Hoe kom ik die éne dag door, of hoe maak ik hem minder beladen voor mezelf?

Ik zelf ben een aantal weekjes geleden ook plotseling een dierbare verloren en het zal niet makkelijk worden met de komende feestdagen en verjaardagen.
Wat bij mij goed helpt op momenten dat het even moeilijk is om aan de leuke en positieve momenten te denken van die persoon.
Beter nog om dat samen met iemand te doen die je ook dierbaar is en begrip heeft voor de situatie, zodat je even jezelf kan laten gaan (uithuilen bedoel ik).
Ik weet uit ervaring dat dat veel verlichting geeft.
Maar vooral de leuke en dierbare momenten herinneren.

Verder veel sterkte toegewenst de komende tijd.

Wat je kunt doen is jezelf die aandacht geven die je in gedachte aan die ander zou schenken... En ik zeg je dat die ander, er blij mee is als je dat doet... Doe dat de hele dag... En elke keer als je het "vergeet" herinner het je weer, keer op keer... De ganse dag...

Dat is het beste wat je kunt doen, want ervoor weglopen kun je niet, dat probeerde je al en iets anders doen, wat werkt ook niet, want dat probeerde je ook al...

Zeker heb ik dar ervaring mee..al 16 jaar..
Natuurlijk is het geen gewone dag.. de herinneringen aan de overledenen houden vanaf die dag op..er komen geen nieuwe meer bij.. heel de dag door wordt je herinnerd aan wat de persoon op die dag en op dat tijdstip deed,,tot aan het moment van overlijden toe.. wat ik al die jaren al doe is activiteit inplannen voor die dag..dat kan van alles zijn, is steeds weer anders..en zelfs ook op vakantie geweest..( lag de hele dag in de zee) maar wat standaard is dat ik mijn omgeving vraag me die dag zoveel mogelijk met rust te laten.. ik wil de dag op mijn eigen manier doorkomen... ik werk die dag nooit... steek een kaars aan bij de foto van mijn zoon en steek een bloem achter bij de fotoliijst.. en op het moment van overlijden ben ik op het kerkhof.. als ik op vakantie ben ga ik dan naar een kerk...het liefst alleen of met alleen mijn partner... en ik praat tegen hem..de heel dag door.. mopper juist dan vaak op hem dat ie me in de steek liet.. ik ben 1x naar de plek van het ongeluk geweest op het moment van overlijden maar dat een slecht idee..dacht dat ik gek werd die minuut...
Bel ook altijd even met een vriendin, een lotgenoot.. dat haakt de druk wat van de ketel...en met mijn andere zoon natuurlijk...
Eigenlijk is er geen enkele "goede" manier die dag door te komen.je zal zelf moeten ontdekken wat jou het meeste "helpt"..
Onthoud wel 1 heel belangrijk iets: het wordt ook weer de volgende dag en de zon komt vanzelf weer op... het lijkt een cliché maar het is wel waar..
Rouwen is een werkwoord: vooral die ene dag...
Sterkte..!
P.S.: je mag me altijd mailen als je denkt dat ik in deze iets voor je kan betekenen!

Zolang je nog verdriet voelt voel je dat,dat is toch niet erg?Je vraagt hoe je het minder beladen kan maken voor jezelf.Dat zegt dus iets dat het niet mag?Je mag toch verdrietig zijn op die dag. Maar ik heb wel een antwoord , je zou voor jezelf af kunnen spreken dat je een ochtend of een middag kan en mag huilen en treuren daarna ga je met een vriendin wandelen langs het strand uitwaaien of in een bos of op een plek waar je graag bent.Of iets leuks doen waar je van opknapt ,sterkte!

Hoi Nelly, ja daar heb ik wel degelijk ervaringen mee en ik voel met je mee wat dat betreft. Ik denk dat hier ook een beetje machtelooseidsgevoel meespeelt, want 'die dag' gaat (weer) komen, hoezeer je dit ook niet wilt of er tegenop ziet. Je weet bovendien al vantevoren dat je je weer rot zult gaan voelen en daar tegenop zien weegt er ook nog eens bij.

Eèn troost... het wordt het minder schrijnend en pijnlijk na verloop van tijd, maar dat kan helaas wel jaren duren :-(

Tot die tijd kan ik je adviseren om mensen in je nabije omgeving deelgenoot te maken van hoe jij je rond deze periode voelt. Het kunnen vaak de kleine dingen zijn die zij daardoor doen of zeggen die het nog een beetje dragelijk kunnen maken totdat je na die dag weer opgelucht kunt ademhalen dat je "dit weer voor een jaar gehad hebt".

Sterkte!