Hoe komt het dat mensen depressief worden?

Als je heel veel pech hebt, en alles waarin je geloofde van je wordt afgenomen... daar kan je behoorlijk depressief van worden.

Ben er gelukkig wel weer uit gekomen.

Heeft te maken met bepaalde omstandigheden die zich tijdens het leven kunnen voordoen. Soms zijn die omstandigheden zo ernstig (of te veel), dat je daardoor heel depressief wordt. Dit kan een paar dagen of weken duren en bij sommige maanden, jaren of zelfs een leven lang.

Dat heeft te maken met de stof serotonine in de hersenen die voor een blij gevoel zorgt. Als dit om een of andere reden te weinig angemaakt wordt, raakt men depressief.

Sommige mensen zijn nu éénmaal kwetsbaar omwille van de gebeurtenissen in hun leven en kunnen daarom gemakkelijker in een depressie terechtkomen. Dat kunnen heel mooie mensen zijn (qua persoonlijkheid )
Veroordeel dus nooit iemand met een depressie zelfs al is het moeilijk zijn gemoedstoestand te begrijpen.

Het is niet niks om depressief te worden en zeker niet in deze gehaaste wereld. Medisch gezien heb een tekort aan serotonine een stof die iedereen bezit in de voor hersenen. Voor een echte depressie (dus niet een depressief gevoel) is er een tekort aan die bewuste stof. Een arts schrijft in zo`n geval anti depressiva voor waarvan er heel veel soorten zijn. Persoonlijk vind ik dat een psygiater dit voor zou moeten schrijven. Er is een vuistregel. Beweeg per dag minimaal een uur. Lopen is een goede manier, eactie`s van depressieve mensen zijn heel positief hierover, bovendien heb je de tijd om denkdingen te pareren. Schrijf je gevoelens op en neem ze serieus. Raadpleeg een arts van het ggz of haal info van stichting het MEE. NL of bekijk de site `s van diverse ggz instellingen. Een ding weet ik zeker, je hoeft je er niet voor te schamen, je bent dan al op de helft om van een depressie af te komen.

Natuurlijk zijn er lichamelijke oorzaken als 'stofjes' die missen etc.

Daarnaast zal het vaak veroorzaakt of versterkt worden door twee emoties:
onzekerheid en onmacht.

Onzekerheid en zeker ook onmacht is op zichzelf niet veel aan te doen.
Wel wat het betreffende feit MET JOU doet. Als je op een rij zet wat het is dat je niet weet of waar je geen controle over hebt, en je probeert vast te stellen wat dat met JOU mag doen, dan scheelt dat al best wel wat.

Als je ALLES hebt gedaan wat je kan of wat je wilt om iets te verbeteren, te veranderen,
DAN zul je de rest misschien moeten accepteren.

Het moeilijke is om het onderscheid te maken. Wat moet ik blijven proberen, wat moet ik accepteren. Een eeuwig probleem. Erover nadenken helpt al. Of praten.

Maar ook goed nadenken dus: WIL ik hier wel verdrietig van worden, heeft dat ZIN en wat verandert er daardoor? Kan ik het ook ANDERS zien? Heeft het ook voordelen, als ik anders kijk? Wat voel ik in mezelf gebeuren als ik die benadruk?

Geen wondermiddel, maar het geeft iets van het gevoel van controle aan je terug. Wat het depressie-gevoel zou kunnen verminderen.

De oorzaak is onbekend

Praat je wel eens met jezelf? En wat zegt dat stemmetje? Dat stemmetje kan twee kanten op en kan soms een hele scherpe mening hebben over jou optreden. Als deze kritische mening maar vaak genoeg naar boven komt wordt die bitterder van toon en in no time is er niks anders meer waar je naar luisterst. Je zit in een negatieve spiraal en voila je hebt het begin van een depressie gecreerd. Uiteraard zijn er nog andere redenen maar dit ontstaat vaak op deze manier.

