul je meer echt vrij zijn van zorg.
Probeer hoe groot je verlangen ook is, eerst andere dingen in je leven te doen. Een studie, reizen, lol maken met je vrienden zonder te moeten denken: ik moet allereerst zorgen voor mijn kind. Echt als je eenmaal een kind hebt zul je al die zaken nooit meer helemaal onbekommerd kunnen doen, want als er een kind is wat zeker de eerste 16/20 jaar zeer afhankelijk is van jou ben je nooit meer echt vrij!
En op andere kinderen passen geeft daar niet echt een zuiver beeld van. Jij gaat uiteindelijk altijd weer weg en de moeder heeft de grote verantwoording en is nooit helemaal vrij. Daarom vraag ze jou soms om op te passen, om praktische redenen, maar ook omdat ze soms even letterlijk geen verantwoording wil hebben en even onbekommerd iets anders wil doen.
Ik herinner mijzelf nog dat de eerste keer dat ik mijn dochter bij de oppas achter liet ik heel vaak naar huis belde om te horen hoe het met haar ging, en dat is niet veranderd terwijl zij nu 31 is. Ik bel natuurlijk niet meer, ze heeft allang haar eigen leven, maar de vraag die ik toen stelde aan de oppas zit nog altijd in mijn hoofd: gaat het goed met haar.....
Wacht nog even met het krijgen van een kind, zodat je nog niet met die vragen hoeft te worstelen.
Succes met je gevoelens.

Ik raad je aan ook nog even te wachten en vol op te genieten van je vrijheid, je leven, ga de wereld zien, maak je opleiding af ga lekker stappen met je vrienden, dit alles zul je in moeten leveren voor de komst van een kindje, ik zelf was 24 toen ik moeder werd en achteraf gezien was ik nog echt te jong, het kan namelijk ook tegenvallen en dat je niet op een rose wolk terecht komt, dat je een huilbaby krijgt of problemen met de gezondheid van je kindje, een grote zorg rijker dus, en echt genieten van je "eigen" leven pas weer zal komen als je er zo'n 15 a 20 jaar bij telt, dan ben je haast 40 en dan kan je het stappen ook beter achterwege laten, een opleiding gaat gemakkelijker als je jong bent in alle opzicht. Als ik het om kon keren had ik gewacht tot mijn 30-35ste en eerst heel veel dingen gedaan die echt leuker zijn als je jonger bent.
Het gaat echt zo vreselijk snel en al helemaal als je moeder bent, dan leef je maar voor 1 ding en dat is voor de zorg van je kindje en leef je als je niet oppast je eigen mooiste jaren voorbij..

klinkt allemaal beetje negatief denk ik, dat is het niet, ik heb nergens echt spijt van maar er kunnen dingen gebeuren waar je nu niet aan hebt gedacht of denkt mij overkomt dat niet, wat als de vader van je kindje je verlaat, straks moeder bent van 3 kinderen van 3 verschillende vaders ook die komen voor, kijk wat het verstandigste is, een goede relatie waarbij van beide kanten een kinderwens heerst, voor je kind en voor jezelf.

Ik kan me goed voorstellen dat je deze gevoelens hebt, ik zou zeggen koester ze.. en beslis later..

Niet denigrerend bedoelt, maar iemand van jouw leeftijd kan lang nog niet alles overzien om bewust deze keuze te maken, hoe graag je het ook wil en hoe goed je er ook over nagedacht hebt. (ik zeg niet dat je dom bent maar je hersens zijn nog niet genoeg ontwikkeld op jouw leeftijd)Ik snap goed dat je dit verlangen hebt, maar het is belangrijk eerst een goede toekomst op te bouwen zodat je je kind een dak en voedsel kunt bieden, naast de vele liefde die je het kind wilt geven. Ik merk dat je enorme drang hebt om te verzorgen en liefde te geven, geef dit aan de kleine kinderen om je heen en je krijgt er veel voor terug!

Dat je die wens hebt op deze leeftijd vind ik zeker heel normaal. Ik had die wens op die leeftijd ook, maar niet zozeer op dat moment, maar voor later. Ik ken veel meisjes die op die leeftijd deze wens hadden.

