Als ik nu doof zou worden kan ik dan nog gewoon praten?

Ja, maar je kan niet verstaan wat anderen zeggen

Je hebt geleerd te praten dat verleer je niet.
je zult alleen moeten leren liplezen om de andere te verstaan.

Wanneer iemand meteen doof is bij geboorte is dit meestal niet het geval.
Wanneer iemand op latere leeftijd doof wordt, kan diegene nog gewoon praten. Maar aangezien je jezelf niet hoort zal dit steeds meer afnemen. Eerst ga je luider praten.. daarna gaan klemtonen wegvallen, letters spreek je steeds minder duidelijk uit.

Draai daarom ook niet te luid muziek met je iPod o.i.d.
Je moet nagaan dat de max van discotheken 95 decibel is.. en dat is al schadelijk voor de oren..
Wanneer mensen op gemiddeld niveau praten met elkaar is dat al 70 Decibel!'.. Natuurlijk wordt je niet meteen doof, maar hoge tonen (zoals hihats, geklap etc..) worden steeds doffer, en uiteindelijk ben je dan slecht horende..

Ja, je kan nog praten, maar je zal harder, zachter of hoger/lager gaan praten omdat je eigen stemgeluid niet meer hoorbaar is. Je kan ook met minder intonatie in je stem gaan spreken omdat je het niet meer hoort.

omdat je niet meer kan horen wat je zegt, zal je niet meer zo verstaanbaar klinken en waarschijnlijk loopt dit dan uit tot kreetjes

Als je voor het moment dat je doof werd al leerde spreken (dat noemen we postlinguaal doof (wat betekent doof na de taalverwerving) dan zul je het altijd beter blijven kunnen dan iemand die prelinguaal doof is (dus vóór de taalverwerving).

Het is afhankelijk van hoe lang je gesproken hebt hoe goed dat gaat. Een kind dat op zijn zesde doof wordt is Postlinguaal doof, maar heeft gemiddeld gezien maar vier jaar van zijn leven gesproken en zal het dus slechter kunnen dan iemand die pas op 65 jarige leeftijd doof is geworden.

Een misvatting die veel mensen maken is dat iemand die doof is, zijn eigen stem in zijn hoofd nog wel zou kunnen horen (binnendoor). Dat is absoluut niet zo! Je hoort ook je eigen stem niet. Hierdoor zal je harder gaan praten en steeds slechter gaan articuleren (met dubbele tong praten, alsof je teveel drank op hebt bijvoorbeeld ;-) Maar ook teveel gaan slissen komt veel voor). Het is mogelijk logopedie te krijgen hiervoor, zodat je je spraakvermogen zo goed mogelijk behoud.

Maar wat bij alle laat-doven (mensen die steeds slechter gingen horen tot ze doof waren) en plots-doven (mensen die op een dag wakker werden en uit het niets ineens niks meer hoorde, of in 1 keer doof werden van een luide knal) opvalt, hoe oud ze ook waren dat ze doof werden en hoeveel logopedie er ook aan te pas komt: Ze praten super eentonig. Het gevoel voor intonatie verdwijnt en alles wordt op de zelfde toonhoogte uitgesproken.

Maar over het algemeen zal je nog heel goed kunnen spreken. Dat is een groot voordeel natuurlijk, maar er kleven ook nadelen aan. Mensen horen namelijk niet aan je stem dat je doof bent, want bij prelinguaal doven die hebben leren spreken wél zo is, dat blijf je altijd horen. Bij postlinguaal doven hoor je meestal vrij weinig aan de stem waardoor mensen zich rustig omdraaien met hun rug naar je toe terwijl ze verder praten of zich er aan ergeren dat ze dingen drie keer moeten herhalen, omdat ze niet door hebben dat je doof bent.

Ik ben zo goed als doof (heb 80 db verlies, bij 90 db ben je doof) en hoor dus zonder gehoorapparaten niks. Maar ik verloor mijn gehoor pas op mijn 17de, dus ik kan prima praten. Maar mijn ervaring is dat als ik mijn hoortoestellen niet in heb, het soms prettiger is om niet te spreken/gelijk te gebaren dat ik niets hoor, dan goed te praten. Dat laatste levert veel onbegrip op en als je goed praat wordt je nog vaak niet geloofd ook dat je doof bent, want je praat toch zeker goed?

Alsof je over zou liegen...:S