Ben jij weleens een mantelzorger geweest? en hoe vond je dat?

Question

zorg voor je buren zorg voor familie zorg in het gezin.

 · Accepted Answer

Vier jaar gezorgd voor mijn vader na een cva (hersenbloeding) samen met mijn moeder. Het was uitputtend  en heel zwaar, maar ook zeer dankbaar.
Mijn vader was door het trauma volledig afhankelijk geworden van zijn omgeving omdat hij verlamd was niet meer kon praten. Opgesloten in zijn lichaam was hij en daardoor zeer gefrustreerd! Hij was zo verdrietig vaak en ook boos. 
DAt maakte het nog veel zwaarder allemaal en mijn moeder en ik hebben samen wat afgehuild over deze situatie.
Er waren nog veel professionele zorgers om ons heen om de situatie verder te ondersteunen, maar in de kern kwam het op ons samen aan. We wilden ook dat hij thuis kon blijven wonen en niet naar een tehuis hoefde. Dat heeft het uiteindelijk bijna ondraaglijk gemaakt en we zijn daar samen bijna aan onderdoor gegaan, want het was gewoon teveel.
Hij is thuis gestorven en het was goed zo, maar ik denk er nog wel eens met lichte huiver aan. De stress, het verdriet, de onmacht van beide partijen.
Maar er zijn ook veel fijne herinneringen van de uitjes die we bedachten en waar we dan inclusief rolstoel, tas met medicijnen, andere hulpmiddelen op afgingen. Gewoon omdat we nog iets leuks wilden doen met elkaar en ons niet wilden laten "kisten". Ik herinner me een trip naar zee. Toen we aankwamen waaiden we bijna van de boulevard, maar we hebben met 3 wandelaars daar de rolstoel naar de zee getild en ik zie mijn vader nog stralen, toen de wind door zijn haar waaide en hij de zee zag bruisen met prachtige witte golven...
Veel mensen helpen je spontaan, maar ik heb ook gemerkt dat een heleboel doen alsof een rolstoel een vies voorwerp is en de persoon die er inzit een soort klein kind.
Veel geleerd in die tijd, het was goed en het was heel zwaar!!

 · Answer

Ik heb een tijdje intensief voor mijn moeder moeten zorgen toen zij niet kon lopen. 
Op dat moment ergerde ik me wel eens aan het feit dat ik nu een aantal huishoudelijke taken moest doen, maar nu zie ik ook wel in dat mijn moeder me destijds erg dankbaar was.

 · Answer

Ja, voor mijn oude, demente moeder. Totdat het niet meer kon en ze naar een tehuis moest. Voor haar was dat minder, maar ze had niet in de gaten dat het "zelfstandig" thuis wonen één grote ramp was, met een aaneenschakeling van negatieve gebeurtenissen. Eenmaal in het tehuis, waren alle dagelijkse dingen weer onder controle en kon ik weer leuke dingen met haar doen, en hoefde ik geen brandjes meer te blussen. Het mantelzorgen geeft veel zorgen, maar gek genoeg mis ik die zorgen nu ze overleden is. Ik wist wel dat ik mijn moeder zou gaan missen, maar ik had nooit gedacht dat ik de zorgen zou missen.

 · Answer

Ja, en ik vond het héél zwaar. Na het overlijden van mijn moeder bleef mijn vader (toen 86) totaal ontredderd achter, wist niet hoe hij voor zichzelf moest zorgen, en zag daar ook absoluut het nut niet van in. Zijn enorme verdriet zakte in zeer rap tempo naar een depressie, en er was weinig voor nodig geweest, of hij was "uitgestapt". Door mijn werk was ik steeds 5 dagen weg, 2 dagen thuis, en 1 dag kookte ik voor 5 dagen voor hem, hield de tuin bij, waste en streek voor hem, en zorgde, dat hij naar buiten ging - wandelen, naar het tuincentrum, als hij maar in de buitenlucht bewoog. Op de 2e vrije dag "moest" dan alles thuis doorgaan, dus ik heb maanden lang geen ogenblik voor mezelf gehad. En achteraf bleek, dat hij het eigenlijk nauwelijks geregistreerd heeft, omdat hij zich volkomen in de steek gelaten voelde door de wereld en iedereen.
Als iemand in mijn omgeving een dergelijke taak op zich neemt, zal ik zeker inspringen, want je gaat er, langzaam maar zeker, aan onderdoor.

 · Answer

Mijn moeder heeft anderhalf jaar voor mijn opa gezorgd en ze vond het ontzettend zwaar. Ze woonde bij hem in en regelde alles. Het grote probleem was dat hij een grote mopperaar is en nooit dankbaar was. Dat ging haar nekken, ze kon niet meer tegen zijn gezanik. Als hij positiever was geweest had ze het vast volgehouden. Daarna heeft mijn tante het gedaan, maar ook zij heeft het niet volgehouden. 
In mantelzorg is toch wel belangrijk dat de toegevoegde waarde van de zorgers duidelijk is,  anders gaan ze zich enorm eenzaam voelen en ook zij hebben aandacht nodig.

Ben jij weleens een mantelzorger geweest? en hoe vond je dat?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (4)

Weet jij het beter..?