Hoe moet ik me het wereldbeeld, zoals iemand met autisme hem ziet, me voorstellen? Hoe beleefd een autistisch iemand de wereld?

Hier kan alleen maar over gespeculeerd worden.

Beperkt ten aanzien van inlevingsvermogen, niet herkennen van emoties bij anderen, niet herkennen van gezichtsuitdrukkingen, niet kunnen voorspellen van menselijke reacties.

De wereld van een autist beperkt zich tot hun eigen hersens en datgene wat ze waarnemen en in hun eigen hersens interpreteren op een manier waarop het in hun wereld past.
Dat is tenminste wat ik bij mijn vader heb geconstateerd. Mijn vader had een ernstige vorm van het syndroom van Asperger wat een atisme gerelateerde aandoening is.Mijn vader had een eigen wereld waar hij zijn waarnemingen naar eigen goeddunken inpropte en dat is typisch autistisch.

Bij de vraag hoe iemand met autisme de wereld beleft moet je ervan uitgaan dat hij/zij volledig in zijn eigen wereld leeft. Dat betekent dat hij/zij volledig vanuit zijn eigen standpunt werkt en dat de wereld om hem heen hartstikke gek is.

Ik ben zelf gediagnosticeerd met een ASS (Autisme Spectrum Stoornis), waarschijnlijk Asperger. Ik kan je vraag uiteraard niet beantwoorden, omdat ik dus niet weet, hoe een neurotypisch persoon de wereld beleeft. Het is trouwens nog maar de vraag of alle neurotypische mensen de wereld eigenlijk wel op dezelfde manier beleven. Ik kan alleen maar zeggen, dat het voor mij heel moeilijk is, om de bedoelingen van mensen in te schatten. Ook heb ik de neiging, om details heel erg op te blazen. Ik kan bijvoorbeeld urenlang doorgaan over iets, wat neurotypische mensen niet eens was opgevallen. Soms heb ik ook moeite met oogcontact maken, wat op die persoon kan overkomen als negeren, maar dat is dus niet zo. Verder vind ik mensen aanraken of zelf aangeraakt worden vaak onprettig, zeg ik niet altijd gedag of geef ik geen hand. Ik doe dat niet uit onbeleefdheid, maar omdat ik die gewoonte niet onder de knie heb. Ik moet me dat eerst van tevoren bedenken, maar dan kom ik dus wel in de knoei met het aanraak- en/of oogcontactprobleem. Ik zou nog wel even door kunnen gaan, maar ik probeer me aan te leren, niet te lang door te gaan op bepaalde onderwerpen. Dit omdat het veel tijd kost, om het verhaal te ordenen en het voor de lezer dus al gauw een ongeordend, onbegrijpelijk verhaal wordt.