Verder lijk je me heel realistisch. Je wil wel maar je wacht bewust totdat je het kind een goede toekomst kunt bieden. Dat lijkt me heel gezond. Richt je leven in zoals je dat zelf wilt, het kan allebei goed zijn, of je nu jong bent of wat ouder als je je eerste kind krijgt. Wat de eisen voor een goede toekomst zijn is natuurlijk voor iedereen anders, maar ik denk dat de basisvoorwaarden zijn dat je een zodanig stabiele financiele situatie hebt dat je niet in de schulden komt door de extra kosten, dat je een woonplek hebt waar zowel jij als je kind goed thuis kunnen zijn en dat je zelf fysiek en mentaal stabiel bent om de verantwoordelijkheid aan te kunnen. Bijkomende voorwaarden zijn prettig, maar niet noodzakelijk.

Zolang je nog denkt dat luiers, flesjes en slapeloze nachten de grootste nadelen van kinderen zijn, zou ik er nog eventjes mee wachten. Kinderen zijn een enorme verantwoordelijkheid, waar je echt behoorlijk klaar voor moet zijn (al is wachten tot je 40e ook niet echt verstandig, en hoef je echt niet materieel alles voor elkaar te hebben om klaar te zijn voor een kind.)En als ze uit de luiers, de flesjes en de slapeloze nachten zijn, begint het echte kinderen hebben eigenlijk pas. Dat eerste jaar is peanuts.

De kinderwens is an sich normaal, ook op jou leeftijd. Die wordt voor een deel biologisch bepaald, en je lichaam is er allang klaar voor, dus zo vreemd is dat verlangen niet.

Niemand weet tevoren of ze een kind een ideale toekomst kan bieden, maar om in elk geval een eerlijke kans te maken moet aan een paar basisvoorwaarden toch eigenlijk wel zo veel mogelijk zijn voldaan, waarvan de belangrijkste zijn : twee liefhebbende ouders met een stabiele relatie , die zich realiseren welke verantwoordelijkheden een kind met zich meebrengt en bereid zijn daarvoor af en toe wat water bij de wijn te doen, en economische zelfstandigheid ofwel een regelmatig inkomen. Als je aan die twee voorwaarden kunt voldoen, ben je aardig op weg serieus werk te kunnen maken om je kinderwens in vervulling te gaan.

Toen ik vier jaar jonder was dan jij nu bent, wilde ik erg graag kindjes maken bij meisjes uit de buurt. Gelukkig heb ik vaak de kans gekregen en lukte het daarbij niet. Achteraf ben ik daarvoor zeer dankbaar, omdat er naast het maken of krijgen van kindjes nog een heleboel andere dingen zijn voor een tiener. Voor het proberen om te zorgen dat je nasst de goede moeder die je wel zult zijn ook een fiine vader voor de baby regelt, maar vooral ook een goede partner voor jezelf. Kortom ik zou de zaken in de juiste volgorde houden: school, partner, huis, kindje. Anders begin je het leven met problemen. Het is namelijk helemaal niet zeker, dat jij op zeze leeftijd alle problemen die op jouw weg komen zomaar kan oplossen. Het leven van een alleenstaande bijstandmoeder is voor moeder en kind niet echt vrolijk. Bedenk dat uit de pinautomaat alleen geld komt als iemand dat op jouw rekening heeft gestort (werkgever of partner).

Het is vast heel normaal. Dat moedergevoel is juist heel goed en lief. Toch zou ik even wachten als ik jou was. Dan kun je eerst nog school afmaken (ik weet niet precies wat je doet) of nog even werken en misschien een juiste vader vinden (tenzij je die al hebt). Dan uiteindelijk kan je een kind nemen en daarvan genieten.

