Hoe werkt verdriet bij het verwerken van een dierbare die overleden is?
Enkele maanden geleden is mijn moeder gestorven, ik had van te voren er al erg veel over nagedacht en had verwacht dat mocht het ooit zover komen ik hier nooit overheen zou kunnen komen.
Tot mijn verbazing heb ik in de periode net nadat het is gebeurd er amper last van gehad, ik miste haar natuurlijk wel maar kan me niet herinneren dat ik heb gehuild o.i.d. Ik heb dit toen afgeschoven op het feit dat "je geleefd wordt" in de hectische periode net na het overlijden.
Maar nu is het toch een paar maanden geleden en ik begin het er nu moeilijker mee te krijgen, concentratieproblemen zonder geluid niet kunnen slapen en op elk mogelijk moment dwalen mijn gedachtes af.
Is er een verklaring voor waarom dit bij mij zo laat komt en in een andere vorm dan verdriet?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Direct antwoord op je vraag: "Hoe werkt verdriet bij het verwerken van een dierbare die overleden is?" Dat werkt bij ieder mens verschillend; daar is geen algemeen antwoord op te geven. Er zijn verschillende stadia te herkennen, maar ook die zijn van persoon tot persoon verschillend. Ook de rouwtijd is zeer flexibel. Maar 2 jaar is totaal normaal volgens psychologen en het kan ook langer duren. Naar aanleiding van je tekst: er zijn al vele prima antwoorden gegeven. Als aanvulling: kennelijk is dit jouw manier van verwerken in deze situatie met je moeder. Dat de tranen niet komen zou kunnen zijn, dat je het niet aankunt je verdriet ook echt te voelen. En sommige mensen gaan met dit soort dingen verstandelijk om, niet of minder in het voelen. Verdriet/rouw uit zich echter wel, en bij jou in lichamelijke problemen. Ook dat kan heel goed, is niet "abnormaal". Accepteer/aanvaard, dat dit nu bij jou hoort op dit moment: het is zoals het is. Als jij je zorgen maakt hierover, maak dan eens een afspraak met je huisarts. Ook daar is hij/zij voor. Misschien heb je even wat hulp nodig van een deskundige. Wat informatie over rouwverwerking. Misschien heb je er iets aan. http://www.verliesverwerken.nl/rouw/rouwproces.php Heel veel sterkte!
Dat is normaal, je hebt het eerst verdrongen, nu begin je te beseffen dat ze er niet meer is en moet je het leren aanvaarden, dat kan nog een hele tijd duren, maar tijd heelt alle wonden zeggen ze, bij de ene duurt het langer dan bij de andere. Ik kan na jaren nog altijd plots ineens verdrietig worden over het verlies van mijn ma.
Soms is verdriet té heftig, in die mate dat je het onbewust verdringt. Dat is een beschermingsmechanisme van de mens om emoties leefbaar te houden. Het probleem van verdringen is dat het ergens in jezelf in alle hevigheid opgeslagen blijft, en dat het verdringen je verhindert het verdriet te kunnen verwerken. Vroeg of laat wreekt dat systeem zich, door allerlei fysieke klachten, concentratieproblemen, depressie enz. Het is belangrijk om in contact te komen met je verdriet, door er over te praten, er heel bewust mee bezig te zijn. Enkel zo zal je het kunnen verwerken, en zullen de symptomen na een tijd verdwijnen.
Je geeft aan dat je er van tevoren al goed over na hebt kunnen denken. Is je moeder (langdurig) ziek geweest? Ik heb het zelf ook gehad. Je begint al met rouwen nog voordat ze is overleden. Als het eenmaal zover is, voelt het als een opluchting. Pas weken of maanden later komt dan de echte realiteit binnen.
De psychiater Kubler-Ross heeft onderzocht hoe verdriet en rouw werkt. En je zal er mogelijk iets in herkennen, als je het leest. Er zijn vijf fases. De ergste pijn is bij de meeste mensen na ongeveer een jaar weg, maar er kan nog tien jaar pijn zijn over het verlies, voordat het oplost en een herinnering wordt. Een moeder vergeet je nooit, en eigenlijk, hoe volwassen een mens ook is geworden, blijft er altijd een verlangen naar de moeder, trouwens ook naar vaders. Toegevoegd na 1 uur: Ik begrijp de minnen hier absoluut niet. Kan iemand mij die uitleggen?
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
