Hoe kan ik dit het best oplossen? (zie toelichting)

Gecondoleerd. Die ene zoon heeft inderdaad recht om naar de crematie van zijn moeder. Het is zijn moeder, tenslotte. Ik vind (met deze geringe info) dat jullie een klein stapje terug moeten doen om hem de kans te geven afscheid te nemen. En stress is heel vervelend, maar het hoort er ook bij, een verdrietige dag is het sowieso.

Doe heel vriendelijk en neutraal tegen hem, dat lijkt mij de beste manier om met hem om te gaan. Betrek hem bij zaken, voor zover nog mogelijk. Simpelweg omdat het zijn moeder is en niet de jouwe. Hij staat er het dichtst bij. Sterkte.

Je vader komt, want hij heeft dat recht. Op dit moment, zou je zus alleen maar meer stressen als hij niet komt. Dat maakt het voor jou natuurlijk niet makkelijk.
Bedenk, dat hij alleen is, en wat er ook is gebeurd, je bent daar nu samen, met de rest van de familie, en hij kan je niks doen.
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, mijn pap heeft woede-controle problemen, en hij heeft mij nooit aangeraakt ofzo, maar hij heeft me wel getraumatiseerd, en daarna heb ik hem ruim een half jaar niet gezien. Toen mijn pap kwam op de condoleance voor mijn opa, gaf dat op een vreemde manier meer steun dan alle andere mensen die er waren bij elkaar.Ik had hem al zo lang niet gezien, en ik was veilig, mam stond naast me, er waren genoeg mensen, en het voelde goed dat hij er was. Bedenk dat het zo ook kan gaan. Dat kun je natuurlijk niet weten tot het zover is.
Bovendien, meestal praat de familie niet veel op een crematie of begrafenis, de kans dat je dus écht met hem moet praten over dingen waar je het niet over wilt hebben is dus vrij klein.
Sterkte, en gecondoleert van mij.