Bij mij kwam het door een veel te traag werkende schildklier, waar ze pas na 2 jaar achter kwamen.
Hormonenkwestie: eenmaal goed ingesteld met medicatie en ik was een heel ander mensch :)

Het is al mogelijk dat mensen depressief worden als ze goede vragen stellen op GV en daar geen +1 voor krijgen
maar wel zien dat alleen geregeld gescoord wordt met de antwoorden op die toch eigenlijk goede vragen.
Vele,vele........ redenen dus

Als je niet meer kunt, zelfs geen zelfmoord kunt plegen, dan wordt je depressief...

Goh, dat lijkt mijn afstudeeronderwerp wel.....

Er is niet 1 duidelijke reden aan te wijzen waarom sommigen wel en anderen niet depressief worden. Meestal is het een samenloop van verschillende factoren.

Wel zie je in bepaalde bevolkingsgroepen meer depressies. Ook de geestelijke toestand van je ouders blijken een grotere rol te spelen.

Depressief worden kan het gevolg zijn van niet goed verwerkte of (te lang) 'geïnternaliseerde' emoties.

Ik ben zelf bijvoorbeeld niet altijd even assertief. Gevolg hiervan is dat ik met enige regelmaat in een zogenaamde dip kom. Deze dip is een duidelijk gevolg van het niet goed omgaan met mijn emoties, omdat ik de emoties zogenaamd 'internaliseer' in plaats van ze uitspreek of er anderszins uiting aan geef; in de volksmond ook wel opkroppen genoemd.

Een aantal voorbeelden:

1. Een vriend maakt een grapje over me, die ik eigenlijk een beetje als veneinig interpreteer. Ik raak hierdoor geïrriteerd. In plaats van bijvoorbeeld te zeggen:
"Hé: wat bedoel je daarmee?" of "Hé, dat vind ik geen leuke grap", lach ik het weg en zeg er vervolgens niets van.

2. Ik ben enthousiast aan het vertellen over een ervaring, maar ik wordt continu in de rede gevallen door iemand. Ik stoor mij hieraan, omdat ik graag mijn verhaal af wil maken, maar ik zeg er niets van.

Als ik vervolgens geen actie onderneem aan dit gevoel van irritatie (bijvoorbeeld, door dit alsnog bespreekbaar te maken met / uit te spreken aan betreffende personen) dan kan dit uiteindelijk leiden tot:

1. Oplopend gevoel van irritatie
2. Oplopend gevoel van onzekerheid / gevoel van minderwaardigheid, omdat ik niet genoeg voor mijzelf opkom c.q. niet genoeg mijn grenzen aangeef.
3. Uiteindelijk depressiviteit.

Ik denk dat dit ook op kan gaan voor mensen die andere emoties niet goed weten te kanaliseren. Ik durf zelfs te stellen dat iemand die vrolijkheid niet durft te uiten (bijvoorbeeld uit angst om zich te kwetsbaar op te stellen) ook depressief zou kunnen worden.

Concluderend dus:
Als je maar lang genoeg geen uiting geeft aan bepaalde emoties zal dit kunnen leiden tot depressie.

Toegevoegd op 24-05-2009 22:23:32
Om daar aan toe te voegen:

Ik merk dus een duidelijke verbetering van mijn gemoedstoestand als ik voor mijzelf opkom, grenzen aangeef en mijn emoties beter uit.
De simpele verklaring is, dat ik het dan goed met mijzelf voorheb en mijzelf belangrijk vind. Dat geeft uiteindelijk een beter gevoel van eigenwaarde en zal dus minder snel tot depressie leiden.

Note to self: vaker doen dus! ;-)

PS.: Hopelijk heb ik je hiermee een beetje inzicht kunnen verschaffen in wat een oorzaak van depressie c.q. depressieve gevoelens kan zijn.

bij mij is het helemaal zo dat ik dat stofje in mn hersenen mis,wat ze serotinine noemen.
heeft jaren geduurd voordat ze er achter waren dat het daar aan lag.
ik slik 5mg ipv doktersvoorschrift 10 mg per dag anti depresiva.
en ik ben gewoon een heel ander mens wat heel gelukkig in het leven staat nu.
en waarom ik nu net dat stofje mis weet ik ook niet hoor.

maar in elk geval niets om me voor te schamen dat het zo is