Waarom heb ik zoveel zekerheid nodig?

Je zegt: 'door situaties uit mijn verleden, heb ik nu momenteel erg veel zekerheid nodig'. Eigenlijk is dat je antwoord: door deze situaties uit je verleden ben je onzeker geworden over bepaalde (misschien wel alle) dingen. Omdat je die onzekerheid niet prettig vindt probeer je overal zekerheid te zoeken, om te voorkomen dat je opnieuw in een onzekere/vervelende situatie terecht komt. Het is misschien een goed idee om hier met iemand over te praten. Dat je kunt verwerken waardoor het komt. Ook lijkt het me goed om, zoals bij elke angst, deze onder ogen te zien. Probeer het met kleine dingen op te bouwen, maar zoek een aantal situaties op waar je angst voor hebt, of waar je je onzeker over voelt. Je zult dan meemaken dat het ook goed kan gaan als iets onzeker is. Ten slotte wil ik je nog meegeven dat altijd maar zoeken naar zekerheid eigenlijk alleen maar schijnveiligheid biedt. Vrijwel niets is zeker, en je kunt niet alles zelf in de hand houden. Je wordt dan een control-freak die geen spontane dingen meer kan doen. Je hebt dan misschien meer zekerheid, maar word je daar nu gelukkig van? Veel sterkte met het zoeken naar je weg. Toegevoegd na 46 minuten: N.a.v. je toevoeging ook een korte toevoeging op mijn antwoord. Omdat je ODD hebt kan ik me voorstellen dat je soms onzeker bent over hoe je gedrag van anderen of hun reacties op jou moet interpreteren. Een tip die ik je kan geven (maar die ook waardevol is voor mensen die geen ODD hebben) is dat je moet proberen om niet voor een ander te denken. Je haalt je daardoor misschien allemaal dingen in je hoofd over wat iemand over jou denkt terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Als je praat met iemand kun je gerust eens vragen naar hun mening over iets, of over jou. Dat geeft vaak een hoop nieuwe inzichten.

Er kunnen veel redenen zijn waarom iemand behoefte heeft aan zekerheid. Maar meestal reageert iedereen daar dan ook weer anders op. Zelf kwam ik er na 20 jaar pas achter dat ik licht autistisch ben en ik dus enorm behoefte heb aan duidelijkheid vertrouwen en zekerheid. Eerlijk gezegd heb ik er nooit bi stil gestaan dat het misschien altijd al aanwezig was en dacht ook ik dat het kwam door trauma's. Soms helpt het te weten dat sommige dingen niet zeker kunnen zijn. Wees niet te bang voor dingen die je niet door en door kent en leer het een beetje vertrouwen in plaats van vermijden. Ik zou niet weten waarom je haar zou moeten afwijzen. Misschien ben je gewoon bang voor verandering, of bang voor het moment na de verandering waarop je neit weet hoe e ermee om moet gaan. Misschien durf je geen dingen aan te pakken die nog onzeker zijn maar een hoop dingen zullen dat zijn. Misschien heb je risico's genomen in onzekere situaties en durf je daardoor geen onzekere situaties meer aan.

Als je het hebt over zekerheid, verwijs je naar angsten. Herinner je je als je klein was, hoe groot de wereld leek, en hoe veel bewonder je had voor je grote broer of papa of moeke die in het bos wandelden en hun weg niet verloren? Langzaam word je ouder en moet je leren omgaan met de gevaren en op je eigen poten leren staan. In je heb je ook emoties en die moet je dan omgekeerd leren beheersen. Ook in het ADHD-verhaal en het autismespectrum is sprake van concentratie om je te focussen op sommige zaken, zonder continu met je angsten bezig te zijn. Angsten moet je leren beheersen. Helaas zijn er verschillende reacties om om te gaan in een (voor jou waarschijnlijk nogal overdreven vijandig lijkende) wereld. Misschien heb je zelfs drugs als rilatine of concerta (zie de bijsluiter zelf) gekregen om je tijdelijk te helpen niet te blokkeren, maar op de bijsluiter staat ook dat dit altijd ondersteunend is aan een psychologische begeleiding, die bij voorkeur door iemand gebeurt die zelf ADHD-verschijnselen heeft en je op dat vlak goed aanvoelt. In simpele woorden, je moet eerst sterke mensen om je heen hebben om te leren van hen hoe je op je eigen wijze ook sterker wordt. Tot slot moet je die normale angstige reflexen leren onderkennen en als volwassene leren dat je niet dood zult gaan als iemand met je praat, of zelfs een relatie afspringt, want dat er rationeel gezien meerdere deksels passen op een potje, je niet zult verhongeren van eenmaal niet te eten of niet vermoord wordt als ze je uitlachen of in groep kleineren of zelfs pesten. Dat je ook zelf actief moet leren omgaan met dit soort dingen. Misschien kun je qua zekerheden eens kijken naar een belangrijke pagina uit een boek over zelfobservatie in bijlage, die voor veel psychologen erg belangrijk is, omdat iedereen meemaakt wat jij hebt, maar er 'normaal' heeft leren mee omgaan. Kijk eerst hoe andere mensen met dezelfde gevoelens als jou omgaan, probeer dan eens te reageren zoals zij, en probeer dan langzaam zoveel mogelijk zelfdiscipline aan te leren, best gecombineerd met een sport die veel inspanningen vraagt. Succes!

Bronnen:

http://logocom.be/technisch/psychologie/Je...