het is heel normaal dat je zo denkt ik had dat ook altijd.
maar wel goed van je dat je inziet dat je beter nog eventjes kan wachten.
als je straks 20 bent dan is je situatie mischien al weer heel anders.
nu gewoon lekker ervaring opdoen en opassen

en geniet van het leven je kan nu nog even onverwacht op stap of lekker uitslapen in het weekend,
jou tijd komt nog wel :)
je kan wel vast een beetje gaan sparen voor later want kindjes kosten best veel geld

s6 ermee

Het is heel mooi dat je op jou leeftijd al van die gevoelens hebt, maar begin er voorlopig nog niet aan. Een kind moet je ook economisch kunnen onderhouden en ik neem aan dat je financieel nog niet zelfstandig bent. Daarnaast kun je een kind niet alleen opvoeden met liefde, dat is echt niet voldoende. Ook moet je een serieuze vader hebben die zich op die leeftijd al wil vastleggen aan een huwelijk/vaste relatie. Doe het niet, je bent nog zo jong. Doe eerst wat meer levenservaring op en geniet van het leven. Doe eerst alle dingen die je straks als moeder niet meer kan doen.

Het is denk ik heel normaal, waarom niet. Maar of het verstandig is, is een tweede. Er zijn kinderen van jou leeftijd die andere dringende wensen hebben. Denk aan het zeilmeisje, ik weet niet hoe ze heet. Zij is voor mij een ongelooflijk verwend nest, die niet kan nadenken, en ook haar omgeving doet dit niet op een verantwoorde manier. Kinderen krijgen op jou leeftijd kan een verrijking zijn van je leven, maar goed nadenken en advies inwinnen vooraf moet je niet overslaan. Begin gewoon bij je huisarts indien mogelijk, je ouders, goede vrienden, en jonge moeders zoals jij wil worden. Via internet zeker wel te vinden. Zelf zou ik zeggen, geniet nog even van het leven, gun jezelf jong en onbezorgd te zijn, maar dat betekend niet onbezonnen. Is er geen houden meer aan, van wie wil je graag een kind, je vriend? Een onbekende?
Heb je gedacht aan de gevolgen? Het is jou kind, je kunt hem of haar niet zomaar even een paar weken in een assiel stallen als een huisdier. Heb je er opvang voor als het nodig is? Je moet altijd je hart en gevoel volgen zeg ik altijd, maar niet zonder nadenken, enz.
Wacht nog even totdat je alles op een rij hebt.
Er zijn zeker meisjes met zo,n zelfde wens als jij, ook nog wel jonger, wat vindt jij als deze wens bestaat bij meisjes van 14? Ook deze geven aan er voor te kunnen zorgen.
Als dat het geval is, ga er dan voor, maar dan wel voor 100%.
Ik wens je alle geluk.
Willy.

Niks mis mee!

Vind het fijn dat jij die gevoelens hebt.

Toegevoegd na 1 uur:
Als jij er zo positief over bent, en er echt voor wilt gaan.
Dan gaat het helemaal goed komen, en voor elk probleem is een oplossing!

Maakt niks uit wat andere mensen er van zeggen, vind ik tenminste.
Alleen jij kunt bepalen of je er klaar voor bent.

ja hoor dat is normaal maar ik zou zeggen...wacht nog even een kind heb je niet voor even maar voor een heel leven,een kindje is een hele verantwoording,ik was net 20 jaar toen mijn eerste kind kwam ik was en ben er dolgelukkig mee,de twee die daarop volgde kwamen binnen 3 jaar,ik was en ben gek op mijn kinderen,inmiddels ben ik oma van 3 kleinkinderen waarvan de ouste 12 jaar is,heel gezellig omdat ik zelf nog zo jong ben.

Volgens mij ligt dit aan het feit of je al een partner hebt waarvan je denkt de rest van je leven mee door te brengen. Ik was net 18 en kreeg een kind. Daarna heb ik nog 3 kinderen erbij gekregen. We waren altijd gelukkig, omdat mijn man mij ook altijd gesteund heeft. Het ligt dus vaak aan allebei of je besluit jong kinderen te nemen. Het mooie aan jong kinderen krijgen is ook dat je jong oma bent. Ik ga vaak met mijn tienerkleindochter gezellig winkelen. Welke oma kan dat? Mijn partner is op 55 jarige leeftijd helaas overleden, we waren bijna 40 jaar samen. Toch heb ik er nooit spijt van gehad dat wij zo jong kinderen hebben gekregen. Als ik het ooit weer over moest doen, deed ik hetzelfde.